VUSLATI BEKLERKEN #TAMAMLANDI

~33.BÖLÜM~

DÜN YAZDIM. ASLINDA ATMAYACAKTIM BEKLEYECEKTİM. DAYANAMADIM:)

"Be-beklerimiz mi?" dedim gözümden akan yaşla. Ama mutluluktandı. Çok şükür Rabbim. Çok şükür. Gökalp de benimle aynı durumdaydı. Mutluluğu gözlerinden okunuyordu.Doktorun talimatıyla karnımı kapatıp kalktım. Gökalp de yanıma geldi ve elimi tuttu. Diğer elini de yüzüme yerleştirdi. Baş parmaklarıyla göz yaşlarımı sildi. 

"Ağlama güzelim" gülümsedim. çok şükür.

"Bak biz bir taneye sevinirken Rabbim bize iki tane verdi. Çok şükür."

"Çok şükür." 

"Buyrun lütfen" diyen doktorun sesiyle bulunduğumuz ortamın farkına yeni vardık. Gösterdiği yere oturduk.

"Bade Hanım Gökalp bey tebrikler. İkizleriniz yolda. "

"Peki cinsiyetleri"

"Çok sabırsızsınız." deyip gülümsedi. Gülümsedi ya. Hemde Gökalp'e. sen kimsin de benim kocama sırıtıyorsun. Bu cesareti nereden buluyor acaba. Yolarım ya. Çirkefleştirmeyin beni. döverim.

"Artık söyleseniz" ses tonum istemsizce sinirli çıkmış olabilir. Ama napim sinirlendirmeyin beni."

"Hayatim sakin ol" Kadın yine gülerek konuşmaya başladı. Sürekli sırıtıyor be.

"Biri kız biri erkek" sevinçten gözlerim açıldı. Gözlerim dolarak Gökalp'e döndüm. 

"Gö-Gökalp"

"Birtanem" Ellerini boynumda hissedince ben de karşılık olarak ellerimi boynuna doladım. Hıçkırarak ağlamaya başladım. Hamilelikten dolayı fazla duygusallık üzerine sevinç eklenince sonuç bu oluyor. 

Gökalp'ten ayrılıp doktora döndüm. Konuşmak için ağzını araladı. Bunun ardından gelmesi muhtemal +754292873592 tavsiye. 

"Bade hanım. Önceki hayatınızı unutun. Bundan sonra sizin için yeni bir dönem başlıyor. Bebeğiniz ve getireceği sorumluluklar var karşınızda. Her şeyden önce ilk olarak onun iyiliğini düşünmeniz gerekir. Ki bunun için en başta yemenize dikkat etmeniz gerekir. Bu dönemde beslenmeniz çok önemli. Ve görünüşe bakılırsa fazla beslenmenize dikkat etmiyorsunuz. İstemeseniz de bebeğiniz için yemelisiniz. Üstelik sizin iki bebeğiniz var. Her ikisini de düşünmeniz gerekir. Artık tek can değilsiniz. 3 kişisiniz." biraz daha konuştuktan sonra çıktık hastaneden. Elimde bebeğimin daha doğrusu bebeklerimin ilk resmi vardı. Arabaya bindik. Ve yola çıktık.

"Gökalp"

"Hayatım"

"Bunu çerçeveletelim mi?" diyerek elimdeki resmi gösterdim.

"Sen nasıl istersen öyle olsun güzelim" yüzüne minnetle baktım. Çok şükür Rabbim beni böylesine seven bir kocam ve minnaklarım var.

"O kadar çok şükür sebebi var ki hayatımda bunların başında siz geliyorsunuz"

"Benim de hayatım. Hep şükrediyorum Rabbimize; ömrünü ömrüme yazdığı için. " Gözümden süzülen bir damlayı sildim. Ve gülümsedim. Ne denir bilemedim. En iysinin susmak olduğunu anladım. Ve eve geldik. Ben yorgunlukla içeri girip koltuğa attım kendimi. Gökalp hemen yanıma geldi. 

"Bir şey istiyor musun? Gider hemen alır gelirim"

"Yok hayır" Biraz düşündü. Uzun süre hatta. Düşünceleri yüzüne yansıyordu. Gülümseyerek düşünüyordu hatta.

"Ne düşünüyorsun bakiym"

"Kızımızın adı hakkında bir fikrim var" Hoşuma gitmişti bunları düşünmesi.