Hayatım bir balondan ibaretti. o balonu son nefesime kadar şişirip kendi kendine patlamasını bekleyecektim. buna izin veremezdim. bahanem hazırdı. insanlara çok sigara içtiğim için nefesim yetmedi yalanını söyleyecektim. zaten doğduğumdan beri yalan söylüyordum insanlara. bir gece baş kaldırdım. yaşlanmak derdim değildi. asıl sorun bu eziyete daha fazla katlanamayacak olmamdı. balon daha yarısındayken dişlerimi geçirip patlattım. hem de hiç korkmadan yaptım bunu. babamın arkamdan ağlamayacak olması büyük bir cesaret veriyordu bana. zaten dünyadaki en tehlikeli şey babasız büyüyen çocuklardı. onların gözlerine dikkatlice bakınca şunu anlıyordun. onlar, tüm insanoğlunu öldürecekmiş gibi bakıyorlar... dışıma yansıyan bu öfke nöbetlerime ara vermek zorundaydım. ben bu gece kafamı pencereden uzatıp zihnimi kemiren tüm paslı düşünceleri sokaklara tükürdüm. Ben bu gece beni yıpratan ne varsa dışarıya kustum. uyu uyan ağla sigara iç, uyu uyan ağla sigara iç... yaşam adı verilen bu acılı kısır döngüyü kendi ellerimle durdurdum. insanların buna "intihar" demesi beni üzmeyecek. kirli sakallarım, kahverengi gözlerim, kısa saçlarım. hepsi yüzlerce ölüm gördü. unutmadan anne. telaşlı adamlar, çabucak ölür...
