Yıldız Mıknatısı -texting-

Telafi 2.8

Murat, dudaklarını birbirine bastırarak numarayı tuşladı. Kendisine vazgeçmek için vakit tanımadan arama tuşuna basarak telefonu kulağına dayadı. Telefon çaldı, çaldı. Tam açmasından ümidi kesmişti ki, telefon açıldı. Ve Ömer'in sesini duydu. "Alo?"

Telefonu kulağına bastırarak eski dostunun sesini dinledi. "Alo?! Bir şey söylesene kardeşim!"

"Ömer." Ömer, durakladı. Ardından, konuştu. "Pardon, sesinizi tam alamadım." Sesi mesafeliydi, Murat'ı üzdü bu durum.

"Ben Murat." Birkaç saniye bekledi. "Sadece üzgün olduğumu söylemek için aramıştım." Ömer'in iç çektiğini duydu Murat.

"Niye iki yıl bekledin lan? Zaman sana gökten zembille mi iniyor?" Murat güldü bu söze. Ömer de rahatlamış gibiydi. "Unuttum ben her şeyi. Özre gerek yok. Bir buluşalım da, alayım boyunun ölçüsünü."

"Olur." Murat, yeniden onaylama ihtiyacı hissetti. "Olur."

"Bir yerde oturur bir şeyler yeriz." Ömer'in teklifiyle yüzü düştü istemeden. Yine de onayladı. "Tamam." Ömer hattın diğer ucunda şaşırmakla meşguldü.

"Lan sen ne ara böyle soğuk nevale oldun?" Ömer'in sorusuyla Murat, istemsizce gözünden akan bir damla yaşı sildi. "Özlemişim lan."

"Ben de." Ömer de gülümsüyordu, Murat da. Araları çoktan düzelmişti. İyi şeyler de olabiliyordu.