Kroniki Krainy Kajtea Tom 1 Powrót Shogunów Żywiołów

Rozdział 25 Zwiad do twierdzy diabła

Dashie i jego ojciec ruszyli od razu na północ od miasta jadąc przez kilka pierwszych minut w ciszy. Kiedy oddalili się od miasta na 100 metrów Ryu zapytał go co się z nim działo przez kilka ostatnich miesięcy, a Dashie opowiedział mu o wyspie demonów, o pojedynku z Kajlterem i grobie Telopa. Stary mag był zdziwiony tym że jego syn znalazł grobowiec Telopa na wyspie pełnej demonów go chroniącym przed wszystkimi. Jechali przez dwa dni i zatrzymali się dopiero przed bramą twierdzy która wyglądała jak wielki mur wzdłuż granicy z Nordlesią lub jak to tubylcy wolą nazywać Midgardem. Dashei podszedł do wrót i popchnął je do przodu otwierając sobie drogę do środka twierdzy, w której były tylko zwłoki żołnierzy i wypalone pochodnie. Jednak oboje słyszeli jak w stronę wejścia ktoś idzie powoli, aż w końcu ujrzeli postać odzianą w niebieski płaszcz, czarnych spodniami i brązowymi kozakami, bez osłony klatki piersiowej z kataną schowaną w czarnej kaburze z rękojeścią owiniętą białym materiałem. Włosy wojownika były białe jak śnieg stojące na jeża zaczesane trochę w tył, a oczy niebieskie jak błękit morza.

-"Kim jesteście że ośmielacie się wchodzić do mojego domu." - powiedział nieznajomy - "szaleniec czy głupiec, biedak czy król, wojownik honoru czy zwykły zbir."

-"Jestem Mroczny Samuraj, sługa Arimike. A to mój ojciec Ryu Karete." - odpowiedział Dashie.

-"Samuraj pamiętam ja was, kiedyś było was tu w brud" - powiedział wskazując na trupy wojowników. 

Dashie rozglądał się po sali walcząc z myślami, a następnie spojrzał na tajemniczego wojownika wpatrując się w jego niebieskie oczy z jednym konkretnym pytaniem. Nieznajomy od razu powiedział że to nie on ich zabił, lecz jeden z wysoko postawionych kayteonian zdradził swój własny naród. Dashie spojrzał na ojca i ujrzał zdziwienie w jego oczach, po czym spojrzał na wojownika w niebieskim płaszczu.

-"Kim jesteś?" - zapytał Dashie.

--------------------------------------------------------------------------------------

Atak na zarete zaczął się niedługo po tym jak Dashie i Ryu wyjechali, bo okazało się że zwiadowca zapomniał powiedzieć że zauważył nordlesów jakieś dwie godziny temu. Rozległ się dźwięk rogu wojennego wroga z rąk osoby w żelaznej zbroi stojącej na czele armii z odsłoniętą głową, ukazując twarz całą pokrytą bliznami i brązową brodą. Oddał róg swojemu podwładnemu i chwycił dwa ciężkie topory z pleców po jednym na rękę kładąc tępe strony na barkach, patrząc prosto na miasta i biorąc głęboki wdech.

-"Mitt navn er Eryk Gunderson! Jeg er leder Nordlesian!" - Wykrzyczał Eryk.

-"Ktoś rozumie?" - zapytał Ming.

-"W wolnym tłumaczeniu na wspólny "Mam na imię Eryk Gunderson. Jestem przywódcą Nordlesian." w wolnym tłumaczeniu." - powiedział Munin.

Armia wroga ruszyła w stronę miasta od razu po przedstawieniu się wodza. Łucznicy nie czekając na rozkaz do ataku zaczęli strzelać w szeregi wroga. Łucznicy z Zarete nieraz udowodnili że są najlepszymi pod gwiazdami nocnego nieba i blasku złotego słonica, a także teraz od ich strzał padali Nordlesi jak muchy. Kiedy wrogowie byli od nich zaledwie kilka metrów przestali ostrzału i schowali się za miecznikami z okrągłymi tarczami. Fala siły nordlesów od biła się od tarcz dając im kilka chwil na zadanie kilku celnych cięci w krtani. Jednak Nordlesi wojownicy byli nie ustępliwi i napierali dalej na mur tarcz zabijając kolejnych żołnierzy tworząc wyłomy w murze, które były natychmiast uzupełniane przez tylni rząd żołnierzy. Łucznicy postanowili wspomóc swoich przyjaciół z mieczami ostrzałem ostrymi strzałami. Wśród wrogich wojowników słychać było tylko okrzyki zadowolenia "Walhalla! Ku ære Odyna Allfar!". Napierające siły wroga zmusiły obrońców Zarete do wycofania się na rynek miejski.