BEN ACI BİR DETAYIM

[30] Dönülmez Hatalar

Omuzlarımı severdi mesela.. Ellerimi gözlerimi.
Kalbimi...

O herkesi sevebilirdi. Biliyorum eğer çekmeseydi bu acıları o herkesi kucaklayabilirdi. Yüreği güzel kadın.
Ailesi bile sevmezken o onlar için tekrar tekrar belaya atladı.
Sahi ya ailesi(!) neredeydi? Ne durumdaydılar?
Arya için sormalıydım onları. Uzun zamandır sesleri çıkmadı.

Arya'nın telefonunu almıştım karakoldan. Numaralara baktım. Herkes vardı. 'Annem' evet burada.

Arıyordum ama açan yoktu. 1, 2,3.. Ve burada 'babam' bunda da açan olmadı.
En sonunda kardeşini buldum ve 'Mert' 1. Çalışta açtı.
-A.. Arya!
-Mert ben ali.
Derin bir nefes çekti.
-Ali?
-mert ben arya'nın arkadaşı. Seninle görüşebilir miyiz?
- T..tamam pekala.
-evinizde..
...

Şuan yok olmak istiyordum. Tüylerim çekilmişti.
'Annem ve babam ölmüş'
Bu ses, bu kelimeler beynimin duvarlarına vuruyordu. Şuan burda olmamayı dilerdim.
- Annem bana hiç bir şey anlatmazdı. Yurt dışında okuduğum için gerçi pek okuduğum söylenemez, ardından bir evlilik yaptım ve onları sadece para için arardım...
Yutkundu..
-buraya gelene kadar aramadım. Geldiğimde evin halini görüp korktum ve komşulara sordum. Bana bakışlarını unutamıyorum.. Annemin kalbi durmuş ve evinde ölü bulmuşlar. Hem de ali,4 gün sonra. Babam ise.. Vurulmuş. Bir yerde sarhoş olmuş kavga çıkarmış ve vurmuşlar onu...

Bahçe kapısının önünde yere oturmuş onu dinliyordum. Kafamı kapıya doğru vuruyor, dişlerimi sıkıyordum. Bitmişti. Bitmiştik.

Onun pişmanlığı benden beterdi. Göz altları mosmor olmuş, çökmüş. Henüz 20 yaşında fakat ruhu çoktan ölmüş.
Eve döndüm. Eski tahtalardan,çürük, camları, kapıları kırık dökük bir ev ve bitmiş tükenmiş hayatlar...

-Arya'nın öldüğünü de ölümünden bir ay sonra öğrendim. Beni bu kadar uzak tutan annemdi. Arya'nın yaşadıklarını küçük de olsam hatırlıyorum. Hepimiz öyle büyük hatalar yaptık ki bu hepimizin hayatına mãl oldu. Bu hayata inanamıyorum Ali abi.!

Dizlerini karnına çekip, kafasını dizlerine yaslayıp ağlamaya başladı. Omzundan tuttum. Diyecek bir şeyim yoktu.

'Biz de ölmediğimiz günler için cezalar çekiyoruz... '

-Şimdi nereye gideceksin?
-Burdan ayrılmak zor olsa da tekrar İtalya 'ya döneceğim. Orada aldığım burs ile okulu bitirip, bir şekilde çalışmam gerek. Bir eşim var. Eşin ne demek olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum. İyi olmalıyım. Nasıl olacak bilmiyorum ama elimde başka hiç bir şey yok be abi.
-Ne zaman istersen, ne ihtiyacın olursa beni ara.
Numaramı verdim ve oradan güç bela kalktık. Bana minnettar olduğunu söyledi. 'Buna gerek yok sen benim kardeşimsin ' dedim.

Yürürken konuşuyorduk.
- Arya ablam çok şanslıymış. Ne kadar seviyorsun onu. Sırf ona sevginden bizi de sevdin.
-çok sevdim... İyi ki de sevdim.

Ona o gün uçak bileti aldım. Uçağa binene kadar yanında bulundum ve bir miktar para verdim.
- Her zaman yanındayım. Yeni ve güzel bir hayat için asla pes etme kardeşim.

Sarıldık ve onu yolcu ettim...
Kendimi Arya gibi hissediyordum.

Sevdiğim kadın kadar merhametli...