VUSLATI BEKLERKEN #TAMAMLANDI

~19.BÖLÜM~

Bu bölüme başlamadan bir özür borcumu yerine getirmek istiyorum. Uzuuuun zamandır bölüm atamıyorum bunun sebebini hemen açıklıyim; ilk bir iki hafta sıcaklardan hiç ilham gelmiyordu. Kötü zorlama bir şey atmak istemedim. Ssonra anneannem rahatsızlandı. Ameliyat felan oldu. Onunla ilgileniyorduk. Ben bir haftadan uzun hir süredir onun yanında kalıyorum ona bakıyorum. Yani sizden çook özür diliyorum. Affedersiniz herhalde😂😂 bir de bu kadar zaman bölüm atmamama rağmen benimle olan herkese çook teşekkürlerrr😊😊

####

Gözlerimden akan yaşlara hakim olamıyordum. Gökalp yanıma yaklaştı iyice. Ellerini yüzüme koydu. Baş parmaklarıyla göz yaşlarımı sildi. Sonra kulağıma yaklaştı iyice ve fısıldadı

"Ağlama" tek bir kelime. Sadece tek bir kelime içimi sızlatmaya beni eritmeye yetmişti. İçim titremişti. Öyle bir ses tonu öyle bir tını olamaz! Bir askerin komutanına itaatı gibiydı göz yaşlarımın hemen durması. Bu ses tonu bu tını karşısında tek kelime edilemezdi herhalde. Daha sonra yavaşça ayağa kalktı. Ellerimi ellerinin arasına aldı yavaşca ve kendisiyle birlikte beni de kaldırdi. Sadece ona itaat ediyordu bedenim. Sanki bir yerden bir emir almış gibi. Gözlerim sadece onu görüyor ona kenetlenmişti. Sanki o an bizdrn başka kimse yokmuş gibiydi. Gökalpbenimle birlikte arabaya doğru ilerlerken yavaşca hareket ediyordu. Sanki kırılıp gidecekmişim gibi. Bu dikkatli tavırları beni benden alırken sadece ona odaklıydım. 

Eve geldiğimizde çok yorgun hissediyordum. Odama çıkıp duş aldım ve yatağıma girdim. Zaten anında uyumuşum. 

Kalktığımda akşam olmuştu. Saate bakmak için telefonumu elime aldığımda Leyladan gelen 2 cevapsız aramayı gördüm. Kızı baya ihmal etmiştim. Ne zamandır aramıyordum da. Leylayı aradım hemen. Bir kaç kere çaldıktan sonra açtı telefonu

"Alo"

"Leyla kusura bakma beni aramışsın ben duymadım yaa. Ne zamandır seni de ihmal ettim aramıyorum. Valla ne desen haklısin."

"Ayy kuzum ya. Bir sakin ol ya ihmak ettiğin felan yok. Sen yeni evlisin. Olur böyle şeyler."

"Canım dostum benim ya."

"Bade sen iyi misin sesin bir tuhaf. Noldu kuzum bir sorun mu var. Gökalp mi bir şey yaptı."

"Yok be. Gökalp ile ilgili değil. Ama anlatmasam bu kez beni affetsen olur mu?"

"Tabii kuzum. Sen iyi ol o bana yeter. Sadece iyi ol. Kimseyi değil sadece kendini düsün kuzum. Hem sen bana lazımsın."

"Canım dostum kardeşim her şeyim. İyi ki varsın. Beni en iyi hep sen anladın. Seni çok seviyorum ya. Benim zor zamanlarımda hep sen vardın. Hep sen ol. Canımsın sen benim ya."

"Sende benim. Seni çok özledim. Zaten bende sana şey demek için aramıştım. Yarın müsait misiniz? Yeni gelinimize bir ev görmesine gelmek istiyorum."

"Tabi gel. Hatta Hatice teyzemle Halil amcamı da getir."

"Yok onlar gelemez. Memlekete döndüler. Bir akrabanın düğünü varmış."

"İyi o zaman sen geliyorsun hasret gideririz."

"Tamam. Ben şimdi kapatiym. Yarın görüşürüz."

"Tamamdır balığım. Görüsürüz."

Telefonu komidin üzerine bırakıp aşagı indiğimde Gökalp televizyon izliyordu. Baş örtümü düzeltip yanına gittim. Oturdum. 

"Gökalp?"

"Efendim"

"Yarın müsaitiz bence."