Pes ediyorum
Dünyanın evim olmadığına inanıyorum bu aralar. Pek yaşamak gelmiyor içimden. Yaşamak dediysem, öyle işte... Ne zaman balkona çıksam ay ışığı " ölmek için güzel bir gece" diye fısıldıyor sanki kulağıma. Domuz gibi sigara içiyorum. Parmaklarım sarardı, gözlerim sarardı, tırnaklarım, ruhum sarardı. Hayatımı renklendirmek için intihar süslü hayaller kuruyorum gecelerde. Uyuyamıyorum. Gerçi çok takılmıyorum uyku sorunuma, bir şekilde uyumak zorundasın çünkü. Sabahları uyandığımda babamın gidişini elimde oyuncak tabancayla seyreder gibi izliyordum yanıma uğramadan siktir olup giden hayallerimi. Nereye gidersem gideyim mutlu olacağıma inancım kalmadı hiç. Bakın bu iki kez ölmek demek. Mutluluk denen ibneyi yakalarsam eğer bir çift küfür borcum var ona. Bilmiyorum kendi içimde boğuluyor gibi hissediyorum bu aralar ve inan bazı şeyleri içime atmaktan derin bi nefes bile alamıyorum artık. Ölüm değilde yaşamak öldürüyor sanki beni... Kurtarılmayı beklemiyorum, annemin gözlerimin önünde bitişini seyrettiğimden beri. Bize ne oldu böyle diye sorarsam az biraz saçlarınla oynanıp derin bir nefes alacaksın biliyorum. Başını yere eğip gözlerini kıstığında verdiğin nefesinden görüyorum ben tükenmişliğini. Kırılan kalplerin hesabını.. Ya da neyse ya, sizi seviyorum."
