Dreams Come True||bankzitters

Hoofdstuk 49

Ik heb Matthy proberen te bellen maar hij nam niet op. Waarschijnlijk omdat hij nog niet thuis is. Ik bedenk me dat ik morgen een toets heb. Ik besluit daarvoor te gaan leren. 

Wanneer ik een half uur bezig ben geweest met het leren van mijn toets hoor ik opeens mijn telefoon trillen. Ik pak hem op en zie dat Matthy belt. Ik neem op. 'Waarom had je me gebeld?' Vraagt Matthy nieuwsgierig. Ik leg hem alles uit. Wat er afgelopen nacht is gebeurt en wat er op school gebeurde. 'Dat is wel heel vreemd. Zal ik het er even met hem over hebben en hem vragen wat hij wil?' Vraagt Matthy. Ik denk even na, ik weet wel wat hij wil. Maar misschien is het wel niets en wil hij gewoon vrienden zijn. 'Ik kijk het eerst nog even aan. Misschien gebeurt er niets meer.' Zeg ik. 'Dat is prima.' Na dit gesprek hebben Matthy en ik nog wat gebeld over van alles en nog wat. Ik had hem ook nog gevraagd of hij morgen kon langs komen. Hij zei dat hij wel tijd had. 

De volgende ochtend ben ik alleen naar school gefiets. Ik heb bijna de hele nacht wakker gelegen door dat ik bang was dat Milo me weer ging bellen. Ik heb geen idee wat ik van hem kan verwachten. Het lijkt wel alsof hij me aan het stalken is. Maar dat kan ook mijn verbeelding zijn. Matthy zou vanmiddag om 14.00 uur langskomen.

Wanneer ik thuis kom van school is het 13.30 uur. Over een half uur komt Matthy. Ik heb dus nog mooi wat tijd om te eten en nog wat op te ruimen. Ik loop naar de keuken en ik pak een broodje. Ik ga op de bank zitten en ik zet de tv aan. Niet veel later hoor ik de deurbel. Ik kijk naar de klok en zie dat het pas 13.40 uur is. Misschien is Matthy wel wat te vroeg. Ik sta op en loop naar de deur toe. Ik doe hem open en ik zie dat het Matthy niet is. Het is Milo.