EKİM (Öğretmen)(Tamamlandı)

Hesaplaşma

Yogun tempoma rağmen bu bölümü paylaşmak için baya çaba sarf ettim. O yüzden hatalarım kusurlarım olursa affedin. Bölümü pek begenmesemde umarım siz beğenirsiniz.

Miraç kapıyı alacaklı gibi çalarken içimde ilk anki gibi heyecan yoktu. Hatta tedirginlik dört bir etrafımda dönüyordu. Açelya kapıyı açtığında bizi görünce resmen kız kapının önünde soktan kalmıştı. Miraç Açelyayı umursamadan evin içine girdi el mecbur bende peşinden.

"Nerde lan o Piç?" Daha abisini görmeden böyle sinirlendiyse kim bilir abisi ile yuzlestiginde ne yapar. Nazan abla mutfaktan gözlerini pörtletmis çıkarken inanamaz gözlerle Miraça bakıyordu.

"Oğlum. " diyip Miraça sarılmak için öne atilsada Miraç buna izin vermedi ve bir adım geri attı. Ki bunu yapmakta çokta haklıydı. Çocuk Kaç gündür dışarda olmasına rağmen bir anne olarak bir kere bile aramamıştı.

"Evde olduğunu biliyorum. Hala kendine erkek diyorsan in aşsağı. " Aşsağı inen olmayınca Miraç merdivenleri koşarak çıktı. Peşinden bende çıktım. Malum beni yanında isteyen Miraçtı. Miraç sanki abisinin nerde olduğunu biliyormuş gibi mavi kapının önüne gelip beklemeden kapıyı açtı. Bakışları kısa sürede olsa bana değdi. Sanki arkasında olup olmadığımı kontrol ediyormuş gibiydi. Mert yatakta boylu boyunca uzanmış yatiyordu. Bu saate ne uykusuydu acaba bu.

"Oğlum yapma böyle o senin abin. " Nazan abla Arkamızdan kosturarak gelirken gözlerimi devirdim. O kadar olay yaşandı yenimi aklına geldi be kadın. Açelya korkak gözlerle merdivenin başında durarak bizi izlemeye başladı. Kızda haklı iki günde bir evde kavga çıkıyordu.

"Başlatma abisine. Bu şerefsiz sadece senin oğlun olabilir benim abim değil. " ettiği ağır lafın altında Nazan abla ezilirken Miraçın peşinden odaya girdim. Merti eliyle dürterken sabri taşmak üzereymiş gibi duruyordu. Mertin gözleri yavaşça açılırken uyku mahmurlugu olsa gerek Miraça tip tip baktı. Daha sonrasında ise gözlerinde şaşkınlık yer buldu. "Yüzleşme zamanı geldi. " Tamam Miraçı bu şekilde görmek istediğime artık ilk anki gibi emin değilim. O kadar ürkütücü görünüyordu ki acaba gerçek Miraç bu mu diye düşünmedim değil. Mert yatakta doğrulurken korku dolu bakışları annesine döndü. Miraç ile Mert arasında her ne yasandiysa bundan Nazan ablanın haberi yokmuş gibi duruyordu.

"Yüzleşecek birsey yok."sesindeki titremeye tek fark eden eminim ben değildim. Miraç sinirden kudururken abisini zorla yataktan çıkardı.

"Ulan Piç bundan tam üç yıl önce olanları ne çabuk unuttun. Dediğin kelimeleri ettiğin küfürleri, bu evin kapısını çarpıp çıktığını ne çabuk unutmuşsun. " Mert renk atarken tekrardan annesine baktı. Miraç annesinden her ne saklıyorsa bu Nazan ablayı baya yıkacakmış gibi duruyordu.

"Ne sacmalıyorsun olum? Kendine gel. " Mert köşeye sıkıştığını anlamış olmalı ki bağırarak konuşmaya başladı. Tıpkı kuyruğuna basılan köpek gibiydi şuanda.

"Ne sacmalıyorum öyle mi? Anneme pardon annene anlattın mı nasıl bir evlat olduğunu?" Miraçın sesi sonlara doğru titremisti. Annesini işaret eden parmağını indirirken bakışları saniyelikte olsa benim gözlerime değdi. Söyleyecekleri fazlasıyla zor geliyordu anladığım kadarıyla. "Babamın katilinin yanında çalışmak için bizi öylece ortada bıraktığını. " Miraç öyle bir bağırmıştıki sesi kulaklarımda parçalandı sanki. Mertin yüz ifadesi düşerken kin dolu bakışlarını Miraça odakladı.

"Babam öldü diye senin gibi ağıt yakıp arkasından hayırlı evlat diye takilamam. Bana iş teklifi geldi. Bende kabul ettim. " Nazan ablanın hıçkırığı kulaklarımı doldurunca bakışlarımı ona çevirdim. Eliyle ağzını kapatmış hayal kırıklığı ile Merte bakıyordu. Çok güvendiği ve sevdiği evladının ihaneti ağır yaralamış olmalı.