Sessiz Cinayet

23.Bölüm

Umarım bölümü beğenirsiniz lütfen yorum ve oylamayı unutmayın💞

Medya; Cesur Kurt

Cesur'un evine zorla getirildikten sonra kapıyı kilitlemiş ve bana bir bardak Nescafe vermişti. Evden çıkarken daha doğrusu kaçırılırken üzerimde ince bir kazak olmasından dolayı üzerime bir ceket bile almamıştım haliyle donuyordum. Donma seansım sürerken Cesur elinde bir battaniye ile geldiğinde ona olan minettarlığım artıyordu. Battaniyeyi omuzlarıma bırakıp karşıma geçip rahatça oturdu. Bakışlarımız biribirini yakaladığında kaçan taraf ben oldum.

"En son hatırladığım kadarıyla beni görmek istemiyordun." şey bu konu da yanılıyordu ama onun bilmesine lüzum yoktu. Kahvemden büyük bir yudum alıp içimi ısıttığım da konuşmasına devam etti.

"Neden normalden aramadın ki?" yüzüm iyiden iyiye kızarırken omuz silktim.

"Ben aramadım ki." güzel zaten sıçmıştım sıvamazsam olmazdı.

"Hadi ya belgeler öyle demiyor ama sövüp hakaretler yağdırdığım kişinin Vicdan Yeter isimli biri olduğunu söylüyor."

"Ülkedeki tek Vicdan Yeter ben olamam ya." gülerek öne eğildiğinde gülüşünün beni nasıl etkilediğinden bi'haberdi.

"Doğru ama buradaki ev adresinde tek bir Vicdan Yeter yaşıyor olmalı." belgeleri gözüme kadar soktuğunda pes ettim.

"Pekala evet arayan bendim çünkü sana git demişken aramaya yüzüm yoktu."

"Gitmedim Vicdan ben hep buradayım." yüzündeki acı ifade beni bozguna uğrattı.

"Burada olman bir şeyi değiştirmiyor. Çocukça bir harekette bulunup ikimizinde zamanını çaldım buna hakkım yok özür dilerim." battaniyeyi koltuğa bırakıp dış kapıya ilerlerken seslendi.

"Vicdan!"

"Lütfen Cesur daha da zorlaştırma."

"Kapı kitli nereye gidiyorsun?" bu gerçeği unutmam bi yana onun beni durduracağını sanıp sarf ettiğim kelimeler başka bir yana utanç kaynağıydı. Bugün bana ne oluyordu? Oturup planlar kurmam gerekirken hakkında ne hissettiğimi bilmediğim bir adam için neler yapıyordum. Başka bir adam beni mahvetmişken durup bir başkasının daha mahvetmesini bekliyordum. Böyle mi olacaktım? Bir aptal gibi bekleyip beni mahvetmelerini mi izleyecektim? Asla.

"Kapıyı aç!" Cesur değişen ruh halime bakıp bekledi.

"Saat geç oldu odalardan bir tanesine gir ve uyu."

"Buna sen karar veremezsin!"

"Buna ben karar veririm şimdi uslu bir şekilde dediğimi yap sana zorbalık yapmak istemiyorum." sinirlenmemeye çalışarak koridorun sonundaki odaya girdim. Burası onun odasıydı hiçbir şeye dokunmadan direk yatağa girdiğimde kokusu burnuma doldu. İstemsizce kokusunu içime çekerken huzurlu bir uykuya yelken açtım.

"Kalk!" biri omzumu dürtmüyor adeta deliyordu. Omzumu silkip kurtardığımda huzura kavuşur gibi yastığa daha çok sarıldım ama bu bir kaçış yolu olmadı.

"Eğer kalkmazsan kaldırmasını bilirim Vicdan!" Cesur'un otoriter ve kızgın sesi tüm büyüyü bozduğunda gerçek dünyaya gözlerimi açtım.