BEN ACI BİR DETAYIM

[18] Benden olmaz Artık

-Arya onları artık bırakmalıyız.
-Anlamıyorsun Ali!
-Eğer sen yapmazsan ben yapacağım. Bir şey olacak artık. Mahvolur hayatın anla şunu.
-Hayatım zaten berbat be! Ne bekliyorsun benden? Gülüyorum ediyorum ama, benim bu acı gülüşlerim seni yanıltmasın. İstersen defol git hayatımdan sen de. Beni annem sevmedi. Sen de sevme!
- Kes sesini! Beni seviyorsun sen de bana aşıksın, ben de sana deliyim. Beni dinle. Bu aptal adamı dinle ilk ve son kez.

Omuzlarımdan tutup beni sarsıyordu.
İki haftadır onlara yaptıklarıma kendi de şahit olmuş ve bana inanamıyordu.
Yerlerde yatıp, ölmeyi dileyen üç adamı. Artık rahat bırakmamı istiyordu. Çünkü her an bulunabilirdi ama ben işimi bilirdim. Ne parmak izi ne başka bir şey bulamazlardı. Gerçi kusursuz cinayet olmadığını biliyordum. Bulsalar da beni sonradan bulabilecekler miydi acaba?

'BU SAVAŞ ONLARIN SENARYOSU. CANIM ÇIKMADIKÇA KİNİM HER GÜN ARTACAK. ATEŞİME HER GÜN ODUN ATACAĞIM. BİTMEDİ. BİTMEYECEK. BEDENLERİNİ TIPKI KENDİ BEDENİM VE RUHUMA YAPTIKLARI GİBİ EZİP EZİP SONUNDA YOK EDECEĞİM. BENİM HALİMDEN NE ANLASINLAR?DÜZELMEYECEK. BOŞUNA UĞRAŞIYORUM. TOPLAMAYA ÇALIŞTIKÇA DAĞILIRIM BEN. MANTIK VE KİN. KALP YOK. HİÇ KİMSE BANA YANAŞMASIN. BENİM DE HAKKIM VAR ACI ÇEKTİRMEYE. BENDEN OLMAZ ARTIK. BENDEN OLMAZ.!

Gözlerine nefretle baktım. Aklımdan geçenleri artık asla dile getirmeyecektim. O dahi herkes güvenilmezdi.
'Tamam' dedim sadece.
-Tamam bırakacağım.
-Şimdi gidiyoruz ve bitiyor.
-Sen gelirsen, yapmayacağım. Gelme. Bu son gün madem gelme. İzin ver bana..
-Sana bu konuda güvenemem.
-Güven. Saat şuan 18.50. Beni 20.00 de oranın aşağısında Bekle. Gelmezsem gel. Ama geleceğim.
-Üst başlarını iyice düzenle ve dışarıya bırak onları. Kimseye bir şey demesinler diye tehdit et. Sadece kavgaya karıştıklarını söylemelerini anlat.

Kafamı salladım.
Kendine bastırdı, sardı ve saçlarımdan öptü..
Üzgünüm Ali...
....
İçerisi iyice berbat olmuş, bütün vücutları artık erimiş ve kanla kaplanmış haldeydi. Şimdi bunların nesini düzeltebilirdimki.
Burnumu tıkayıp yanlarına gittim.
Üst üste düşmüşler ve artık çok fazla güçsüzleşmişler.
Dilleri artık olmadığı için, bağıramıyorlar.
Şimdi bunları kim bulsa ne anlayacak.

Burağın çenesine tekmeyi geçirdim ve konuşmaya başladım.
-Ali sizi bırakmamı istiyor. Ne yapacağız şimdi?
Yalvarır gibi bakıyorlardı. Ardından,
Mert'in kasıklarına tekmeyi attım.
-Ama ben sizi tek başınıza bırakamam ki.. Hem sizi şimdi kim anlayacak. Diliniz de yok.
Cenk'in eline ayakkabımla bastırdım.
-Olmazsa elinizi de keseriz ne dersiniz?

Etraflarında döndüm. Elimi çeneme koydum.
-Imm. Ama yok vazgeçtim. Bırakmayacağım sizi. Bence size kısa yoldan bi kaçış yolunu bulalım.
Biraz düşündüm ve en sonunda neşeyle bağırdım.
-Zehir!

Korkulu gözleri iyice kafayı yemiş gibiydi. Ama kaçışları yoktu. Bu Olacak...
Peki ne yapabilirim?
-Beni bekleyin. Biraz işim var.
Bir saate buradayım.
...
Fare zehri ve bir şırınga almıştım. Arabayla gidiyordum ki, telefonum çaldı.
-Alo?
-Lan sen ne rahat çıktın. Borcunu yarın öde, yoksa iki katına çıkartırım.
-Tamam vereceğim parayı.
-Kapat lan.
Allah kahretsin! Bir de bu var. 20.000 lira ve benim beş kuruşum yok.
İyice delirmiş ve kan çanağı gözlerimi sıkıca kapattım.

....
Tam tepeye vardım ki bir adam kapının önünde bekliyordu. Yanına gittim.
-Buyrun?
-Merhaba. Siz kiracısınız sanırım. Geçerken içeride değişik sesler duydum iyi misiniz acaba?
Kendimi bozmadan gülümsedim.
-kusura bakmayın. Elimdeki zehri gösterip;
-fareler basmış da.
Adam arkasını dönüp giderken derin bir oh çektim ve işime koyuldum.

Bakın size ne aldım..
Artık umutları bitmiş, dokunsan ölmeye hazırlar sanki. Tıpkı benim gibiler. İşte bu gün.. Bugün zamanı gelmiş.. Hazırım.