sana derdimi anlatamıyorum diye ne olur mutlu biri sanma beni iki gözüm. yaftalanarak yaşıyorum ben, dermanım kalmamıştır ki konuşmaya. içimde dikiş tutmaz façalar var, nefesim yetmemiştir anlatmaya. ruhum iki büklüm olmuş benim, ha deyince anlatamıyor ki insan. acılarım kaygılarımı geçti, gençliğim gözlerimin önünde geçip gitti. en fazla geriye dönüp buruk bir bakış atıyorsun hayata. öyle kolay değil ki susmadan yaşayabilmek. hem içimde biriken çığlıklar havaya karışırsa yağmur yağmaz daha dünyaya. ne gerek var şimdi romantik aşıkları hüzünle boğmaya. ben korkuyum. ben mutsuzluğum. sıkı bir intiharın ta kendisiyim belki de. ama sen sadece adımı biliyorsun. sana derdimi anlatamıyorum diye ne olur mutlu biri sana beni iki gözüm. yirmi dokuz harf derdimi anlatmaya yetmez diye susuyorum ben. yani şimdi affedersin ama dünyanın en güçlü kadını benim annemdir. annem halimi görünce başlıyor ağlamaya, bileklerine savaş açma diye susuyorum ben. dudaklarını ısırmayı öğrenme diye, tanrıya isyan etmeyi günah bil diye, serum lastikleri arkadaşın olmasın diye, ağrı kesicilerin adını ezberleme diye susuyorum ben. biliyorum, çok boktan bir şey susmak. sessiz kalmak, bunca şeye rağmen sessiz kalabilmek hiç bilmediğin kadar zor. ama mecburum. beni bitirdiler. beni öldürdüler. ama sen beni ne olur nefes alıyorum diye bil. ben iyiyim iki gözüm. ben çok iyiyim. intihar süsü verilmiş cinayetler kadar iyiyim...
