Ceejay's POV
Napakaboring na araw. Mas gusto ko pa atang pumasok kaysa magstay dito sa bahay tuwing weekends.
I texted Kris awhile ago, asking if he was free today pero sa kasamaang palad hindi daw. If I know matutulog lang yun buong araw. Medyo groggy pa kasi yung boses niya kanina nung tumawag ako. Psh.
Bago pa man ako mamatay sa walang magawa, bumaba na ako sa kusina at nagluto ng aking almusal.
I was enjoying my meal ng may magsalita sa likod ko.
"Enjoy na enjoy ang pagkain ah. Pahingi naman."
Napahawak ako sa puso ko ng makita ko siya.
"You're really gonna give me a heart attack. Bakit ka nandito?"
He ignored my question and took the seat beside me.
"Penge na bilis. Gutom na ako." Pagpapacute niya.
"Pasalamat ka kaibigan kita. Oh nganga."
Ngumanga naman siya at sinubo yung pagkain na ibinigay ko.
Pasalamat ka, mahal parin kita.
"Bakit ka nanaman nakasibangot diyan?"
Kasi nga pinapaasa mo nanaman ako. Tss.
"Wala. Inubos mo kasi 'tong pagkain ko. Wala na nga akong magawa sa buhay tapos uubusin mo pa pinagkakaabalahan ko."
Tumawa naman siya at bumilis nanaman ang puso ko. I guess everything about him still has an effect on me.
"Pasensya naman. What if I spend the whole day with you as a payment?" Nakangiting sabi niya.
"Aba dapat lang talaga." Pagsusungit ko sakaniya.
Ginulo niya naman ang buhok ko at hinalikan ang aking noo.
"So tell me what you want to do today, mylove."
--
"Ugh. Ang daya mo talaga!" Inis na sabi ko sakaniya.
"Wae? Naglalaro lang din naman ako katulad mo ah." Pa-inosenteng sabi niya.
Kinuha ko yung unan sa tabi ko at sinampal 'to sakaniya.
"Kailan ka pa gumaling sa paglalaro ng NFS ha?"
"Eversince bata pa tayo. May problema ka?" - Siya
"Sinungaling ka talaga. Kailan ka pa gumaling ha? Mandadaya ka kasi." Inis na sabi ko sabay sampal sakaniya ng unan.
"Ano ba Javs?! Masakit na ha. Hindi ka na nakakatuwa."
Napatigil naman ako dahil sa pagtaas ng kaniyang boses. For the first time, ngayon ko lang siya nakitang ganto.
"I'm sorry Javs, masama kasi ang gising ko ngayong araw." Mahinang sabi niya habang nakayuko.
Nilapag ko naman yung unan sa tabi ko at lumapit pa sakaniya.
I leaned my head on his shoulder and held his hand.
"I understand. Might've been hard for you to stay in that place."
"Sinabi mo pa. I don't know if I'm still welcome there anymore. Tinalikuran nako ng pamilya ko."
Hinigpitan ko ang hawak ko sakaniyang kamay at hinarap sakin ang kaniyang paningin.
"Nandito ako, sina Krypton at Crest. Nandito parin kaming tatlo. Handa ka parin naming tanggapin kahit na ikaw mismo nagawa kaming talikuran." Nakangiting sabi ko sakaniya.
