30.Bölüm

76 11 0
                                    

Birinin beni sevmesi önceden kolayca hayal edebileceğim bir duyguydu. Şimdi sevilmek gökkuşağını görmeyen biri kadar imkansız geliyordu benim için. Cesur gibi biri tarafından sevilmek daha imkansızdı. Korkuyordum beni böyle kabul etmişti şimdi ama ya sonra? Bir gün tiksinecek miydi benden? Hiç mi aklına gelmeyecekti başkasının dokunmuş olması? 

O'nun arabasında açtığı sıcak klimayla gidiyorduk. O köprüden nasıl inmiş nasıl bu hale gelmiştik hatırlayamıyordum. Kulaklarımda sızlayan bir aşk itirafı duruyordu. 

"İyi misin?" bilmem az önce aşk itirafı almış kadar korku doluyum. 

"İyiyim." fısıldamıştım adeta. Böyle davranmam onu istemediğim anlamına mı gelirdi? Hiçbir bok bilmiyordum ve korkudan ödüm kopuyordu. Arabada sessizlikle Yıldız'ın evinin önüne kadar uzaklaştık.

"Biraz dinlen sonra konuşalım." uysal bir kedi misali başımı sallayıp o'na bakamadan araçtan indim. Oysa daha geçen gün göğsünden ayrılamıyordum. Kapıyı çaldım Yıldız alıştığı halimle beni sarmalayarak içeri aldı.

"Donmuşsun." o ana dek dudaklarımın titrediğini yeni anımsadım. Kriz eşiğinde miydim? Beni banyoya soktu iç çamaşırlarım kalana kadar soyup duşa kabine girdik. Beni yıkadı, bir arkadaşın yapması gerekenden daha fazlasını yaptı. İçim dışıma çıkana kadar ağladım, Yıldız saçlarımı okşadı yıkadı. Havluyla sarmalayıp beni kendi odasına sürüklediğinde artık ağlamıyordum ama tam anlamıyla bok gibiydim.

"Vicdan ne oldu?" saçlarımı kurularken yüzüme bakışı içimi burktu. Bana aynı o günkü gibi baktı. İçim oluk oluk kanıyordu nereden çıkmıştı bu kan silsilesi? Dilim mi lal olmuştu? Neden iki kelam edemiyordum? 

"Vicdan korkutuyorsun beni." ne garip asıl korkan bendim. Tekrar ruh sağlığı merkezine mi dönecektim? Ya intikamım? 

Acilen düzelmem lazımdı. 

Korkusuna rağmen Yıldız beni giydirdi sonra yatağının örtüsünü açıp beni içine soktu.

"Biraz uyu."

Öyle yaptım.

###

Uyandığımda boğazımda kötü bir tat mevcuttu ve her yanım ağrıyordu

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Uyandığımda boğazımda kötü bir tat mevcuttu ve her yanım ağrıyordu. Sanki günlerce koşu yapmış gibi hissediyordum. Üzerimdeki çarşafı itip yatakta doğrulduğumda yatağın karşısındaki aynada belirdim. Yıkık döküktüm. Yataktan çıkıp aynanın karşısına geçtiğimde saçlarımı tepemde bir at kuyruğu yaptım. Yıldız'ın evinde her şeyin yerini bilmemin avantajıyla çekmecesinden makyaj malzemelerini çıkarıp biraz yüzüme renk kattım.

İşte şimdi insana benziyordum. 

Eşyaları yerine koyup odaya çıktığımda salondan birtakım sesler geliyordu.

"Çok konuşuyorsun."

"Dinlemek zorunda değilsin."

"Yanımda konuşurken bu pek mümkün değil."

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Oct 23, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Sessiz CinayetHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin