My Miserable Life [COMPLETED]

Chapter 45

Someone's  POV

Kanina ko pa pinapanuod magkulitan ung dalawa.. you know what I mean.

At kanina pa din ako naiinis. Sobra.

Maya-maya pa ay nakita ko si Ivan na nakatayo sa harapan nila, pero hindi man lang nila sya napapansin.

Nakita ko sa mga mata ni Ivan na gusto nyang umiyak at the same time galit na galit din sya.

Palibhasa kasi hindi nila kilala ang mga nakakasalamuha nila...

********

Ivan's POV

What did I do wrong??

Why did this happening to me??

While I'm looking at her, I always see her happy with matt...

They were too close.. na parang gusto ko ng suntukin si matt.

Naiinis ako!! Naiinis ako sa kanya!! Pero mas naiinis ako sa sarili ko!!

Alam ko na kung sino talaga si matt.. alam ko na din kung sino si matt sa buhay ni shane..

Kaya nga naiinis ako!!

Pinunasan ko ang luhang kanina pa tumutulo.. At lumabas na sa kinaroroonan ko.

"Nandyan na pala KAYO?" ipinagdiinan ko ung salitang kayo kahit na obvious naman.

Sinagot din ako ni matt pero ndi ko sya pinansin. Tiningnan ko si shane na nagbago ang itsura.

Kung kanina sobrang saya nya. Nakangiti sya... ngayon naging cold na, nakaserious face na sya..

Sinamaan ko ng tingin si matt dahil nga naiinis ako sa kanya.

Para kahit sa tingin man lang mapatay ko na sya. Bwisit!!

"Matt pwede bang umalis ka muna????" Galit na sabi ko kay matt.

Tinaasan lang ako ng kilay ni shane, kaya sinamaan ko na lang ng tingin si matt.

"What if I don't want??" May halong pang-aasar na sabi ni matt.

Naiinis man ako pero kailangan kong paalisin si matt. Dahil gusto kong makasama si shane na kaming dalawa lang. Para walang manggugulo.

"Please.." sabi ko sa kanya pero may galit pa din saaking mga boses.

Tumayo na si Matt at papaalis na sana pero pinigilan sya ni shane..

"He. Will. Not. Leave." May diin sa bawat salita ni shane.

Nakakatakot sya..

"Please go and leave matt... please.." pagmamakaawa ko sa kanya

But as what I said there's a mad tone.

"If he will leave... then I leave too" sabi ni shane kaya naman agad akong lumapit sa kanilang dalawa.

Dahil nga naglalakad na sila palayo.

Hinawakan ko si shane sa braso para ndi matuloy ang gusto nyang pag-alis.

Naging seryoso ang mukha ko ng tumingin ako kay matt na nakatingin din saakin.

"Go and leave matt.. or else..." pananakot ko kay matt.

"Or else what??" Sagot ni matt.

Napangisi naman ako dahil dun.

"Or else I will say your TRUE identity...." nakita ko sa mga mata ni matt na nagulat sya dahil sa sinabi ko.

Nakita ko namang umalis na si matt at naglakad na papunta dun sa kotse na sinakyan nilang dalawa.

Napansin ko namang ang init ni shane.. may lagnat ba sya??

"Do you hava a sick??" Tanong ko sa kanya.

"None" cold nyang saad.

"Meron kang sakit, tapos pumunta ka pa dito... baka mas lalong lumala yang sakit mo!!" Panenermon ko sa kanya.

"Sino ba may sabing pakealaman mo buhay ko??" Seryoso nyang sabi.

"Ok fine sorry..." binitawan ko na sya dahil baka masaktan pa sya..

"How can you do that??" Mahina nyang sabi pero narinig ko..

"What?? Is there's something wrong??" Tanong ko na may pag-aalala

"Sa tingin mo?? Meron bang mali sa ginawa mo?? Ano sa tingin mo Mr. Ivan Villareal??" Nakatingin na sya sa mga mata ko ngayon. Diretso ito at mukhang galit na galit saakin.

Ano nga bang nagawa kong mali?? Parang wala naman ah.

"I don't remember anything.." sabi ko sa kanya.

"Do you want me to tell you what's wrong, huh??" Mukha ngang galit na talaga sya..

"Tell me now please..." mahinahon kong sabi

"Do you saw a guy walking away?? If you saw him.. Do you know what I feel when he walks away?!?!?! Do you know what I feel huh?!?!?!" Sigaw nya saakin.

Nakita ko sa mga mata nya ang galit saakin. Nakita ko dun ung inis, nakita ko din dun na mahalaga nga talaga si matt sa kanya..

"Do you love him?" Mahinahon ko pa ring tanong sakanya..

Hindi sya sumagot.. kaya nagtanong ulit ako.

"Do you still love me??"

Hindi sya ulit sumagot. Nakatingin lang sya sa mga mata ko at nung tingnan ko ang mga kamay nya.. nakakuyom ito.

"Who is your love?? Him or me??" Parang gustong tumulo ng mga luha ko..

Gusto kong magwala.. ayaw kong makinig ang sasagutin nya. Pero kailangan, kailangan kong marinig para malaman ang dahilan.

Nabalik ako sa katotohanan dahil bigla na lang syang nagsalita..

"Can you please stop this nonsense topic!??! I don't love you!!!.. And ofcourse I don't like you too!! I don't need you!! In short....  I don't have a care to you!!  Do you know who's the guy that I love?!?! That guy... ung lalakeng yun ay yung pinaalis mo!! Ung lalaki na un ung mahal ko!! Oo!! Tama yang iniisip mo.. sya si John Matthew Villareal!! At hindi ikaw!! Kaya wag ka ng umasa na mahal pa kita... uulitin ko pa ba ang dahilan?!?!?! Wag ka ng umasa dahil hindi ikaw ang mahal ko!! Hindi ikaw si Matt.... kaya tumigil ka na, kasi kahit kailan.... kahit kailan hinding-hindi na kita ulit magugustuhan!!!" 

Galit na galit sya habang sinasabi yun.. at tumutulo na din ang luha nya...

Lalapit pa sana ako sa kanya pero pinigilan nya ako..

"Don't go near me... I don't want to talk to you nor to see you again.." cold na naman nyang sabi.

Naglakad na sya palayo.. at dun na tumulo ang luha ko..

"Wag mo syang mamahalin..."

Sabi ko na ikinatigil naman nya, pero ndi pa rin sya humaharap..

"Wag mo syang mahalin ng basta-basta... dahil hindi mo alam kung sino sya... ung totoong sya.." seryoso kong sabi kahit na patuloy sa pagtulo ang aking mga luha.

Naglakad na ako palayo dahil ayaw ko ng makinig ang mga sasabihin nya....

*********
Aye guyz!!! Holy week na hinihintay mo pa rin ba sya?? Hahahaha peace readers :D

HUGOT OF THE CHAPTER

Sometimes, we are acting like we don't care... but inside of our mind we could die...

Vote. Comment. Share
Follow me (^_^)

ENJOY READING!!!!