AN. Okay. Nakakainis. First week palang hassle na. TT___TT Sobrang dalang ko to iuupdate. E kasi nga. ;/ Oh, well. Maraming salamat! 23k na ung Love of Friendship! Salamat din sa 297 na fan! *u* Ung pang-300 dedicated ang next chapter. :)
FAN NAAAA~ :D
~
[10] A Good Memory For Trust And Promise. [1]
Kinabukasan.. Na-discharge din ako from hospital. Naiinis parin ako kay Mama kay Papa. Nakakainis sila! They kept ong telling me that WE should do IT na! OMG! Like, seriously?!
"MA NAMAN! Ayan nanaman yang usapan na yan! Alam nyo ayokong pinaguusapan yan e!" Naiinis na ako. It's not funny anymore. Naiintindihan ko naman sila.. Na medyo may edad na sila kaya gusto na nila makita ung apo nila.. Pero kasi.. Tama bang pilitin nila ako? Nakakainis na.
"Marie! Kinakausap pa ktia!"
"Ma, walang kwenta ung pinaguusapan natin." Bored kong sagot.
"Paano naging 'boring' un e tungkol naman sa inyo ni Jeanne un? Ano?"
"Ma, naman! Tama ba kasing pilitin nyo ako?! Naiintindihan ko naman na sasaya kayo kapag nagkaapo ulit kayo.. Pero kasi ma! Mas maraming ibang bagay na mas dapat ko.. Naming unahin! Kesa sa pagpapamilya!" Ayan. >O< Napagtaasan ko pa ng boses si Mama. KASI NAMAN!
Umakyat na ako at nahiga. Nakakainis! It's not even funny!
Maya maya pumasok si Jeanne.. "Anong ginawa mo kay Mama?"
Nagulat pa ako. "Ginawa?"
"Oo, naabutan kong umiiyak si Mama pagdating ko. Ano ginawa mo?" Aww. Parang na-guilty ako.
"Uhm.. Nagkasagutan kasi kami kanina.." Mahina kong tugon..
"Marie, alam kong hindi ka pa handa.. Pero kasi.. Dapat naman sinabi mo ng maayos kay Mama.. Hindi ung sinigawan mo pa sya. Maling mali un e."
Di ko mapigilang mapaluha.. Hindi nalang ako kumibo kasi baka magaway pa kami ni Jeanne... So nahiga na ako.. Since, tapos naman na akong mag-dinner..
Narinig kong bumukas ung pinto ng CR.. Naguunahan ng tumulo ung luha ko.. Bumangon ako at nagpunta sa secret haven ko.. Hindi nila alam na nakakapunta ako dito.. Dati pa'to.. Nung nalulungkot ako dahil sa umalis nga si Drew..
Pagtapak palang ng paa ko sa bubungan.. Yep, nasa bubungan ako.. Tumulo nanaman ung luha ko..
Hindi naman kasi nila naiintindihan ung nararamdaman ko e.. Ngayon lang kami nagkasagutan ni Mama.. Eversince.. Ngayon lang talaga.. Mama's girl ako e..
Iniyak ko nalang lahat ng frustrations ko.. Nakakainis pa si Jeanne.. Dapat sya ung pinakanakakaintindi sakin e.. Dapat sya.. Pero.. Ano? Sya pa ung nagpapasama ng loob ko. :(
Nakakainis.. Hindi ba nila maintindihan ung salitang.. NOT READY? Nakaka.
~
**Jeanne's POV
Damn school works. Damn graduating requirements.. 8:30pm na ako nakauwi. Damn it. Pagka-park ko nung kotse.. Pumasok na ako sa loob.. Ang iniabutan ko sa loob ng bahay si Mama.. Nagulat nga ako.. Wala si Marie? Kadalasan kasi.. Bubukas palang gate lalabas na yun ng bahay para salubungin ako.. Kaya nagtataka ako. Kaya tinanong ko si Mama..
"Ma, asan si Marie?" Di sumagot si Mama.. Naririnig ko syang sumisinghot.
"Ma? Umiiyak po ba kayo?" Lumapit ako. at naktia ko nga.. umiiyak si Mama.
"Bakit po? May nangyari ba?"
"Nako. Yang asawa mo. Nagkasagutan kami.. Pinapaintindi ko lang naman sa kanya na baka di na kayo magkaroon ng time magkapamilya pagkatapos mo ng kolehiyo.. nagalit na sya at nagkasagutan na kami.." Umiiyak na kwento sakin ni Mama..
