BEN ACI BİR DETAYIM

[20] Ah.. Lanet.

Ben kötü biri değilim. İyi biri de değilim. Ben kimse için değilim. Kimse benim için değil. Gördüğüm. Yaşadığım herşey,her mutlu an yalan.
Kendimi kandırıyorum. Aklım,yada bu içimde bana gerçekleri fısıldayan ve dünyamı başıma yıkan her neyse o haklı.
Benim için mutluluk yok.
Mutluluk başkalarına bir adım mesafede değilken, bize imkansız derecede uzaktı.!

Üç gündür kafayı yemiş haldeydim. Kendimden ve İçimdekinden nefret ediyorum.
Yatakta oturmuş başımın ağrısıyla, düşüncelerimde boğulmuştum.
Geceleri uyuyamıyordum. Sürekli kalkıp oturduğumu hatırlıyorum. Ağlayarak ve ya durup düşünerek..

Kalk Arya. Olmayacak hayaller kurma. Planla ve yap.

Salona geçtim. Bugün Duru'nun düğün günü.
Ne kadar mutlu görünüyor. İçerisi çok kalabalık ve herkes mutlu. O kadar mutlular ki Duru beni heyecanla uyandırmadı ve şuan gördüğü halde gelmedi yanıma.

'görüyor musun mutlular. Sen değilsin. Sen olamayacaksın. Bu hayat seni sadece süründürecek.'

İyi olamam değil mi? O haklı. O her neyse çok haklı.

-Günaydın Arya.
-Günaydın canım.
Sonunda görmüştü beni. Gerçi keşke görünmesem. Kimse görmese. Hiçliğim kadar görünmez olsam.
Mutluluk rolü yapmam ben kimseye. Ama gülümsemek zorundayım. Nedenini sormasını istemiyorum. Onu kıskandığımı da düşünmesin.

Benim yaptığım kıskançlık değil. Madem dünyada mutlu olunabiliyor. Ben neden olamadım. Neden Tanrım? Beni niye yarattın sanki.?
Hem kaderim kötüydü. Hem kötülük yaptım. Bu dünyada da öbür dünyada da yanacağım. Ne anladım şimdi? Ah.. Lanet.

Telefonum çaldı arayan gizli numara.
-Alo?
- O para iki gün içinde gelmezse, bütün etrafında gördüğün o sevdiklerine veda edersin. Seni değil onları öldürürüm. Duru, Bora, Ali..

Kanım donmuştu. Tenim alev alev yanıyor, ellerim titriyordu. Sanki şuan stresten vücudum ikiye bölünecekti.

Bir köşeye geçtim. Bu defa.. Bu defa bitecek. Acı son bulacak. Evet mutlu sona hazır olun. Eğlenin,gülün. Çürüdüm ve artık zehir saçtığımın kimse farkında değil.

Bir daha telefonum çaldı. Bu Ali. İçimdeki burukluk ve sinirle telefonu açtım.
-Güna..
-Ne var?
-Arya? İyi misin?
-İyiyim söyle?
-Öylesine aradım.
-Tamam.
Telefonu yüzüne kapattım.
Neyime mutluluk, umut. Sevgi bana ne gerek? Bitsin herşey.

Tam kapıdan çıkarken arkamdan Duru seslendi.
-Hadi gidelim Arya.
-Nereye?
-Kuaföre gidelim.
-Benim biraz işim vardı.
-Hadi arya lütfen.
-ah.. Tamam.
Kendimi nerde buldum böyle?
Herkeste bi havalar. Hepsinden tiksinmiştim.
Ki onlarda bunu fark etmişlerdi. Bana bakamıyorlardı.
Şuan burdan çıkmak için can atıyordum.

Duru kolumdan tutup kenara çekti.
-Arya neyin var senin?
-Bişeyim yok. Sadece sevmiyorum işte.
-Ali??
-O konuya hiç girmeyelim tamam mı? İstemiyorum. Soğudum.
-Kendine gel Arya. Bugün bir olay ve sıkıntı istemiyorum. Bunu konuşacağız.
-Tamam nasıl istersen.

Herkes meşgulken çıktım. Taksi çevirdim tefecilerin olduğu yere gidiyordum. Tam taksi geliyordu ki, yanıma nefes nefese kalmış Ali geldi.

-Arya dur! Dur!
-Ne oldu Ali? Ne bu hal?
-Demek onları bırakmadın? Herşeyi biliyorum Arya!
Gözlerine baktım. Hiçbir şey hissetmiyordum ve sakin bir tavırla konuştum.
-Öyle mi? Ne güzel. Bırakmadım ve öldüler. Öldürdüm onları. Güzel olmadı mı? Ben çok mutluyum. Nerden biliyorsun ayrıca?
-Gittim! Oraya gittim ve gördüm.. Niye Arya? Şimdi ne yapacağız?

Nefesi hâlâ düzene girmemiş ve anlamsızca bakıyordu.
Cevap istiyordu ama ona cevap vermeyecektim. Bu işimi uzatmaktan başka işe yaramaz.
-Ali. Ben seni kullandım. Artık bitti. İşime yaramazsın.
-Ne diyorsun sen? İnanamam buna.
-İstersen inanma. Sadece hayal kurarak kendini kandır. Buyum ben. Gördün.
Etrafı kontrol ederek devam ettim.
-Gördün. Ben üç kişiyi müthiş bir şekilde katlettim. Duygularım yok. Ama insanlardan öğrendiğim sahteliklerle yaşadım. Unut beni.

Öylece bakakaldı. Gözünden bir damla aktı ve
-Özür dilerim Arya. O gün ve diğer günler seni yalnız bırakmamam lazımdı. Çok pişmanım!
-bunu senden ben istedim özür dileme. Sadece git.
Bir adamın yıkılışını izledim. Usulca yere oturdu. Gözlerini kalbi kırık bir çocuk gibi siliyordu.

Özür dilerim.. Kendimden kurtulmanın tek yolu seni bırakmaktı.

Umrumda değilmiş gibi çekip gittim yanından. Taksi çoktan gitmişti. Arkadan da Duru'nun arkadaşı kuaförden çağırdı. Sanırım şuan bir şey yapamayacaktım.

Bitmiş ve tükenmiş halde ilerliyordum. Ben en kuvvetli en sağlam damarımı kestim az önce. Arkamı döndüm. Ali kalkmış ve kenardan usulca gidiyordu. Ahh.. Dokunduğu her yeri yakacak kadar cesaretli adamı bitirdim ben. Artık bu işin sonu gelmeliydi. Özür dilerim be Alim özür dilerim...

....