BEN ACI BİR DETAYIM

[29] Pişman..

O gün Arya bana bir mektup daha bırakmıştı. Bunu fark ettiğimde kimseye göstermemiş, gizlice okumuştum. Çünkü üzerinde 'Ali'ye.. ' yazıyordu. Bunu kimseye söylemedim. Kendimin dahi haberi yokmuş gibi. Bu bizim ölümsüz sırrımızdı.

İki ateş miydik biz,
yoksa seninle tutuşan bir köz müydüm ben?

'... Yaptıklarımdan haberin olmadığını ve zaten aramızdaki şeyin bunlardan önce bittiğini söyle. Bu yabani kızın seni kendinden uzak tuttuğunu.. Mektubu yak ve dediklerimi unutma.'.

Dediği gibi yakmıştım. Şuan polisin arabasında karakola götürülüyorum.
Sabah bir anda gelip beni apar topar aldılar. Bir şey mi öğrendiler acaba diye fazla tedirgindim ama öyleyse şuan bir şey demeyecek, kabul edecek ve cezamı çekecektim. Çünkü asıl dışarıda bir hayat yoktu bana. Hem bunu hak ediyordum.
...
-Pekala Ali bey. Arya Korhan dosyası hakkında sizden de şüpheleniyoruz. Bize bildiklerinizi anlatın ve rahat edin.
Karanlık odada tıpkı filmlerdeki gibi üzerimizde yanan tek bir loş ışık beni iyice germişti.
-Arya tam 12 kişinin katili oldu. Bu kadar kişi nasıl katledilir? O bir kadın ve neden bunu yapar?
-ve tam 12 kişi Ali. Bunu tek başına yapması biraz imkansız görünüyor.

Gözlerime kitlenmiş beni takip ediyordu. Her şeyi anlatmalıydım sadece kendim dışında. Sonunda buna karar verdim.. Bu da Arya istediği için...

-size her şeyi anlatacağım..

Onlara Arya'nın hayatını baştan sona anlatmış fakat yaptığı cinayetler hakkında sadece ön görüde bulunmuş gibi yaptım. İkinci planı zaten öyleydi. Eğer bana söyleseydi bunu yapmaz, ona ben yardım ederdim. Parayı beraber bulurduk. Arya bana güvenmek dışında her şeyi yaptı. Bunu düşününce ona kızmıştım içten içe...

Beraber tutunurduk..
O ise kendini, kalbini bana çok görmüştü...

Anlatırken ağlıyordum. Tepkilerim artık birbirine karışıyordu.

-Biliyor musunuz Arya pislikleri temizledi. Onlardan bu dünyada sayısız var fakat o kimse gibi göz yummadı! Arya aslında herkesi kurtardı. O sadece kendi için yaşamazdı. Aslında sadece kendisi için yaşayamadı.!

Yanımdaki polis omzuma dokundu beni teselli etmek istercesine.
-onlara ne yaptığını gördün mü?
Başımı olumsuz anlamda salladım.
-N.. Nasıl?
Bana olay yerlerinin fotoğrafını gösterdi.
Hurdalıkta öldürdüğü üç kişinin cesedi tanınacak halde değildi. Mafyaların ise cesedi dahi yoktu...

Gördüklerim karşısında bir süre dondum. Aslında bir şekilde biliyordum bunları ve Arya'yı bağlamak pahasına da olsa durdurmadığım için kin gözümü bürüdüğü için köpek gibi pişmanım. Öğrendiğimde her şey için çok geçti. Arya için sustum ama neden.. Neden ben bir şeyler yapmadım Arya 'ya izin verdim?!

-Bazen bir şey yapmamak gerekir dostum.
-Bir şey yapmamak mı? Kız öldü! Sonunda kendi de gitti. Ah Arya...

3 saatlik sorgu ardından işimin bittiğini, bir şey olursa beni arayacaklarını söylediler. Bense bu durumda hafiflemek yerine deli gibi pişmanlık ve can acısıyla dışarı çıktım.

Saat 10.30 yol kalabalıktı. Artık gözlerimin buğusu ile herşey bulanıklaşıyor, bazen tökezliyordum. Beynim boşalmış gibi, en korktuğum şeyi tekrar yaşamış gibi, Arya'yı tekrar kaybetmiş gibi.. Öylece kaldırımda çaresizce yürüyordum.
Evet.. O hurdalığa gideceğim. Madem tekrar yaşıyoruz dibini görmeliyim bu günün...
...
14.50
Yürüyerek tepeye çıktım. Kapıya geldiğimde ayaklarım geri gidiyordu. Kilidi açıktı. Yavaşca dokundum ve kapı kendiliğinden gıcırdayarak açıldı..

O anları hatırlamanın ağırlığıyla birlikte olduğum yerde çökmüştüm.

İçerisi hâlâ o iğrenç kokuyu barındırıyordu ve hâlâ yerdeki kan izleri görünüyordu. Bu kullanışsız hurdalık artık iyice kimsesizleşmişti. İçeride olanlar beynimde yankılanıyordu.
O pisliklerin bağırışları, Arya'nın aldığı haz ve korkuyla karışık heyecanı. Hatırlıyorum; elleri titriyordu. Benim ondan farkım yoktu üstüne üstlük daha çok gözüm kararmıştı.
Sevdiğim kadının halini görmeyecek kadar...

Yumruklarımı sıkıp ayağa kalktım, içeriye son kez bakıp bir kez daha kendime lanet okudum ve kapıyı çektim.

İntikam soğuk da yense insanı yakan bir şeydi. Bunu iliklerime kadar hissettiren koca bir kördüğümün içindeydim bunca zaman...

Bu adama ne yaptın Arya?.. Her gün ağlıyor, adını sayıklıyor. Her gün sen diyor. Her gün sana kapanıyor.. Her an sana atıyor kalbi ve gittikçe sana daha çok yanıyor. Sen benim kavuşamadığım oldun. Yanımda olup da doyasıya göremediğim...
Belki bu yüzden sonsuzluğum oldun...