My Miserable Life [COMPLETED]

Chapter 7

Shane's POV

Hindi ko akalain na makikita ko pa ulit sya...at dito pa sa bahay ko..tss

Iyak lang ako nang iyak sa dibdib nya..

Masaya ako na malungkot..

Masaya dahil naalala nya na birthday ko ngayon..

Malungkot dahil alam ko naman na hindi na ako yung mahal nya..

Ngayon lang ako umiyak  nang ganito..ngayon lang din ako nasaktan ng sobra-sobra..

Pinunasan ko na ang luha ko at hinarap ko ang sarili ko sa kanya..

"H-hi.." sabi nya saakin..

Tiningnan ko lang sya ng seryoso..

"Happy Birthday nga pala at sana maging masaya ka...happy birthday again..flowers for you" sabay abot nya saakin nang bouquet of flowers..

Hindi ko kinuha un..kaya si Matt na lang ung kumuha..

"Anong ginagawa mo dito??"tanong ni bal sa kanya..

"Im just here to give the flowers to Shane.." flowers mo mukha mo!!

"Ngayon na nabigay mo na yung flowers sa kanya...pwede ka na bang UMALIS??" Pinagdiinan ni bal sa kanya yung word na umalis..

Tama lang yan sa kanya..

Naglakad na sya saakin palayo pero bago yun..may sinabi sya saakin..

"I have a favor to you Shane.. please always remember that I L-love you so much.." umalis na sya agad..

Naguluhan ako sa sinabi nya..mahal pa niya ako eh sila na nga ni Venice..ano un two timer??

Hayyst ayaw ko na talaga magisip nakaka stress..

"Hey don't stress youself" pagsabi saakin ni Matt

"Ok ok fine" I said

*******

Natapos na ang birthday ko at wala na naman nangyari..

Pero habang nasa kwarto ako ngayon naiisip ko..

Asan kaya ung mga magulang ko?? Kahapon nandito lang sila,tapos ngayong birthday ko wala sila..

Nakakainis..mas inuna nila yung bussiness nila kaysa sa anak nila..

Aaminin kong napaka miserable nang buhay ko..alam nyo kung bakit?

Ganito kasi yun..

Emoting Time

Ung mga magulang ko wala nang inintindi kundi ung bussiness nila..alam ko namang para rin saakin un eh..

Pero ang hindi ko lang maintindihan ay ang hindi nila pagbibigay nang atensyon saakin..

Masaya sana eh..masaya sana kung hindi sila masyadong over protective eh..

Masaya sana kung nandito lang sila lagi sa tabi ko eh..

Pero sana ko lang pala yun kasi hindi na yun magkakatotoo pa..

Eto pa yung isa..

Akala nang iba madami akong kaibigan  ... akala lang nila un kasi ang totoo nyan konti lang ang kaibigan ko..

Ung iba kasi pinapakisamahan ko lang kasi minsan wala akong makausap ...

Ung iba pagkatapos nang pagiging close namin sa araw na yun,sa susunod na araw..wala na..wala nang pansinan,hindi na kami close..

Tapos syempre sa lahat hindi mawawala ang mga taong PLASTIC...

Nalalaman ko kung plastic ba ang isang tao sa pamamagitan nang mga kinikilos nya.. at kapag kinakausap nya ako tinitingnan ko ang mga mata nya dahil dun ko nalalaman kung totoo ba ung sinasabi nya o hindi..

Ako kasi ung tipo na tao na madaling makaramdam nang mali..

Madaling pakisamahan pero mahirap kalaban..

Madaling mapasaya pero mahirap mapasaya nang totoo..

Un na ako eh..wala na kayong magagawa kaya kapag nakaka-incaunter ako nang mga ganung tao ung mga taong plastic .. ay iniiwasan ko na lang..

Minsan naman ako ung taong judgemental..oo inaamin ko yun

Pero minsan lang un mangyari..

Pero ang pinaka sa lahat ay dahil iniwan nya ako..

Iniwan ako nang isang taong minahal ko nang todo..

At take note... nung kaarawan ko pa..tsk ang saya noh..

Paano kaya ako pasayahin??

Ung totoo..

Isang beses lang ako nagmahal pero sinaktan pa ako..

Isang beses akong nagmahal at isang beses na nasaktan..

*Back to Reality*

Nagulat kasi ako dahil biglang nagring ung cellphone ko..

Bago ko sinagot tiningnan ko muna ung pangalan at napangiti naman ako dahil sa nakita ko..

Buti nga may isa pang tao na nakakapagpasaya saakin eh..

Isang tao na madali kong naging kaibigan..

Sinagot ko kaagad ung tawag..

"Oh ano na naman ung kailangan mo kupal??"

[Ayt kailangan agad??]

"Bakit ka ba kasi tumawag??"

[Wala naman..namiss lang kita]

"Edi wow,ano ba kasing kailangan mo??ha?"

[Ikaw lang naman at wala nang iba pa]

Inend ko na agad ung tawag..

Nakakainis kasi eh,pero napangiti naman nya ako dun ha..

Tumawag ulit sya..

[Ayyieee kinilig sya--]

"The number you have dial is now unavailable please try your call later.. Toot toot"

Sabay end ulit nang call..

Tumawag ulit sya..

[Knock knock!!]

"Who's there??"

[Ako maba]

"Ako maba Who??"

[Whahahaha]

"Ayy happy sya?"

[Di ba halata??]

"Hindi eh.."

[Hindi ka pa ba matutulog??]

"Matutulog na sana kaso tumawag ka.."

[Ayy hinihintay mo tawag ko?? Sorrynapaghintay ko pa ang prinsesa]

"Siraulo hindi kaya!!"

[Hahaha..btw sino kasama mo jan sa bahay nyo?]

"Multo bakit?"

[Ayyt tulog na nga ako baka mabaliw ako nang wala sa oras kapag tinuloy ko pa toh]

"Buti alam mo?"

[Syempre ako pa!! Wala ka atang bilib saakin?]

"Talagang wala!!!"

Sabay binaba ko na ung phone ko..

Natulog na ako nang mahimbing para maganda gising ko bukas..

>>>>>>

Boring ba guyz??

Sabihin nyo lang para sa next chapter ayusin ko na :)

Like,Share and follow me ;)

Enjoy Reading