"Λοιπόν ήρθε η σειρα μου να σας πω για τον Γιάννη" ξεκίνησε να λέει η Δαναη.
"Οπώς σας είπε και η Αλεξα, εμείς ειμασταν μια παρέα και αφού γνωρισατε τους αλλους είναι ωρα να μάθετε και για τον τελευταιο της παρέας τον Γιάννη. Ο Γιάννης ηταν ο γιος του αφεντικού της Μαμας της Αλεξας. Η Αλεξα και εγώ γνωριζομαστε απο μωρά. Στα 3 μας η μαμά της αλεξας έπιασε δουλεια στο εστιατόριο του πατερα του Γιάννη. Μετα απο λίγο καιρό γνωρισαμε και τον γιο του και κάναμε πολύ παρέα. Ηταν ενα αθώο αγοράκι και ένας καλός μαθητής. Αλλά αποδηχτηκε οτι δεν είναι και τόσο αθώο τελικά. Στα 13 μας γνωρισαμε και τα αλλά παιδιά της παρεας. Στο γυμνάσιο δηλαδή. Ο Γιάννης μου είπε οτι με είχε ερωτευτεί αλλά δεν ένοιωθε έτοιμος να κανει κάτι μαζί μου. Δηλαδή ήθελε σχέση χωρίς φιλια. Αφού γίναμε που γίναμε η γνώση παρέα στην τριτη γυμνασίου ειχαμε βγει βόλτα μόνο τα κοριτσια. Πήγαμε σε ενα εστιατόριο το οποίο απο πίσω είχε το στέκι των νέων. Αφού πήγαμε στο στέκι καθισαμε και μιλούσαμε και με αλλά παιδιά που ξέραμε του σχολείου μας. Ξαφνικα άκουσα κάτι αναστεναγμους που ακουγοντουσαν πίσω απο το στεκι. Σηκώθηκα λεγοντας οτι θα πάω τουαλετα. Πήγα πίσω απο τι στέκι και είδα τον Γιάννη να φιλαει μια κοπελα απο το λυκειο. Εφυγαν τρέχοντας και πήγα στην Αλεξα και της τα είπα ολα. Βέβαια δεν θα Είχα πρόβλημα με αυτό αλλά το πρόβλημα ηταν πως πριν απο 3 μέρες απο τοτε που τον ειδα να φιλάει αυτήν την κοπελα, μου εξομολογηθεί την αγάπη του. Τελως πάντων μετα από ενα χρόνο όταν πεθανε ο Φοίβος ο Γιάννης δεν είχε ερθει στην κηδεία του Φοίβου. Πιστεύαμε απο την στεναχωρια. Αρχίσαμε να τον ψάχνουμε δεν τον βρησκαμε πουθενα. Τοτε είπε ο Ορέστης να ψαξουμε σε κάνα μπουρδέλο. Το είχε πει βέβαια σαν αστείο αλλά μετα απο 2 λεπτα σκέψεις είπαμε να το εφαρμοσουμε. Και ναι τον βρήκαμε σε ενα μπουρδελο. Ο Ορέστης δεν το πιστευε. Πηγε μέσα και αρχισε να τον δέρνει. Εγίνε μεγαλος τσακωμος. Απο τοτε χωριστηκαμε. Μετα η Χριστινα έγινε πουτανα και μετα έγινε οτι έγινε με τον Ορέστη. Με πλήγωσε παρα πολύ. Ο Γιαννης ήταν κάτι σαν πρώην μου αφού τα ειχαμε για ενα χρονο και αυτός δεν ηθελε φιλια και τετοια. Τε έβρισκε ανοησίες έλεγε. Αυτα""Ομγ κορίτσια όλα αυτά είναι τόσο..."
"Περιπλοκα" είπε ο Ανδρέας και τον συμπλήρωσε ο Αρης.
"Ωραία όλα αυτα. Με την αστυνομία και το μυνημα?"
"Να σου πω την αλήθεια ουτε εγώ η ίδια ξέρω Αρη" απάντησε η Δανάη
"Λοιπόν με την αστυνομία τι θα κάνουνε? Θέλεις Ανδρέα να το πάμε δικαστικός και να πούμε εμείς ως μάρτυρες οτι ακουσαμε?"
"Αλεξα δεν ξέρω είναι πολύ επικυνδυνο."
"Υπάρχει και αλλη λυση. Να τον αφήσουμε να τα φτιαξει με την Δανάη."
"Αλεξα εμένα με ρωτησες?"
"Γιατί ρώτησε εμενα" ψυθιρισε ο Ανδρέας και τον ακουσα. Γελασα αλλά μετα γυρισα στην πραγματικοτητα.
"Ας ρισκαρουμε" είπε ο Ανδρέας και χαμογελασα.
"Ας ρισκαρουμε" είπα και σηκώθηκαν βάζοντας το χερι μου στην μέση
Σηκώθηκε τοτε και ο Ανδρέας και έβαλε και αυτός το χερι του πανω απο το δικο μου.
"Ας ρισκαρουμε" είπε και ο Αρης και σηκώθηκε και αυτός και έβαλε το χερι του πανω στα δικά μας.
Η Δανάη φαινόταν μπερδεμένη αλλά τελικά συμφώνησε.
