𝘈𝘣𝘰𝘶𝘵 𝘛𝘩𝘦 𝘉𝘢𝘥 𝘉𝘰𝘺

×31×

Τι είπε τώρα?
"Θάνο είσαι εντάξει?"
"Ναι ναι εντάξει είμαι"
"Έλα να σε βοηθήσω, κάτσε στο παγκάκι"
Τον έβαλα να καθίσει κανένας δεν μιλούσε. Έσπασα την σιωπή με μια λέξη.
"Συγγνώμη"
"Δεν φταις εσυ"
"Δεν ξέρω τι τον έπιασε".
"Σσςςςς Εντάξει ειναι"
Όταν ξαφνικά:
~When it comes 2 you there's no crime~
"Με συγχωρείς"
"Ναι βέβαια"

~Αρχή Κλησης~
Δ: Που έχεις εξαφανιστεί εσύ καλέ?
Α: Λέμε και ένα Γειά.
Δ: Γειά! Που έχεις εξαφανιστεί εσύ καλε?
Α: Άσε. Πρέπει να στα πω από κοντά. Αλλά μπορείς να έρθεις απέναντι από το "....". Έχει ένα πάρκο.
Δ: Εντάξει θα έρθω με τον Ανδρέα.
Α: Εντάξει τα λέμε αγάπη μου φιλάκια.
Δ:Τα λέμε

~Τέλος Κλησης~

Αφού έκλεισα το κινητό ή σιωπή εξαπλώθηκε. Δεν μιλούσαμε.

"Κοίτα δεν θέλω να νιώθεις αβολα όταν θα είσαι μαζι μου"
είπε και με πλησίασε.
"Εγώ απλώς αχ είναι περίπλοκο"
"Σσς" είπε πλησιαζοντας με και κλείνοντας το στόμα μου με το ένα του δάχτυλο (Δεν ξέρω αν το καταλαβατε😂)
"Είναι εντάξει" άρχισε να με πλησιάζει ακόμα περισσότερο καθώς εγώ απομακρυνομουνα όλο και περισσότερο.
"Αλέξα γιουχου" έκανε και κάτι σωστό στη ζωή της αυτή η κοπέλα.
"Γειά" είπε ο Ανδρέας αλλά έμεινε όταν είδε τα χτυπήματα που είχε ο Θανος.
"Ο Άρης ε?"
Δεν απάντησα και κοίταξα ην Δανάη.
"Είσαι Εντάξει μήπως να σε πάμε σε κάποιο νοσοκομείο?" είπε η Δανάη.
"Δεν είναι αναγκη" είπε ο Θανος.
"Παιδιά πάω στο περίπτερο να πάρω νερά και χαρτι για να βρεξουμε τις πληγες μηπως θελετε κάτι άλλο? " είπε ο Ανδρέας και κουνησαμε το κεφάλι μας αρνητικά. Μέχρι να έρθει ο Ανδρέας παρατήρησα ότι κοιτούσε την Δανάη κάπως. Ρε λες να την ερωτεύτηκε. Πφφ
Κανείς δεν ξέρει. Όταν έφτασε ο Ανδρέας ο Θανος έκλεισε το μάτι του στη Δανάη. Είδα τον Ανδρέα που είχε θυμωσει και έσφιξε την γροθιά του. Λες να θέλει και αυτός την Δανάη. Ωχ όχι και δεύτερος τσακωμός. Είπα να σπάσω την σιωπή.
"Παιδιά τι λέτε να φεύγουμε σιγά σιγά?"
"Καλή ιδέα" είπε ο Ανδρέας και άρχισε να πηγαίνει προς το αμάξι του. Αρχίσαμε να περπατάμε και εμείς.
"Εμεις θα φύγουμε με πόδια" είπα και ο Ανδρέας άνοιξε την πόρτα για να μπει μέσα η Δανάη. Χαμογελασα με την κίνηση του και η Δανάη με χαιρέτησε μπαίνοντας στο αμάξι. Αρχίσαμε να περπαταμε. Φτάσαμε στο σπίτι του Θάνου.
"Εγώ φεύγω" του είπα.
"Εντάξει. Αλλά πριν φύγεις να σε ρωτήσω κάτι? "
"Εντάξει"
"Η Δανάη έχει σχέση με τον Ανδρέα?"
"Όχι άλλα..."
"Οκ. Αυτό ήθελα μόνο. Γειά"
"Περίμενε δεν ήθελ.." Δεν με άφησε να ολοκληρώσω αντιθέτως είχε μπει στο σπίτι του. Δεν πιστεύω να γουστάρει την Δανάη γιατί τότε είναι που την κάτσαμε. Πήγα σπιτι μου. Άνοιξα την πόρτα και είδα την μαμά μου να μιλάει με τον 'πατέρα' μου.
"Αγάπη μου" είπε όταν με είδε και με πλησίασε η μαμά μου.
"Δεν είπες ότι θα έμενες στο Αγορι σου?" είπε και ένα δάκρυ μου ήταν έτοιμο να πέσει.
"Αγορι?" πετάχτηκε η άλλη τσουχτρα.
"Ναι αγορι έχεις κάποιο πρόβλημα?"
"Μιλα καλύτερα"
"Δεν πας στο διαολο λέω εγω" είπα και εφυγα πάνω.
"Αμαν Ρε Μιχάλη" άκουσα την μαμά μου να λέει.
Κλειδώθηκα στο δωμάτιο και έκατσα στην πόρτα κλαίγοντας.