Rapunzel'in Dip Boyası Geldi

Yeni Okul Klasik Yağmur

Kutsal Yazar Notu

Canım sıpaydiler...

Öncelikle yeni kitabıma gidip oy verin ve yorumlarda 'yb' diye yalvarın.

Şakayı bir kenara bırakırsak yeni kitabıma destek olursanız çok sevindirik olurum. Öyle kursta canım sıkılınca yazacağım çerezlik bir hikaye. Yarın ya da öbür gün yeni bölümü yükleyeceğim.

Telefonumu gizli saklı alıp yazıyorum bu bölümleri, sinsice okuyanlara duyrulur. Hani yorum olur oy olur... Anladınız siz.

Müslüman okurlarımın kurban bayramını kutlarım.

Bugünlük beddua yok.

Kutsandınız.

Sevgiler.

***

3.3

Yeni Okul Klasik Yağmur

🌹

"Yağmur uyan artık! Okula geç kalacaksın!"

Oflanıp ayağa kalktım. Bugün yeni okulumda ilk günüm. Bu arada ben, Pelinsu.

Öhöm öhöm.

Mutant Pelinsu tarafından ziyaret edildiniz sayın okur. Eğer üstteki cümleleri 5 arkadaşınıza yollamazsanız sabah uyandığınızda aynadaki siz değil, bir Pelinsu olacaktır.

Şaka bir yana bugün cidden yeni okulumda ilk günümdü. Normal kızlar ilk gün için belli bir tarz sınırında giyinip kuşanıp yeni okullarına giderler çünkü ilk görünüm çok önemlidir. Fakat bilin bakalım ilk görünümü takmayan kim?

Elbette ben! Yamur! Aman- Yağmur.

Beni çok bozdun, Canım Bal.

Dün düzelen moralim Bal beni eve bıraktıktan sonra  yüksek bir uçurumdan aşağı kendini atarak intihar etmişti. Babam ağzına geleni saymıştı. Annem onu sakinleştirdikten sonra odama gelip ayrıca azarlamıştı. Kızın bana ağır hakaretler ettiğini söyleyip -kısmen yalan- kendimi savunsam da babamın gözünde daima sorunlu, başarısız ve başarısızlığının hırsını başkalarından çıkaran bir kız olarak kalacaktım.

Babam ile aramız ne zaman bu kadar açılmıştı, anlayamıyordum. Gerçi ne zaman iyi olmuştuk ki...

Telefonu ve laptopu elimden almışlardı. Ne alakası varsa artık telefonla kavganın. Alaka düzeyini sorgulamayı bırakıp başka bir konuya yöneliyorum: Canım Bal ile nasıl iletişim kuracaktım? Malum, tek ortak noktamız otobüstü ve artık otobüsle gitmeyecektim. Babam kurmaya çalıştığım her şeyi tek hamlesiyle yıkıp, üstünden buldozerle geçmişti.

Canım okulumun formasını almadığım için- büyük ihtimalle asla almayacağım- siyah pantolonla yumuşacık mor kazağımı giymiştim. Saçlarımı balık sırtı örgü yapmıştım ve belime gelen saçlarım yüzünden kollarım kopmuştu resmen. Annemle aramız bozuk olmasaydı ona ördürürdüm de hayat şartları işte...

İlk gün okula babam bırakacaktı. Küs olsak da bana güvenmediği için böyle yapıyordu. Aman ne büyük utanç. Telefonum da yok zaten, bütün gün tek başıma okulda ne yapacaksam artık.

Ultra havalı montumu da üstüme geçirdiğimde dünyanın en havalı kızı olmuştum bence. Babamla konuşmadan geçen bir yolculuğun ardından okula gelmiştik. Babamın havalı arabasından hiç de havalı olmayan bir biçimde inip okula baktım.

Bina güzel de insanları nasıl kim bilir. Bahçedeki öğrencilere bakmadan hızla okul binasına girip etrafa göz attım. Harika. Şimdi müdürün odasını bulup sınıfımı sormam gerekiyor. Bu çileler neden bitmiyor Ya Rabbim?