Sessiz Cinayet

16.Bölüm

Medya; Vicdan gibi.

Yumruklarımı sıkıp karşımdaki kum torbasını bir kere daha hedef alırken ben izleyen Cesur'a bakmamayı çalışıyordum eğer ona bakarsam tüm kontrolü elden kaybedebilirdim. Kum torbasına vurmaktan sızlayan parmaklarımı sıkıp acımı daha da büyüttüm. Nedense bu acı bana tuhaf bir şekilde güç verip daha kuvvetli vurmamı sağlamıştı. Acı sahiden de insanı güçlendiriyordu. Seri şekilde yumruklamaya devam ederken Cesur'un telefonun melodisi beni kontrolden çıkarıp yavaşlattı. Cesur telefonu cevapladı ama olduğu yerden bir santim bile kıpırdamadı onu dinlemiyormuş havası vermek için aynı hız ve tempo da devam ettim. 

"Nerede şimdi?"

"Ne zamandır?"

"Tamam 10 dakikaya oradayım. " ve telefon görüşmesi son buldu. Gözlerimi ondan çekip kum torbasına bakarken kafamdan milyonlarca senaryo geçiyordu. Kim neredeydi, nereye on dakika da gidecekti? Yoksa haberin intikamım ile bir ilgisi var mıydı? 

"Ben gidiyorum yarım saat sonra sende eve git." kum torbasına vurmayı kesip tamamen tere bulanmış halde ona döndüm. Alnıma yapışmış saçlarımı geriye atıp gözlerinin en içine baktım, belki anlar da bir şeyler söyler diye.

"Tamam." demekle yetindim. Sonra arkasını dönüp mekandan çıktı. Durdurup nereye gittiğini sormak varken sadece tamam diyebilmişti. Hem ona neydi ki? Ben belki buradan eve gitmek istemeyecektim.  Ne oluyordu bana? Adam polisti her gelen haberi bana söyleyecek değildi hem intikam ile ilgili bir şey olsa kesinlikle söylerdi. Kendi kendimi yatıştırıp kum torbama geri döndüğümde bu kez daha enerji doluydum.

CESUR KURT'UN BAKIŞ AÇISINDAN

Garajdan çıkıp aracıma bindiğimde ona olan biteni söyleyemediğimin ağırlığını taşıyordum. Garaja son kez bakıp oradan uzaklaştım yoksa daha fazla dayanamaz gider söylerdim. Neden saklıyordum? Bilmek onun en doğal hakkıydı, ben bu hakkı elinden çalıyordum. Yüreğimin üzerinde taşıdığım tonlarca yükle şehirde dolaşırken aklımda, kalbimde, ruhumda tek o  vardı. Ona yıldızların kendini karanlığını oluşturduğu bir gece aşık olmuştum, biliyordum ki o bana asla aşık olmayacaktı. Onu unutamazdım, onu yakamazdım, onu yıkamazdım. Onu severdim, korurdum. 

Vicdan bana çok büyük bir şeyi öğretmişti, vazgeçmemeyi. Ne olursa olsun sonuçları neye dayanırsa dayansın vazgeçmemeyi öğretti. O adı kadar vicdanlı, yüzü kadar güzel bir kalbe sahipti ve ben bu kalbe çirkinliği bulaştıranları tek başıma halledecektim. Ne onun bir daha yanmasına göz yumardım ne de boş yere suçlanmasına.. Arabadan inip lüks lokantaya bakarken birazdan yapacaklarım için Vicdan'ın beni affetmesini umuyordum.

Lokantaya girdiğimde direk onun piç yüzünü görmüş ve midemin burkulmasına engel olamamıştım. Hala aklım almıyordu bir erkek bir kadına böylesine rezil bir duyguyu nasıl yaşatıyordu? Yanına yaklaşmam ile ayağa kalkıp hemen elini uzattı zoraki bir tavırla elini sıkıp karşısına oturdum.

"Hoş geldin Cesur uzun zaman oldu." sıktığım dişlerimin arasından konuştum.

"Hoş buldum Çakır, seni yeniden görmek güzel." ve zaman artık benim planıma dahildi, özür dilerim Vicdan ebe artık benim.

"Bir şeyler içer miyiz?" 

"Sade soda alsam yeterlidir." eliyle garsonu çağırırken telefonuma gelen mesaja odaklandım.

Gönderen: Vicdan

Neler olduğunu deli gibi merak etsem de sana güveniyorum, lütfen bunu boşa çıkarma.

Boğazıma düğümlenen koca bir yumru karşımda duran şerefsizi işaret ediyordu. Aşık olduğum kadın bana güveniyordu fakat ben bunu bile bile boşa çıkaracaktım.

Gönderilen: Vicdan

Eve git Vicdan, yarın uzun bir gün olacak.

"Ee kardeşim yeni bir olay falan var mı?" kardeşim diyen dilini kerpetenle sökmek isteyen isteğime engel olup omuz silktim, ağzımı arayışı dikkatimden kaçmamıştı.

"Şuan durgun ortalık bilirsin olsa söylerim zaten."

"Bilmez miyim. Sen yeni gelecek olan savcının kim olduğunu biliyor musun  peki?" bu kez içimdeki duygumu dışa vurup sırıttım.

"Tabi ki biliyorum ama bu gizli bilgi." kafasını sallayıp başka bir şey demedi. Daha çok susacaksın Çakır Uyar, her suskunluğunun bedeli ağır olacak.

DEVAM EDECEK...