EKİM (Öğretmen)(Tamamlandı)

Abi

Verdiğiniz desteklerden dolayı çok teşekkür ederim. DenizBilge770 0_mine_0 sonuçta akıl akıldan üstündür. Ve sizler verdiğiniz tavsiyelerle ufkumu açtınız.

Bu arada arkadaşlar sizden bir konuda yardım istiyorum. Kitabımın ismini değiştirmeyi düşünüyorum ancak ne koyacağımı bilemedim. O yüzden tavsiyelerinize açığım.

"Bunu kimseye söyleyemezsin. " korkudan sesim içime kaçmış gibi kısık çıkıyordu.

"Merak etme kimseye söylemiyecem. " güven verircesine gülümsedi. Dudaklarimda titrek bir gülümseme oluşurken kafamı olumlu anlamda salladim. Canı iste bu yüzden çok seviyorum. "Ama kalbine söz gecirmelisin. Eğer bu olay okulda duyulursa ne olacağını tahmin bile edemiyorum. " gönül bu kim söz geçirmiş ki bende gecireyim. Tekrardan kafamı olumlu anlamda salladim. "Merak etme bende sana yardım edecem. " bana benden başka kimse yardım edemez.

" Miraçı gördükçe kendime öğretmen olduğumu hatırlatsam yeterli olur. " sesim o kadar titrek çıkıyordu ki benim bile kendime yazığım geldi. Hata bendeydi. Sanki Miraçın öğretmeni değilde yaşıtıymışım gibi davranıyordum. Hiç bana yakışmayacak tavırlar sergilemekten başka bir şey yaptığım yoktu. 

"Senin iyiliğini düşünüyorum. Eğer durum beter bir hal alırsa seni koruyamam. Miraça gelirsek seni umursadığını hiç sanmıyorum. Olan sana olur. " gerçekler yüzüme çarparken zorla gülümsedim. Kolumu Canın elinden kurtardım ve sanki normal bir mevzudan konuşmuşuz gibi yanından yürümeye devam ettim. Malum Miraç ilerde durmuş Canla beni izliyordu. Miraçın yanına varınca yüzüne bakmadan sertçe konuştum.

"Sen gidebilirsin. Can burda olduğuna göre eve onunla giderim." Can bana destek verircesine gülümseyince bende gülümseyerek cevap verdim. Beni umursamayan biri için adımı çıkarıp kendimi rezil edemezdim. 

"Tamam. Can okula gelirken benim kıyafetleride al. " dedikten sonra yüzüme bile bakmadan geldiğimiz yoldan gitmeye başladı. Bu kadardı işte. Miraçın beni umursama limiti bitmişti. 

"Hadi bizde eve gidelim Nazan abla deli oldu resmen. " eve gelene kadar Canla konuşmamıştık. Eminim söylediklerini düşünmem için bana fırsat veriyordu. Yoksa Can gibi birini susturmak imkansızdı. Açelya kapıyı açınca göz göze geldik. Kız resmen bitmişti bir gecede. Boynuma atlayınca bende kollarımı ona doladım. Bir süre sarılı şekilde durdurtan sonra beni bıraktı. 

"İçeri geçelim. Annemde sizi bekliyordu. " kafamı salladım ve Canın peşinden içeri geçtim. Mutfaktan gelen ağlama sesiyle adımlarımı direk oraya yönlendirdim. Nazan abla beni görmesiyle hızla oturduğu yerden kalktı. Umutla arkama baktı ancak oda iyi biliyordu ki Miraç gelmeyecekti. 

"Miraç " dedikten sonra sustu. Kafamı olumsuz anlamda salladım gelmediğini belirtmek için. Oturup teselli vermeyi çok isterdim ancak bir saatlik yol yürümüştüm ve dersimin başlamasına az kalmıştı. Hazırlanıp okula gitmem gerekiyordu. 

"Nazan abla üzgünüm ama hazırlanmam gerekiyor. " ardından bakışlarımı masada oturmuş olan çocuklara çevirdim. "Sizlerde hemen hazırlanıyorsunuz. Kapının önüne çıktığımda sizi orda görecem. " dedikten sonra kulağıma gelen itirazları kulak ardı ettim ve odama geldim. Yatağımın kenarındaki telefonu elime aldım. Sadece Canın ve annemin aramaları vardı. Annem kesin cevap vermediğim için kafayı yemiştir. Okula geç kalmamak için aramak yerine iyi olduğuma dair mesaj attım. Üstümdeki sıyah penyeyi çıkardım ve kahverengi v yaka gelen şifon bir kıyafet giydim. Altınada zaten üstümde olan siyah pantolonumu vardı. Valizimde gözüme çarpan inci kolye ve küpeyle gülümsedim. Annem doğum günümde hediye olarak almıştı. Valizden çıkararak taktım. Saçlarımı Açelyanın bana verdiği maşa makinasıyla kıvırdım ve tokayla ön taraflarını toplayıp arkada vurdum. Telefona baktığımda saatin 11 olduğunu görünce daha fazla oyalanmadım ve siyah çantamı alarak çıktım. Dış kapıdan çıktığımda tamda tahmin ettiğim gibi Açelyada dahil hepsi hazırdı. Bugün günlerden cuma ve haftanın son okul günüydü.