Yıldız Mıknatısı -texting-

2.8

    

Anonim, eline aldığı yastığa sarılarak yatağına kıvrıldı. Diğerleri de onun halinin farkındaydı, bir şeyler olmuştu. O üçlüden biri, son zamanlarda aralarından soyutlanmıştı. Kafasında dönüp duran tilkileri dinlememeye çalışıyordu, onun adına ne olacağı muammaydı.

Kalan ikili, kendi arasında birine karar vererek Anonim'in odasına girdi. "Neyin var?" Anonim, aniden gelen sesle sıçrarken, yatağında doğruldu. "Engel atmış be."

"Depresyon diyorsun?" Anonim, başını iki yana salladı. "Üç beş çikolata yiyip gün boyu yatakta pinekleyerek geçmez bu his. Dondurma bile dindiremez acısını. Kötü oldu, yavaş yavaş kim olduğumu söylemeye karar vermişken..."

"Ee, ne yapacaksın?" Anonim omuz silkti. "Herhalde umutsuzca normal yaşamıma devam ederek kendime ceza verir, sonra da engeli kaldırmasını beklerim."

"Ne ara bu kadar tutuldun sen bu kıza? Hayır yani, önceden böyle değildin. Kullanma kılavuzu da koymamışlar ki yanına..."

"Kılavuz deme, aklıma Yıldız Mıkatısı'm geliyor..." Anonim'in sızlanmasına karşılık arkadaşı kaşlarını çattı. "Ne alakası var? Kelime benzerliği diyeceğim, gerek anlam olarak gerek fonetik açıdan hiç benzemiyorlar..."

"Bak, fonetik falan da deme. Aklıma Yıldız Mıknatısı'm geliyor..." Arkadaşı onu neşelendirmek için her şeyi alaya vurmaya karar verdi. "Benim sesimi onunkine benzetiyorsun da, ondan mı oluyor ki?" Anonim derin bir nefes verdi. "Çıksana odamdan. İnsan görünce aklıma Yıldız Mıknatısı'm geliyor. Öbürlerine de söyle, insan sesi de duymak istemiyorum. Malum..."

"Aklına, Yıldız Mıknatısı'n geliyor... Tamam..."