BEN ACI BİR DETAYIM

[5] Sen Nerden Çıktın?

Göğüs kafesimdeki ağırlıktan sonra öksürerek kusmam bir oldu. Neydi bu şimdi? Hayır ama olamaz beceremedim değil mi?

Taşların üstünde yatıyordum. Gözlerim tuzlu sudan dolayı yanıyor, gözlerimi zor da olsa açtığımda, karşımda 25 yaşlarında, esmer biraz etine dolgun daha önce buralarda hiç görmediğim bir adam bana bakıyordu. Yüzüne gelen ıslak saçlarını geriye atıp elini omuzuma koyarak ;

-Nihayet kendine geldin. İyi misin? Dedi yumuşak ses tonuyla ama sesi kalındı.
-DOKUNMA BANA! NE YAPIYORSUN SEN?
-Seni kurtardım! Boğuluyordun.
-İYİ HALT ETTİN. BENİM İSTEDİĞİM DE OYDU ZATEN. ÖLMEK. ŞİMDİ İZİN VERİRSEN İŞİMİ YARIM BIRAKMAK İSTEMİYORUM!
-SAKIN! Benim yanımda yapma bunu. Başımı belaya sokacaksın. Çattık.
-KAYBOL ÖYLEYSE! İNSAN DEĞİL MİSİNİZ LAN!
-..?

Kalkıp koşar adımlarla tekrar denize ilerledim. Nefesim öyle ritimsizdi ki. Çatlayacaktım. Derin nefes almaya çalışsam da olmuyordu. İçim sıkışmıştı. Durmak bilmiyordum. Arkamdan aynı adamın sesi ;

-Eğer atlayacaksan, kendine düşünmek için biraz da zaman ver.
Ama ben kararımı vermiştim.
Kendimi dinledim. Doğru yerdeyim.

İşte tekrar.. Ayaklarıma çarpan dalga öyle kuvvetliydi ki, sanki itiyordu beni. Sende mi deniz? Kirli miyim ben? Bu yüzden istemiyorsun değil mi? Ama ben geleceğim. Özür dilerim.

Bir adım daha attım. O an güneş vurdu tenime. Yüzüme bakmayan güneş yaramı yakıyor. Sıcak ve rüzgarlı hava.. Güzeldi. Aslında dünya şanslılar için çok güzeldi. Peki ya benim için? Bir intihardan dönüp diğerlerine koşacak kadar zorlu. Saçma duruyor belki ama yaşanılır gibi değildi.
Tüm bunları düşünürken,içime atıp yavaş yavaş göğüs kafesimi ezdim. Gözlerime gelen yaşı geriye sıkıştırıp,gırtlağımdaki düğümü yuttum...
Hadi Arya.. Burda da insan var gidelim...

Gidelim ama nereye? Yerim yoktu. Gidecek tek yerim artık ölümün kucağı olmalıydı.
Sudan ağır ağır çıkarken gözüme o adam takıldı. Ayakta elleri hafif yana açık bekliyor sanki bana koşacakken durmuştu. Beni izliyordu ve çıktığımı görünce rahatlamış gibiydi.

Saçma! Kimse kimsenin iyiliğini çıkarı olmadan düşünemez. Hele benim.. Beni ben bile düşünemedim. Kim düşünsün ki? Niye düşünsün. Bu çok saçma.

Ellerimi ovuşturup üşümemi durdurmaya çalıştım. Dudaklarım mosmor olmuştu ve kumral saçlarıma doluşan kumları hissediyordum. Kendini biraz daha dikleştirip yoluma koyuldum.