"Ας ρισκαρουμε" έβαλε και εκείνη το χερι της. Κοιταξαμε την ωρα. Εχουνε χασει περιπου μια εβδομαδα που δεν πάμε σχολείο αλλά θα βρούμε να καλυψουμε. Εγω, ο Αρης και η Δανάη φύγαμε απο το σπίτι του Ανδρέα και αποφασισαμε να αφήσουμε την Δανάη σπίτι της και εγώ θα συνεχίσω να μενω σπίτι του Αρη. Αφού αφησαμε την Δανάη φτασαμε σπίτι του Αρη. Μπήκαμε μέσα και του είπα οτι πάω στην τουαλετα να αλλάξω. Αφού άλλαξα ρούχα κατέβηκα κάτω και βρήκα τον Αρη με εναν άνδρα. Αυτός ο άνδρας ήταν γύρω στα 45, με γυμνασμενο σωμα, γριζα μαλλια, χωρίς μούσι ή μουστάκι, με γαλάζια ματια και ωραίο χαμόγελο που μοιάζει με του Αρη.
"Αλεξα να σου συστησω τον Πατερα μου. Αλεξα ο Πατέρας μου. Πατερα η Αλεξα"
"Γεια σας χαρηκα παρα πολύ που σας γνωριζω"
"Και εγώ κορίτσι μου. Είσαι παρα πολύ όμορφη κοπελα και ελπίζω να τον στρώσει και λίγο τον κύριο απο εδώ" είπε κοπανωντας ελαφρά τον Αρη στην πλάτη. Ενοιωθα οτι κοκκινιζα.
"Λοιπόν Αρη παιδι μου ήρθα μονο για να σου πω οτι φεύγω την Τέταρτη. Μήπως θες τίποτα να σας φέρω να κάνω κάτι? Αλεξα κορίτσι μου τι θα ήθελες? Είναι κάτι που θες?"
"Είναι κάτι που θα ήθελα να κάνετε."
"Βεβαίως πες μου"
"Εχουν γίνει πολλά πραγματα προσωπικα με τις φίλες μου εμένα τον γιο σας και γενικά την παρέα που ήμαστε και απουσιαζαμε σχεδόν μια εβδομαδα και θα ήθελα να ξέρω αν μπορειτε να μας τις δικαιολογησετε."
"Και βέβαια κορίτσι μου. Οπώς θέλετε? Να έρθω την Δεύτερα"
"Οποτε μπορειτε. Ξέρετε είχα καποια προβληματα με την μητέρα για αυτό και μένω με τον γιο σας. Ηταν ευγενικος και πρότεινε να με φιλοξενήσει. Και δεν μπορεί να της δικαιολογήσει αυτή"
"Ολά εντάξει είναι καλη μου. Λοιπόν φεύγω εγώ. Και εσύ μάγκα πρόσεχε την μοίρα σου. Μην τολμησεις και στεναχωρησεις το κορίτσι " είπε και έφυγε.
Ο Αρης εξισε αμήχανα τον αυχένα του.
"Συγγνωμη για αυτό. Δεν ξέρει δεν πρόλαβα να του πω."
"Δεν πειράζει. Ευτυχώς δέχτηκε να μας δικαιολογήσει τις απουσίες."
"Σιγα"
"Τεσπα τι θα κάνουμε?"
"Δεν ξερω. Θες να παρουμε τα παιδιά και να πάμε σινεμά και να πάμε μετα στην αστυνομία??"
"Ναι καλη ιδεα. Πάρε τηλέφωνο τον Ανδρέα θα πάρω την Δανάη."
"Ενταξει. πάω πανω να αλλαξω. Αν δεν σου είναι κόπος κάνε μας κάτι να τσιμπισουμε."
"Κόπος? Σιγα τον κόπο? Να κάνω τοστ?"
"Κάνε" είπε και ανεβηκε τις σκάλες.
Πήρα την Δανάη.~Κληση~
Α: Ελα Δανάη χωρίς πολλά πολλά σου ελω απλως οτι σημερα θα πάμε σινεμά με τον Αρη αν θες έλα μάλλον θα ερθει και ο Ανδρέας και λέμε μετα απο εκεί να πάμε στην αστυνομία. Συμφωνίες?
Δ: Ναι βέβαια αλλά ξέρεις έχω και για κάτι άλλο αγχος
Α: Για ποιο πράγμα?
Δ: Παουσιαζουμε εδώ και μια εβδομαδα απο το σχολείο και οι απο-
Α: Για τις απουσίες θα μας τις δικαιολογήσει ο μπαμπάς του Αρη
Δ: Αλήθεια? Ουφ. Μου έφυγε ενα βαρος.
Α: Αντε ντυσου και έλα
Δ: οκεε σι για μπου
Α: σι για ββυ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Χελοου guys 🤗
Δεν έχω να πω τίποτα σορρυ🙂
Φιλουμπες. Σας ευχαριστώ που συνεχίζεται να διαβάζετε💗❤ΒΒ μωρακια😚❤
By ilysm2017💘
YOU ARE READING
𝘈𝘣𝘰𝘶𝘵 𝘛𝘩𝘦 𝘉𝘢𝘥 𝘉𝘰𝘺
Teen FictionΗ Αλεξα ηταν ενα συνηθισμενο απλο λυκειοκοριτσο που ζουσε τη ζωη μιασ μαθητριασ. Παρτυ, Μαθηματα, Παρεες και αλλα οδηγησαν σε αυτου του ειδους νορμαλ και απλου τροπου ζωης, κατι το οποιο ηθελε απο παντα καθως μεγαλωσε σε ενα περιεργο περιβαλλον. Καθ...