Yıldız Mıknatısı -texting-

Telafi 1.9

Murat, yeni hattını telefonuna yerleştirdikten sonra, yutkundu. Mesaj kısmına girerek anonimden aldığı numaraya bir şeyler yazmaya çalıştı.

Sadece çalıştı.

Ne yazabilirdi ki?

Kelimeler döndü zihninde, ardından tek bir anahtar sözcük çıktı ortaya; anonim. Ona sorabilirdi, ne de olsa her şeyden haberi vardı. Beklemeden ona mesaj attı.

Murat: Ne yazacağım ben Sezin'e?

Anonim: Düşündüklerini?

Murat: Ne düşünmeliyim?

Anonim: Ona Berkan'ı anımsatacak bir şeyler yaz. Tek bir mesajla bile halledebilirsin.

Murat: Mesela?

Anonim: Cidden, bu kadar düşüncesiz misin?

Murat: Evet, ne yazacağım?

Anonim: Bunu benim değil, senin düşünmen gerekiyor. Yaz!

Murat oflayarak kendi hattını çıkardı ve yeni aldığını taktı yeniden. Gözlerini kapattı ve derin bir nefes alıp arkasına yaslandı. Gözlerini açtığında bakışları ister istemez ellerine kaymıştı. Parmakları uzun ve inceydi, çok ince. Önceden böyle değildi, eski haline dönmeyi o kadar çok istiyordu ki içten içe...

İç çekti ve parmakları tamamen düşüncelerini dökmek için dolaştı telefonun ekranında.

05...: Bir zamanlar bir çocuk vardı. Kalbi çok güzel bir kız için çarpar, çok özel hisler beslerdi ona karşı. Tek eksikse kızın karşısına çıkabilmek için cesaretti. Numarasını buldu, anonimi oldu prensesinin. Bu güzel seven çocuğun üç tane de arkadaşı vardı, onlara sürekli prensesini anlatırdı. Arkadaşlarından zavallı bir tanesi, çocuğun anlattığı hisleri yaşamak istedi. Aşkın ne olduğunu merak etti, daha sonra prenseste bulduğunu düşündü. Aptallık edip anonimin kendisi olduğunu söyledi. Prenses buna üzüldü çünkü prensesin kardeşi hoşlanıyordu bu aptal çocuktan. Aptal çocuk pişman oldu, özür diledi. Hiçbir zaman bu özrün kabahatini örtemeyeceğini düşünemedi. Güzel seven çocuk kırıldı, prenses uzaklaştı. Çocuk daha çok kırıldı, prenses ise onun bu kırılmalarına göz yumamadı. Ellerini kavradı o güzel seven çocuğun ve hiçbir zaman bırakmadı.

05...: Sen de bırakmamaya ne dersin Sezin?