Yıldız Mıknatısı -texting-

2.9

    

Ömer, aynaya bakarak sarı saçlarını düzelttikten sonra Baha'dan da onay alarak evden dışarı çıktı. Diğerleri onun öylesine bir yürüyüşe çıktığını sanıyordu ama hayır, Ömer'in aklında farklı planlar vardı. Çocuk parkına gelerek oradaki bankın üzerine oturdu. Sezin, tam karşısında Ozan'la kumdan kale yapıyordu.

"Sezin! Bir dakika gelebilir misin?" Çekinmeden kızı ayağına çağırmıştı çünkü oraya giderse ayakkabısının içi kum dolabilirdi ve bu olmasını istediği son şeylerden biriydi. Sezin merakla yanına yaklaştığında kendinden emin bir şekilde konuştu Ömer.

"Anonimlik mevzusu hakkında konuşmak istiyorum." Sezin, ilk önce kaşlarını çatmış, ardından anonimin Ömer olduğu kanısına vararak başını olumlu anlamda sallamıştı. "Yoksa sen misin? Engeli kaldırmamı istediğin için mi konuşmak istiyorsun?"

"Sezin, anonimin kim olduğu konusunda bir ipucu veremem. Hepimiz söz verdik. Dolayısıyla..." Sezin gözlerini devirdi. "Dolayısıyla asla kim olduğunu öğrenemeyecek miyim?"

"Bak, sanırım beni anlayamadın..." Sezin, ayakta durmaktan sıkılıp banka oturdu. Ömer bununla birlikte biraz olsun rahatlamıştı. Devam etti. "Diyorum ki, anonimi ben söyleyemem."

"Yani sen tahmin et diyorsun?" Ömer'in bir saniyeliğine gözlerinin içi parladı. Hemen kendini toparladı. Sezin ise bir şeyleri yeni yeni anlamaya başlamıştı. "Yani, sen anonime söylemeyeceğine dair söz verdiysen..." Aydınlandı. "...Sen anonim değilsin!"

Ömer başını olumlu anlamda salladı. "Değilim." Bunu söylediği için pişmanlı duyuyordu, yine de birinin harekete geçmesi gerekiyordu. "Açık konuşacağım. Attığın engel yüzünden o evde televizyon açamıyoruz. Anonim köpek gibi seviyor, ne olur engeli kaldırsan?" Ardından ekledi. "Ha bir de, anonim olmadığımı bilmiyorsun. Hala bir seçeneğim. Aramızda kalacak."

Sezin şaşırmıştı. Çabuk toparladı. "Sana demiştim. Ani şeyleri severim." 

İyi bayramlar!