Dream Come True

Dream Come True: Chapter 25

Nagising ako dahil sa sakit ng puson ko. Tumingin agad ako sa orasan 3am palang, halos 3 hours palang pala ako nakakatulog.

Galing kasi kami kagabi sa isang guesting. Ginabi nadin kami ng uwi kaya ganong oras na ako nakatulog.

Lumabas ako ng kwarto ko para kuhain ang ice bag sa kusina at lagyan iyon ng maligamgam na tubig para ilagay sa puson ko.

Kinukusot kusot ko pa ang mata ko habang nag lalakad papunta sa kusina.

Nagulat ako ng may isang lalaking nakatakip ang buong muka na pilit binubuksan ang pinto sa likod ng bahay.

Yumuko agad ako para hindi niya ako mapansin, kinakabahan ako. Anong gagawin ko baka mamaya anong gawin niya sakin kapag nakita niya ako.

Nanlaki ang mata ko ng hilain ako paangat ng lalaking nakatakip ang buong muka.

Nag tama ang mata naming dalawa, parang nakita ko na ang mga mata na to sa isang event. Hinawi ko ang kamay niya at napaatras agad ako, natabig ko naman ang vase na nasa tabi ko kaya nakagawa ito ng malakas na ingay.

Sinampal ako ng lalaki natumba ako sa napag basagan ng vase dahilan para mapasukan ng bubog ang braso at binti ko. Nang makita kong papalapit pasiya sakin tinumba ko ang pinaglalagyan ng vase kanina atsaka umatras pa.

Tumayo ako ng mabilis at iika ika akong tumakbo papunta sa kwarto ni Yoongi oppa, kinatok ko iyon ng malakas. Nang makita kong papalapit nanaman ang lalaki sakin iika ika nanaman akong tumakbo palayo sakanya.

Hindi ko na kaya ang sakit ang hapdi na ng binti ko at braso ko, natumba ako at hindi ko na nakayanan na tumayo ulit.

"Please wake up" sabi ko sa isip ko.

Narinig ko nalang na may tumumba sa harap ko, pagkadilat ko nakita ko si Yoongi oppa na nakahawak sa tagiliran niya at may dugo doon. Lumapit ito sakin ng dahan dahan.

"Are you ok?" Tanong niya sakin.

Tyaka naman nag sila nag labasan ng kwarto. Wow ang laki ng natulong nyo.

Natumba sakin si Yoongi oppa. Nawalan siya ng malay.

"Hey! Gising! Gising! Yoongi oppa!" Sigaw ko habang inaalog alog siya.

Nagulat naman silang lahat sa nakita nila kaya agad silang lumapit samin.

Dumeretso saakin si Jungkook oppa at nakita ko sa mga mata niya na nag aalala siya. Nanghihina na din ako dahil sa dugong nawala sakin, masyadong malaki ang sugat na natano ko sa binti ko.

Bigla nalang bumigat ang talukap ng mata ko at di ko na namalayan na napapikit na ako.

Nagising nalang ako nasa kama nanaman ako ng ospital, parang wala pang isang linggo ng makaalis ako sa kama na to tapos nandito nanaman ako.

Tumingin naman ako sa kanan ko, nandito si Jungkook oppa na natutulog habang hawaka ng kamay ko at nakayuko.

Tumingin naman ako sa kaliwa ko, kagaya ko nakahagi si Yoongi oppa sa kabilang bed.

Naalala ko nanaman ang nangyare kagabe, hindi ko akalaing mangyayare iyon. Sana pala hindi ko nalang kinatok si Yoongi oppa para hindi na siya nadamay.

Bigla namang tumulo ang luha ko, hindi ko alam. Bakit parang simula noong nasali ako sa grupo na to lagi nalang mag nangyayaring hindi maganda? Ako yata ang malas dito.

Napapikit ako sa naiisip ko, ako nga ang may kasalanan ng lahat ng to.

"Miane oppa, miane" bulong ko sa sarili ko.

Napadilat naman ako ng biglang may nag punas ng luha ko.

Nakita ko si Yoongi oppa na nakatayo sa tabi ko, parang wala lang sakanya ang nangyari. Nginitian niya naman ako.

"It's not your fault, don't blame your self." Sabi niya sakin sabay ngiti.

Nginitian ko nalang din siya. Paano niya nalaman ang iniisip ko?

Bigla namang pumasok silang pumasok lahat, nagising naman si Jungkook oppa sa ingay ng pagpasok nila.

"Hey hey hey! Bakit ka na tumayo?!" Sigaw ni Jhope oppa kay Yoongi oppa.

"I'm ok. Kelan ako pwede lumabas dito?" Malamig na tanong niya habang nakatingin lang sa bintana.

"Hindi ka pa ok. Makinig ka nalang kung ayaw mong mas lalong lumala yang sugat mo." Sabi ni Namjoon oppa sakanya.

Lumapit naman sakin si Jin oppa at V oppa.

"Ok kana ba?" Tanong ni Jungkook oppa na kanina pa pala naka titig sakin.

"Yes I'm ok." Maikli kong sagot sakanya sabay pilit na ngumiti.

"Kumain kana muna, bumili kami ng makakain natin." Sabi ni Jin oppa at inayos na ang mga pagkain.

"I'm Sorry." Tangi kong nasabi kaya napatingin sila sakin lahat.

"Hindi mo kasalanan, yung akyat bahay ang may kasalanan." Si Taehyung oppa.

"Hindi mo kailangan mag sorry." Sabi din ni Jungkook.

"I told you, don't blame your self. The important things is we're ok now." Sabi ni Suga oppa.

Nanahimik nalang ako at kinain ang binigay na pagkain sakin ni Jin oppa.

Sinabi nila saakin kung ano ang nangyare sa lalaki kagabe. Nahuli ang pumasok sa dorm namin at nag tangkang patayin ako. Pero hindi niya nagawa dahil humarang bigla si Yoongi oppa.

At ang lalaking nag tangkang patayin ako ay ang lalaking nag assist samin last concert namin, hindi ko alam kung anong pumasok sa kokote niya at naisipan niyang gawin yon pero ang alam ko ay may nag utos sakanya.

Kaya pala ng magtama ang mata naming dalawa parang nakita ko na siya. Kung sino man ang nag utos sakanya, sinisigurado kong nagiinit na ang dugo non dahil hindi sila nag tagumpay na patayin ako.

Nalaman namin na ako talaga ang target niya dahil may nakitang picture ko sa loob ng sasakyan niya. Ayaw niya naman mag salita kung sino ang nag utos sakanya kaya wala kaming magawa.

Nang matapos na akong kumain nakaramdam naman ako ng antok.

Dalawang araw kaming nag pahinga ni Yoongi oppa sa ospital at ang iba naman ay tinuloy padin nag mga schedule na naiwan namin.

Nang makauwi kami sa dorm dumeretso agad ako sa kwarto ko, nakita ko ang tahi ng sugat sa braso aat binti ko, matatanggal naman anh peklat pag gumaling to pero hindi hindi matatanggal sa alaala ko ang pangyayare kaya nag kaganto ang braso ang at binti ko.