EKİM (Öğretmen)(Tamamlandı)

Aynı ev

Akşamın kör saati olmasına rağmen hala ev bulamamıştım. Aslında bir ev bulmuştum ancak valizdeki cüzdanımı çıkardığımda içindeki paralar yoktu. Aklıma tek gelen şey otobüsteki yaşlı teyze. Valizimi bir tek ona vermiştim oda sağ olsun parami çalarak çok güzel bakmıştı. Emlakçıya maaşımı alır almaz verecem dedim ancak adam kabul etmedi. Depozito ödeyecek param bile yoktu. Valizimi kucağıma alarak kaldırıma oturdum. Otele gideyim desem param yok. Okula gideyim desem orda kalınması yasak. Tanıdıkta kalayım desem hiç tanıdığım yok. Çaresizlikle gözlerim dolarken ellerimi yüzüme kapattım. Yoldan geçenlerin ağladığımı görmesini istemiyorum.

"Hocam." gelen sesle kafamı kaldırdım.Çağların endişe ile baktığını fark edince hızla göz yaşlarımı sildim ve gülümsemeye çalıştım. Hemen yanıma kaldırıma oturdu. Beni bu saate kaldırım başında ağlarken bulmayı beklemiyordu eminim. "Hocam sorun ne?" yüzümdeki gülümseme yavaş yavaş silindi. Belkide grurumu bir kerelik köşeye bırakıp yardım isteyebilirim.

"Ev tutmak için biriktirdiğim para çalınmış. O yüzden dışarda kaldım." Çağlar bir süre yüzüme baktıktan sonra kucağımdaki valizi çekip aldı.

"Sizin dışarda kalmanıza gönlüm el vermez. Ya başınıza bir şey gelirse. "söylediklerine gülümseyerek cevap verdim.

"O zaman bana yardım mı edeceksin?"umutla çıkan sesim beni bile şaşırtmıştı.

Çağlar kafasını salladı ve yürümeye başladı. Sesimi çıkarmadan peşinden yürümeye başladım en azından bugün dışarda kalmayacaktım. Bilmediğim sokaklardan geçerken sonunda durduk. Çağlar çocuk parkındaki banka oturunca bende yanına oturdum.

"Neden buraya geldik?"

"Bizimkiler gelsin size kalacak yer bulalım." bizimkiler dediği herhalde beşli gruptan bahsediyordu. Demeye kalmadan ilerden gelen Mete ve Kaanı gördüm. Ancak onlar hala benim farkıma varmamışlardı. Kaanın bakışları bana dönerken kaşlarını çattı.

"Ne oluyor burda?" Metenin konuşması ile ona döndüm.Çağlar dikkatlari üstüne çekmek için boğazını temizledi.

"Ekim hocayı kaldırım üstünde buldum. Abi kadın evsiz kalmış. Acil ona ev bulmalıyız. Kız başına gece dışarlarda ne yapar?"sonlara doğru sesi titremişti. Benden öyle bir bahsettiki elimde olmadan gözlerim doldu.

"Oha lan her yerde Ekim hocayı görür oldum. Olum aşık mı oldum lan. " Canın sesi kulaklarıma dolarken kıkırdadım. Ancak denk geldiğim mavi gözlerle gülümsemem yüzümde dondu. Sert bakışları altında huzursuzca kıpırdandım. Neyseki bakışlarını üstümden çekti.

"Abi hoca evsiz kalmış. Parayıda kaptırmış. " Metenin açıklamasına tepki vermedi ve hemen arkamdaki duvara tek seferde çıktı ve ayaklarını açarak oturdu. Daha sonrasında ise sert bakışlarını Meteye çevirdi.

"Eee biz ne yapalım?" beklediğim cevap bu olmadığı için baya bozulmuştum. Kafamı hemen ayaklarıma diktim. Eğer gözlerim dolarsa kesinlikle görmelerini istemiyorum.

"Ne zamandan beri bizden yardım isteyen birini elimizin tersi ile iter olduk. " Çağların sert sesi ile kafamı kaldırdım. Kaşlarını çatmış şekilde Miraça bakıyordu. Ortamın kızıştığını fark edince valizimi alarak ayağa kaltım.

"Neyse çocuklar ben gideyim. "gitmek için adım atsamda Çağlar yerinden hızla kalkarak beni durdurmuştu. Şaşkın bakışlarımı ilk önce kolumdaki parmaklara sonrada beni tutan Çağlara çevirdim. Uzun süren sessizlikten sonra geceyi yırtıp gelen ses kulaklarımı doldurdu.

"Otur şuraya. " normalde olsa benimle böyle konuştuğu için terslerdim ancak şuanda bu çocuklara ihtiyacım vardı. Hem Miraç neden kırıcı konuşuyordu. Çağlar onayı almış olmanın verdiği mutlulukla beni tekrardan banka oturttu.