How I chose to survive

(3)Leave me alone

Θα μας προσέχει; Γιατί πόσο είμαστε 3;

Bitch no...

Πες μου ότι κάνει πλάκα σε παρακαλώ..

"Δεν μιλάς σοβαρά έτσι;" ρωτάω

Μαλάκα μου αν τα εννοεί, έχει να φάει χέσιμο!

"Φυσικά! Το έχουμε ξανασυζητήσει το θέμα αυτό Αλεξάνδρα" λέει σοβαρός

Έσκασα στα γέλια.

Ο πατέρας μας είναι πλούσιος. Οπότε έχει πολλούς αντιπάλους που θέλουν να βλάψουν τον ίδιο ή ανθρώπους που αγαπά.

Όμως ξέρετε κάτι;

Στα αρχίδια μου...

Μα δεν έχεις...

Θα δανειστώ κι εσύ πουτανάκι.

Πού να' ξερες τι κάνω εγώ κάθεται μέρα...

"Ο Φίλιππος δεν θα είναι συνεχώς μαζί σας. Θα σας προσέχει στο σπίτι και θα σας πηγαίνει με το αυτοκίνητο όταν θέλετε να πάτε κάπου" συνέχισε

Πάλι καλά. Δεν φτάνει που έχουμε ένα πρήχτη τώρα θα έχουμε δύο;

Καθόμουν στην πολυθρόνα μου μέχρι να τελειώσει αυτή η γαμημένη η διάλεξη.

"...και για αυτό θα φύγω από το σπίτι για 3 μήνες" όταν το άκουσα ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη μου.

ΜΕΙΟΝ ΕΝΑΣΣΣ

Ωωω γέα μαδερφάκερςςς

Ο Αντώνης άρχισε να του λέει πόσο θα του λειψει και άλλες τέτοιες μαλακίες.

Φλώρε!

Σηκωθήκαμε...επιτέλους

"Εσύ Αλεξάνδρα αγάπη μου δεν θα με αποχαιρετήσεις;" λέει παραπονεμα

Μη χέσω...

Μωρέ άντε από δω και άσε μας ήσυχους..

"Στο καλό και να μην μας γράφεις" του λέω και τον προσπερνάω για το δωμάτιό μου.

Κλείνω την πόρτα πίσω μου.

Φίλιππος P.O.V.

Γνώρισα την οικογένεια του φίλου του πατέρα μου. Την οποίος θα προσέχω όσο εκείνος θα λείπει.

Ο Αντώνης φαίνεται ήσυχο παιδί.

Αλλά εκείνη... Εκείνη ειναι άλλο πράγμα. Αντιμιλάει και δεν σέβεται ούτε τον ίδιο της τον πατέρα.

Πριν φύγε ο Κύριος Μιχάλης αναστέναξε.

"Η Αλεξάνδρα είναι λίγο δύσκολη...Μην την παρεξηγήσεις σε παρακαλώ...δωσ'της λίγο χρόνο" λέει πριν φύγει.

Ο Αντώνης μου έδειξε πού είναι το δωμάτιό μου. Βασιλιάδες είναι εδώ. Δεν τους λείπει τίποτα. Άφησα τα πράγματά μου και απόλαυσα το χώρο.

Πάντα ήθελα να γίνω κάτι σαν bodyguard. Και αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία. Ξάπλωσα λίγο στο κρεβάτι για λίγο.

Ύστερα σηκώθηκα για να βγω λίγο έξω. Καλύτερα να εξοικειωθώ με τον χώρο. Το σπίτι έχει μεγάλη αυλή. Όχι πως το εσωτερικό είναι μικρό...κάθε άλλο.

Και ο Αντώνης και η Αλεξάνδρα ήταν στα δωμάτιά τους. Ο Κ. Μιχάλης μου είχε πει να ζω εδώ σαν το σπίτι μου. Ήταν λίγο δύσκολο βέβαια...

Έφτιαξα καφέ και έκατσα

"Αλεξάνδρα; Πού πας τέτοια ώρα;" ρωτάω όταν την βλέπω να κατευθύνεται προς την έξοδο.

Με αγνοεί.

Σηκώνομαι και την ακολουθώ.

"Κάτσε, πες μου πού θες να πας και θα σε πάω με το αμάξι" της λέω

Γυρνάει με κοιτάει και ξεφυσάει.

"Κοίτα....πώς σε είπαμε;" λέει

"Φίλιππο" λέω σφιγμένα

"Ωραία Φίλιππε. Δεν ξέρω τι σου είπε ο πατερας μου, αλλά εγώ δεν σε χρειάζομαι, όκει;" λέει λίγο δυνατά

Μην μου υψώνεις τον τόνο της φωνής σου εμένα μικρή...τα παίρνω

"Η δουλειά μου είναι να σε κρατάω ασφαλή" της λέω όσο πιο ήρεμα μπορώ.

"Τι δεν καταλαβαίνεις από το δεν με νοιάζει; Αν θες να τα πάμε καλά εμείς οι δύο απλά μην ασχολείσαι μαζί μου"λέει και φεύγει

Εξοργισμένος έτσι που ήμουν από την συμπεριφορά της πήγα να την ακολουθήσω.

"Φίλιππε, ασ'την" άκουσα μια φωνή και σταμάτησα. Ο Αντώνης...

"Η Αλεξάνδρα δεν θέλει κανένα δίπλα της Φίλιππε. Έτσι φεύγει κάθε βράδυ και γυρνάει αργά, αν γυρίσει. Ασ'την καλύτερα. Τουλάχιστον για σήμερα"

Ξεφυσάω και κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά όσο μπαίνω μέσα στο σπίτι με τον Αντώνη.

Αυτό δεν θα το αφήσω εγώ έτσι...

▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪

Χρόνια Πολλαααα ❤

Τι κάνετε ?

Εγώ μια χαρά 💜

Ξεκουράζομαι, τρώω, πίνω (πότης ναιι😂) so..Μια χαρούλα 💜💜

Οσοι πήγατε στα χιόνια ή ζείτε σε χιόνια σας ζηλεύω🎀

Αυτά λοιπόν τα λέμε σύντομα...