Anastasia (Tr)

33. bölüm

"Leo.. nardo?"

Anastasia telaşla gözlerini ovuşturdu. Tekrar tekrar baktı Leonardo'ya. Yavaşça yutkundu. Hayal sandığı kişi gerçekti. Yorganı üzerine çekiştirdi. Gözlerini aşağıya devirdi. Ne diyeceğini bilemiyordu.

"Evet benim."

Cezbedici bir sırıtışın ardından ellerini kuzguni siyah saçlarında gezdirdi ve beline koydu.

"Kalkmayı düşüyor musun?"

Anastasia Leonardo nun ses tonunu her duyduğunda gerçekle çarpışıyordu. Yavaş yavaş gördüğü şoku etkisinden atıyordu. Yüzüne savrulan saçlarını geriye itti.

"Burada ne işin var?"

Sorulması gereken fakat şaşkınlıktan ertelenen sorusu nihayet gün yüzüne çıkmıştı.

"Beni Bay Lockwood gönderdi."

"Buda ne demek oluyor?"

"Seninle ilgilenmem için."

Kalp delici bir cümleydi fakat Anastasia nın gururunu teğet geçmişti.

"Leonardo bak... biz birlikte değiliz. "

"Senin İçin burada değilim zaten. Eğer senden hoşlanıyormuşum gibi bir izlenim bıraktıysam özür dilerim."

Konuşma gittikçe tuhaflaşıyordu. Hala odasında neden bulunduğunu bilmiyordu.

"Soruyu değiştirelim. Neden benimle ilgilenmek için buradasın?"

"Baban Avusturalya'da. Helena ile beraber iş görüşmesindeler. Seni geride tek başına bırakmak istemedi. Tabi işleri de öyle."

Bir adım ileriye att8ktan sonra yatağın üzerine oturdu.

"Kısaca buradayım çünkü bu benim işim. Biliyorsun babanla bir ortaklığımız var."

"Bu odamda seni görmemin cevabı değil. Aşağıda da bekleyebilirdin?"

"Bu biraz tercih meselesi oldu."

Anastasia nın cevap vermesine izin vermeden yataktan kalktı.

"Uyandığına göre seni aşağıda bekliyor olacağım."

Göz kırptıktan sonra odadan çıktı ve kendini kapıya yasladı. Sessizce güldü. Anastasia yı uyurken izleme fırsatı bulmuştu. Ona sarılmamak için kendini zor tutmuştu. Bu kadar yakınken uzağında durmak işkence gibiydi. Ama eğleniyordu. Onu kızdırmak hoşuna gidiyordu. Uyandığında üzerine doğrulttuğu mayhoş bakışları görülmeye değerdi. Muhtemelen onu hayal sanmıştı. Bu iş güzel sonlandığında amcasına teşekkür etmeliydi.

Önünde uzun bir hafta vardı. Anastasia bir hafta boyunca gözetiminde olacaktı. Bay Lockwood un aniden çıkan iş gezisi onu Anastasia ya bir adım daha yaklaştırmıştı. Bu haftayı iyi değerlendirmeliydi. Bay Lockwood'un emanetine sahip çıkmalıydı.

Leonardo merdivenlere keyifle yönelirken Anastasia Leodarno nun az önce çıktığı kapıya bakıyordu. Ağzı açık kalmıştı. Tüm bunlarda neyin nesiydi böyle? Az önce duydukları şaka mıydı? Şuan rüya görüyor olmalıydı. Ya da kabus... Babası göz kulak olması için Leonardo yu bırakmış olmalıydı. Anastasia çocuk değildi ki... Üstelik birine emanet etmek istiyorsa bu başkası olabilirdi. Leonardo hariç herhangi biri.

Yatağından kalkıp ceketinin cebindeki telefonunu aldı ve babasını aradı. Telefon iki çağrı sonrası açıldı.

"Anastasia. Günaydın."

"Günaydın baba. Acaba sen neredesin?"

Babası kısa bir gülüşün ardından durum bildirdi "Avusturalya'da."