Dreams Come True||bankzitters

Hoofdstuk 29

Paar dagen later

Koen POV
Vandaag gaan we de crossbarchallenge opnemen zoals we hadden afgesproken. Ook gaan we wat extra video's opnemen voor mijn kanaal. Ik zit nu in de trein naar Milo toe. Ik doe mijn oortjes in en zet muziek op. Maar niet veel later krijg ik een appje van Rob.

Rob: Ik weet het niet meer man.

Ik heb echt geen idee waar hij het over heeft. Waar zal dit nou weer over gaan?

Ik: Wat weet je niet meer?
Rob: Het werkt gewoon niet meer.
Ik: Gap waar heb je het over man?
Rob: De relatie tussen mij en Fleur.
Ik: Hoezo werkt het niet meer dan?
Rob: Ik vind haar niet meer zo leuk als eerst en de afstand vind ik ook kut
Ik: Ga je haar nu dumpen?
Rob: Dat weet ik dus niet, ik vind het bovendien wel sneu voor haar.
Ik: Die keuze ligt bij jou man, Ik kan je hier niet bij helpen.

Als ik dat appje heb verstuurd, leg ik mijn telefoon aan de kant en stop ik mijn oortjes weer in. Ik ga genieten van mijn muziek.

Fenna POV

Ik ben vroeg opgestaan om de bankzitters te meeten, de hele bankzitters groep. Mijn hele school heeft vrij in verband met een studie dag, anders had ik niet aan de jongens gevraagt of ik mee mocht doen. Ik heb mijn ouders vertelt dat ik vrij ben. Maar ik heb niet vertelt dat ik de jongens ga meeten. Ik ben ook vroeg opgestaan om mijn ouders niets te laten merken dat ik weg ga. We hadden om elf uur bij Milo afgesproken.... Wacht. Ik weet niet eens waar Milo woont. Omg. Ik besluit Matthy even te appen.

Ik: Uhm, Matthy, ik weet niet waar Milo woont, kun je even het adres appen.

Gelukkig appt Matthy gelijk terug.
Matthy:Als je bent aangekomen ga je maar voor het station staan daar sta ik dan wel.
Ik:dankjewel ❤

Ik kijk eerst even hoelaat de trein vanuit Heereveen vertrekt. Fuck, 09.35 ik moet opschieten. Ik loop naar stil beneden en zie dat mijn vader op de bank zit. 'Waar gaan we heen?' Vraagt hij. 'Uhm, naar Fleur.' Mijn vader knikt even en ik pak snel mijn telefoon en pinpas uit het la, voor noodgevallen. Ik loop naar de garage en rij mijn fiets eruit. Ik spring op de fiets en rij naar het station toe.

Als ik aangekomen ben bij het station is het 09.30, mooi optijd. Ik sta net vijf minuten op het perron en ik zie de trein al aankomen rijden. Als de trein tot stilstand is gekomen stap ik in. Ik neem plaats op een stoel en ik pak mijn koptelefoon. Voordat ik muziek ga luisteren laat ik Matthy even weten dat ik onderweg ben.
Ik: Mat, ik ben onderweg.
Matthy: Tot zo x
Ik: Tot straks x

Als ik, iets voor elfen aankom, zie ik Matthy al. Hij maakt een paar foto's met fans. Als hij klaar is met foto's maken, gaat hij op een bankje zitten. Maar kort daarna ziet hij me. Als de trein tot stilstand is gekomen stap ik uit. Ik loop naar Matthy toe en ik geef hem een knuffel. Hij trekt zich uit de omhelzing en geeft me kus. We lopen naar zijn auto die hij voor het station heeft geparkeerd. Als we in de auto zitten bedenk ik me dat ik Milo nog nooit in het echt heb gezien. Dus ik zit me te bedenken of ik hem een knuffel zal geven of gewoon een hand. Terwijl ik me dat zit te bedenken staan we al op de parkeerplaats van het voetbalveld. Iedereen is er al. Ik stap uit en geef iedereen, zelfs Koen, een knuffel. Maar bij Mark en Milo blijf ik staan. Ik geef Mark maar een hand. Milo opent zijn armen, dus ik geef hem maar een knuffel. De jongens beginnen met klaarzetten en ik ga tegen het hek aan zitten. Even later wil ik toch wel even helpen. 'Uhm kan ik nog ergens mee helpen?' Vraag ik dan maar. 'Nope, we zijn bijna klaar' Zegt Raoul.  Als alle camera' s klaar staan, gaan de jongens in het doel staan. Matthy wenkt me dat ik erbij moet gaan staan. Milo zet zijn camera aan en rent snel naar ons toe. 'Hallo mensen en welkom bij deze video.'