Yıldız Mıknatısı -texting-

4.1

Penceremin önünde dikilirken, Murat'ın karşımdaki apartmandan eşyalarını çıkarışını izledim. Baha, Ömer ve Berkan apartmanın dış kapısının önünde dizilmiş, gidişini izliyordu.

Berkan'ın yüzündeki soğukluk içimi ürpertti. Neden böyle olmuştu ki? Dört arkadaşın arasına soğuk duvarlar örmüştüm. Benim yüzümden, araları açılmıştı ve karşımda bu arkadaşlığın tamamen yok oluşunu izliyordum.

Murat, başını kaldırıp doğrudan pencereme baktığında yüz ifademi sabit tuttum. Berkan'ın da buraya baktığını hissediyordum. Yüz ifadem sabitti. Murat dönerek Berkan'a baktığında ben de ona çevirdim bakışlarımı. Ben ona bakana kadar yüzü ifadesizdi, ben ona döndüğümdeyse dudağının kenarları hafifçe yukarı kalktı.

Murat eşyalarını bir arabaya koyarken Ömer daha fazla dayanamamış olacak ki, kendine çekip sarıldı. Omzuna birkaç kez vurduktan sonra geri çekildi. Bu kez Baha, elindeki portakal suyunu Murat'ın üzerine döktü. Baha'dan böyle bir şey beklemediğim için ağzım aralanırken Murat'ın bunu beklediğini görebiliyordum. Elinde kalan meyve suyu kutusunu da Murat'ın kafasına atarak apartmandan içeri girdi.

Berkan, Murat'a birkaç şey söylemekle yetinmiş olacak ki, Baha'nın peşinden içeri girdi. Ne konuştuklarını duyamıyordum, sadece görüntüleri vardı. Ömer, elini yeniden Murat'ın omzuna koyarak bir şeyler söyledi ve arabaya kadar ona eşlik etti.

Benim yüzümden arkadaşlıkları bitiyordu.

Murat tam arabaya binecekken, Baha içeriden koşarak çıktı ve sırtına atladı. Saçlarını çekiştirip aşağı indi. Yine, ağzım açık kalmıştı. Sanırım Baha'yı yeterince iyi tanımıyordum.

Baha da geri çekildiğinde, tıpkı onun geldiği gibi Berkan'ın da gelmesini bekledim. Gelmedi.

Murat'ın o gelene kadar gitmemesini bekledim. Gitti.

Zaten, ne zaman beklediğimiz şeyler olurdu ki? Hayat buydu, böyleydi. Beklediğiniz gelmez, gitmez dediğiniz giderdi.