“Ona çarpmışlar. Anastasia kendi hatası olmadığını söylüyor. Onu hastaneye bile götürmemişler. Evde tedavi altına almışlar. Gittiğimde başında sargılar vardı. Bu oldukça tuhaf bir durum. Fazla şüphe çekici. ”
Leonardo’nun gözü yoldan ayrılmazken düşünceleri de Hector’un söylediklerini terk etmiyordu. Elleriyle daha sıkı kavrıyordu direksiyonu ona ulaşmaya çalıştığı yolları kat ettikçe. Hector’un yanından ayrılır ayrılmaz arabaya atmıştı kendini. Ayağını gaz pedalından çekemiyordu. Başına bir şey gelmesinden korkmuştu. Ve korkularıyla onu gördüğünde yüzleşmek zorundaydı. Anastasia’ya araba çarpmıştı. Çarpan herifi görmek için sabırsızlanıyordu.
Aklının almadığı tek şey Anastasia’nın bilincinin yerinde olmasına rağmen neden hala orada kaldığıydı. Bu yabancı insanların gerçekten ona zarar verebileceklerini hiç düşünmemiş miydi? Temkinli davranmalıydı. Her türlü tehlikeye karşı kendini korumalıydı.
Yollar tükendikçe kalbine kuşkunun tohumları düşüyordu. Anastasia kendine geldiğinde onlara haber verebilirdi. Dedria’nın ve Luke’un konuşmalarına kulak misafiri olmuş olsa da Leonardo’dan yardım isteyebilirdi. Sonuçta onun sevgilisiydi. Ona ne kadar değer verdiğini biliyordu.
Tüm bu tutumu zena yüzündendi. O gece kampta Anastasia her şeyi yanlış anlamıştı. Nişanlanması ise büsbütün onu kırmıştı. Leonardo bunu düşünemeyecek kadar tecrübesizdi ilişki konusunda. Anastasia ona bir ilki tattırmıştı. Leonardo ilk defa kalbinde bir kıza yer vermişti. Tüm bu aşk sarhoşluğunun içinde Anastasia nın kırılacağını düşünememişti. Nişan Leonardo’nun kafasında formaliteden ibaretken Anastasia için bir yıkımdı. Bunu geçte olsa anlamış ve Zena’ya nişandan vazgeçtiğini söylemişti. Ancak bu durumu Anastasia’ya izah edemeden ortadan kaybolmuştu.
Zihninde sıralanan düşüncelerin arasında çalan telefonunu fark etti. Arayan Bay Lockwood’du. Ona haber vermek aklının ucundan bile geçmemişti. Onu bulmaya öylesine komutlamıştı ki kendini geride kalan bekleyişleri hiç saymamıştı.
“Leonardo bir gelişme var mı?”
“Bay Lockwood ben Anastasia’nın yerini buldum.” Sakince söylediği bu cümle Lockwood için koca bir heyecandı. Leonardo da heyecanlıydı fakat onunla nasıl konuşacağını bilemiyordu. Anastasia nın onu terk etmesinden korkuyordu. Kuşku içinde yuva yapmıştı.
“Ne zaman buldun? Nasıl öğrendin! Hemen bana adresi ver.”
“Hector bulmuş. Anastasia’yı görmeye bile gitmiş. Bana onun yanından döndükten sonra haber verdi. Anastasia iyiymiş.Şuan yoldayım. Onu almaya gidiyorum.”
“Tamam bende çıkıyorum yola. Tyler arabayı hazırla. Leonardo adresi vermedin.”
“Forbes çiftliğinde. Nikolas Forbes’un evindeymiş. “
“Tanrı kızımı bana bağışladı.”
Lockwood’un telefonu kapamadan önce son sözleri oldu bunlar. Sesinde barındırdığı heyecan sanki kalbinden taşıyordu. Anastasia’nın bir babası vardı artık. Onu bulduğunda göstereceği tepkiyi merak ediyordu. Anastasia için yalnızlık sona ermişti. Endişe verici olansa Luke ve Dedria’ya olan kırgınlığıydı. Duyduklarının bir kısmını yanlış anlamıştı. Emindi ki Anastasia nın zihni tüm bu olaylardan sonra yorgun düşmüştü.
&
Ustaca yapılmış tahta bankın üzerine yavaşça oturdu. Yüzüne vuran güneşten faydalanmak için kaldırdı yüzünü gökyüzüne. Cıvıltılarıyla kulaklarını mest eden kuşlar gözlerinin önünden birer birer süzüldüler sonsuzluğa doğru. Onlar özgürlüklerinin keyfini çıkara dursun Anastasia’da kendi özgürlüğüne kadeh kaldırıyordu. Elinde tuttuğu cam bardağı götürdü dudaklarına ve bir yudum aldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anastasia (Tr)
RomanceDün gece yarım bıraktığı işi tamamladı. Yavaşça dudaklarını ona yaklaştırmasını beklemeden genç kızın ensesinden tutarak kendine çekti ve tek harekette onu kendine hapsetti. Yumuşak dudakları kendi dudaklarında kaybolurken Anastasia da Leonardo da k...
