~
[43] Nothing last forever. (Part 2)
Simula nung pagkikita namin nayun ni Euna. Lagi na akong nakatingin sa salamin.
Tingin nyo? K-kaya lang kaya ako minahal ni Jeanne kasi.. Kasi.. Kasi, kamukha ko si Euna tapos.. Nakikita nya sakin si Euna dahil akala nya patay na sya.
Posible kaya? I shook the thought.
Umalis narin naman agad sya. I-kamusta ko nalang raw sya kay Jeanne..
Pumasok narin ako sa loob baka kasi lumabas pa si Jeanne.
"Oh? Sino yun?"
"Si Euna." Nakita ko ung reaction nya. Parang tinakasan ng dugo ung mukha nya. Sobrang namutla sya.
"Si E-euna? Umalis na ba sya?" Tumayo agad si Jeanne, tapos lumabas.
Iniwan nya ako dun. Sobrang naguguluhan ako. Ayoko ng mag-isip. Ayoko na. Sobrang gulong gulo na ako sa mga bagay bagay. Tapos.. Dadagdag pa 'to?
Umupo lang ako sa may hagdan.
"Baby, tingin mo? Minahal lang ako ng daddy mo dahil dun sa babae?"
Hindi ko mapigilang hindi maiyak sa mga naiisip ko. Hindi ko na alam kung pano at saan ako kukuha ng sagot sa mga tanong sa isip ko.
Nung minsan.. Kausap nya sa phone. Ngayon naman nagpunta pa dito sa bahay?
There I sat. Broken hearted. Ang saklap.
Pagpasok ni Jeanne hindi nya ako pinansin at umakyat sya sa kwarto. See that?
Masydong importante sa kanya ung babae.
Hindi ko alam kung tama tong gagawin ko pero umakyat ako sa kwarto.
Pagpasok ko.. I composed my self. I. Will. Confront. This. Ass.
Hindi ako kumatok binuksan ko lang ung pinto.
"Jeanne."
Nakaupo sya sa kama.. Nakatago ung mukha nya sa kamay nya.
"Why?" Cold nyang sabi.
Huminga ako ng malalim. "Can I ask you a question?"
"What is it?"
Medyo may katahimikan.. Nagsalita lang ulit ako nung tumingin sya sakin para itanong kung ano daw ba un.
"D-did.. Did you love me because you're trully inlove with me.. Or did you just love me.. Because.. I look like her." Medyo pahina na ung pagkakasabi ko kasi ang sikip ng dibdib ko. Nahihirapan na akong huminga. Pinipigilan kong wag maiyak.
"No."
"Is that true? I want the truth."
"You want the truth?" Tumayo sya at lumapit sakin..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"Yes."
That's all I need. I choke back my tears.
"Then, let's not get hurt. Let's just be friend for the baby.." I said bitterly then left the room.
As soon as I turn around. Bumagsak na ung kanina ko pa pinipigilang luha.
Right. He loved me because he needs me. Fuck that thought.
I snatch the key then left.
Ang sakit. Sobrang nasasaktan ako. Hindi ko akalaing maapektuhan ako ng ganun sa sinabi nya. Tangina mo Jeanne!
At sa tingin ko.. Isang dahilan din un para mapagisip ako..
Simula nung issue sa baby.. Parang ung kalahati ng pagmamahal ko sa kanya.. Kasama nung anak kong nawala sakin.
~
*8months pregnant*
"Waaaaaaaaaaaaaaah! T^T"
Biglang bumukas ung pinto nakita ung mukha ni Jase na parang alalang-ala.
"WHY?! WHY ARE YOU SCREAMING?! IS THE BABY ALRIGHT?!" Bigla syang tumakbo papunta sakin. Nakita ko ung reflection namin sa salamin. ANG PANGIT KO NA!
"KYLE JASEN!!"
"OH?! ANONG MASAKIT?! MAY MASAKITA BA?!" Hinawakan nya ako sa balikat tapos iniharap sa kanya.
"ANG PANGIT KO NA! MUKHA NA AKONG BALYENA! ANG TABA KO NA!"
Nag-roll eyes nalang sya sakin. "God, Marie! Pinakaba mo ako!"
"*sniffs* Ang pangit ko na kasi! Jase! HEY! Look at me!"
"Ay nako! Hindi naman!" Hinawakan nya ung dalawa kong pisngi tapos kinurot nya.
"ARAY! NAMAN EH! Lalo akong papangit nyang JASE! ANO BA!" Sinipa ko na sa binti! Pasaway lang!
Hmm. Sigruo curious kayo dun sa nangyari a month ago? Ung scene namin ni Jeanne.
Well, we decided to be friends for the baby. Pumayag naman sila mama kasi hindi makatwiran ung ginawa ni Jeanne sakin. But still, kung gusto daw ulit namin magtry. Open naman sila sa possibilities.
Pero parang ayoko na. Absentmindedly, I stroke my tummy. Ilang araw nalang baby. Makikita na kita. :3
At dahil lagi ko nalang nga sinasabi ung kay Jase. Nilayasan ako ng hinayupak na lalake.
Lalabas narin dapat ako.. Kaso narinig kong nag-vibrate ung phone ko..
Kinuha ko pero montik ko nang mabitawan dahil nakita ko ung pangalan..
Calling..
Jeanne Sungit.
~
I've never heard of him more than a month now. Kinakabahan ako.
"Hello?"
~
