Yaşanmışlıkların biriktirdiği yılların uykusu var gözlerimde ama hiç uyuyamıyorum. Uyumaya çalışırken dizlerimi karnıma kadar çekiyorum. Ölmüşüm de gömmeyi unutmuşlar sanki beni. Kendimi bazen üçkâğıtçı gibi hissediyorum. Bunu da kendi kendimi teselli edip, aslında her defasında kendimi kandırmaktan yola çıkarak söylüyorum. Gece uyumak için kendimle cebelleşirken hayaller kuruyorum, tek yumrukla yıkılıyor. Bir şeyler olsun istiyorum artık, hiçbir bok olmuyor. Geçer, diyorum geçmiyor. Hayal dediğime bakma sen. Öyle yükseklerde yok ki hiç gözüm. Pahalı gemilerde tatiller istemiyorum ki ben. Sevdiğimle şöyle oturup mandalina yiyelim istiyorum. Yok. Olmuyor. Elimi neye atsam kuruyor sanki. Bazen kendimi lanetlenmiş hissediyorum ve hiç dua bilmiyorum ben. Hani bu dünyaya fazlayım gibime geliyor. Sürekli düşünüyorum. Her düşüncenin ardından bir sigara daha yakıyorum. Sigara iştahımı kesiyor, elliye düştü kilom. Genç yaşta dökülmeye başladı saçlarım. Doktor siktir et, diyor, ben edemiyorum. Hüzün doluyum, biri başımı okşasa hüngür hüngür ağlayacağım. Sürekli intihar etmeyi düşünüyorum. Ölüm, kurtuluş olur belki diyorum. Onu da beceremiyorum. Depresyonda değilim, zaten girmeye üşeniyorum. Tembel biri değilim ama canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Nasıl bir ruh hali ki bu, kendi kendimi yiyip bitiriyorum. Galiba çürüdüm, biliyorum. Sen kalkmış bana neyin var, diyorsun. Birçok şeyim var ama ben yokum. Sanki ölüyorum…