Yıldız Mıknatısı -texting-

Telafi 3.8

"Ne yapacaksınız bu işi?" Ömer, dayanamayıp sormuştu. Sahilde yürümekten sıkılmış, kayalıkların üzerine oturmuşlardı. İkili gruplar halinde oturuyorlardı, bir tek Baha yalnız kalmış dudağını bükmüştü.

"Bir şey yapmayacağız." Oradaki en tedirgin kişi Mercan, en rahat kişi Murat'tı. "Doktora gidiyorum zaten, olabildiğince zorlayacağım kendimi." Biliyordu ki, o güne dek hiç ilerleme kaydedememişti. Yine de sonuna kadar deneyecekti.

Mercan başını dikleştirdi. "Yenecek." Sezin arkadaşına güç vermek istercesine gülümsedi. Mercan da zorlanarak ona karşılık verdiğinde, ikisi arasında sessiz bir anlaşma yapılmıştı.

"Destek olacağız, tabii ki yenecek." Baha cümlesini kurduktan sonra ofladı. "Ben şey mi yapsam..." Mercan hafifçe güldü. "Yalnız kaldın tabii. Bir ara da gelsin sevgili sevgilin. Biz de tanışmış oluruz hem?" Baha dudağını büktüğünde Sezin atıldı. "Herkes buradayken tanışırız işte."

Baha telefonunu eline aldı. "Şimdiden uyarıyorum, biraz tuhaftır." Herkes başını olumlu anlamda sallarken Baha hızlıca parmaklarını telefonun ekranında gezindirip geri cebine koydu.

Berkan dayanamamıştı. "Hiç ilerleme kaydedebildiniz mi? Yani hastalığın konusunda?" Murat yutkundu. Hala Berkan'la konuşurken tedirgin hissediyordu. Ayrıca bu soruya Mercan'ın yanında nasıl açıklama yapabileceğini de bilmiyordu.

Hiçbir şey iyiye gitmiyordu.

Yine de gülümsedi. "Hep bu konuyu konuşmayacağız, değil mi?" Başını hafifçe yana yatırdı. "Ömer ve Beyza sözleniyorlarmış, bundan bahsedelim mesela?"

Ömer dudaklarını birbirine bastırıp gülümserken Beyza ona dönmüştü. Ömer, Beyza'ya dönerek konuştu. "Sanırım doğru yaptığım tek şey seni hayatıma almış olmak." Beyza kocaman gülümserken, gözleri de dolmuştu. "Biliyorum, mükemmelim." Oradakiler buna hafifçe gülerken Ömer, hipnotize olmuş gibi Beyza'ya bakıyordu.

Baha birden ayağa kalktığında, herkesin ilgisi ona dönmüştü. Bir kız büyük adımlarla yanlarına gelerek Baha'nın beyaz saçlarını dağıttı. Ardından, herkesin üzerine bakışlarını gezindirerek gülümsedi. Tek elini hafifçe havaya kaldırarak konuştu. "Merhaba, ben İrem." Ardından, Baha'nın da kolundan çekiştirerek diğerleri gibi kayanın birinin üzerine oturdu. Baha da onunla birlikte oturmuştu.

Mercan tanışmak için ağzını açtığı sırada kız konuştu. "İsimlerinizi söylemekle zaman harcamayın, zaten aklımda tutamam. Zamanla öğrenirim artık."

Baha şaşkınca İrem'e bakarak mırıldandı. "Beklediğimden normal bir tanışma oldu." İrem kaşlarını çatarak ona döndüğünde, Baha da kaşlarını çatarak ona baktı. Ardından, gülmeye başladılar. Diğerleri ona tuhaf tuhaf bakarken Beyza dizlerinin üzerine çıktı.

"İrem?" İrem, adının söylenilmesiyle o yöne döndü. Kaşları hayretle kalktı. "Beyza?" Beyza ayağa kalktı. "İrem!" İrem de Baha'nın omzundan destek alarak ayağa kalktı. "Beyza!"

İkisi de kayaların üzerinden garip hareketlerle geçtikten sonra birbirlerine sarıldılar. Baha ve Ömer de onlar gibi ayağa kalmıştı. Sezin, Berkan, Mercan ve Murat da tiyatro izler gibi onlara bakıyorlardı. Baha konuştu. "Siz tanışıyor musunuz?" Beyza başını olumlu anlamda salladı. "Çok yakın arkadaşız." Ardından kaşlarını çattı. "Neden Baha'dan bahsetmedin hiç?"

"Asıl sen niye Ömer'in Baha'nın arkadaşı olduğunu söylemedin?" İrem dudaklarını büzdü. "Aslında Baha'yı bilmiyordun... Tamam, benim suçummuş." Yanaklarını şişirip devam etti. "Ama ne kadar kıskanç olduğumu biliyorsun. Nasıl bahsedebilirdim?"

Beyza oflayarak gülümsedi. Son kez sarılıp eski yerlerine döndüler. Bu sırada İrem, Baha'yı kolundan tutmuştu. "Bir evlenelim, seni eve kilitleyeceğim. Kimse görmesin diye." Ardından dönüp yanaklarını sıktı. "Ben çalışıp evimizi geçindireceğim."

Baha başını hafifçe yana yatırdı. "Birkaç yıl içinde şu fikirlerinin değişmesini umuyorum ama sanırım nasıl olduğunu çözemediğim tek kişisin İrem." İrem gülümseyerek sırtını Baha'ya yasladı.

Bu sırada Ömer de Beyza'yla sohbet ediyordu. Murat'ın tek yapabildiği ise özlediği bu arkadaş ortamını yeni eklenen kişilerle birlikte gülümseyerek izlemekti. Mercan da onun gülüşünü izliyordu.

Kimse ne olacağını bilmiyordu. Yine de, o an için mutlulardı.