(Υπάρχει μια ανακοίνωση στο κάτω μέρος ❤)
Back to our story
Τι στο διάολο έγινε μόλις τώρα; Με φίλησε ο Φίλιππος;
Κι εγώ ανταπέδωσα στο φιλί;
Μαλάκα...
Ιτς ε ντριμ έλεγα και ξαναέλεγα. Αλλά όχι δεν ήταν. That's not good at all...όταν αγχώνομαι μιλάω αγγλικά. Δεν ξέρω γιατί αλλά ναι...
Ξεροκαταπίνω... Βασικά who cares;
Ένα φιλί ήταν σιγα... Whatever.
Άναψα ένα τσιγάρο και έβαλα ένα ποτήρι βότκα.
Μεσημεριάτικα;
Ναι! Problem;;
Κάθισα στο μπαλκόνι, αλλά πούστη έκανε κρύο. Μπήκα πάλι μέσα...
Λέω να κοιμηθώ. Το βράδυ θα μας βγάλει έξω ο Γιαννάκης. Έβαλα με το ζόρι μια φανέλα που έχω για ύπνο, γιατί το χέρι μου πονούσε.
Ξάπλωσα. Και κάπως έτσι κοιμήθηκα. Πότε λέμε όχι στον ύπνο παίδες;
Let me tell you. ΠΟΤΕ.
Φίλιππος P.O.V.
Μόλις φίλησα την Αλέξα;
Θεε μου το έκανα. Γαμώτο! Τώρα;
Πρέπει να της μιλήσω. Πφφφ...ανοίγω την πόρτα του δωματίου της και την βλέπω να κοιμάται...
Με μόνο με μια φανέλα...
Εεε κγχμ εεε ξέρετε τι σημαίνει αυτό εεε. Τα πόδια (και όχι μονο) ήταν εκτεθημένα.
Φύγε Φίλιππε φύγε...
Μαα...
Φύγε!
Με πρόσταξε η σπαστική φωνή στο κεφάλι μου..
Πω καλά ντεεε...
Φεύγω και κλείνω την πόρτα.
Αλέξα P.O.V.
Ετοιμάζομαι για να βγω.
Έβαλα ένα κοντό μαύρο φόρεμα που καλύπτει την πληγή στον ώμο μου.
Βάφτηκα έντονα και τα μαλλιά μου τα άφησα όπως είναι. Τέλος έβαλα κάτι μαύρες γόβες και βουαλά!
Θεάρα είσαι μωρό μου φτου σου
Ψώνιοοο
Είμαι είμαι!
Κατέβηκα τις σκάλες και ευχήθηκα να μην πέσω πάνω στον Φίλιππο.
ΑΛΛΑ...Έπεσα...
πάνω στον Φίλιππο.
"Wow είσαι εεε είσαι πολύ όμορφη...πού πού θα πας;" με ρώτησε παρατηρώντας με.
"Ευχαριστώ. Θα βγω μην ανησυχείς είναι μια χαρά ο ώμος μου" του λέω κάπως αδιάφορα αν σκεφτείς πως πριν τα χείλη του φιλούσαν τα δικά μου και το χέρι του ακουμπούσε το γυμνό μου δέρμα.
"Ναι...ξέρεις θα- θα ήθελα να μιλήσουμε όποτε μπορέσεις" μου λέει
"Ναι...ίσως αύριο αν είναι" του λέω και τότε χτυπάω το κουδούνι.
Πάω και ανοίγω την πόρτα.
"Κώστα,γεια" λέω στον Κώστα κι εκείνος με αγκαλιάζει.
Με την άκρη του ματιού μου βλέπω τον Φίλιππο να μας παρατηρεί.
"Πού είναι η Χρύσα και ο Γιάννης;" ρώτησα τον Κώστα.
"Στο club και μας περιμένουν μωρό μου, πάμε;" λέει και κοιτάζει τον Φίλιππο με ένα χαμόγελο πίσω μου.
Γυρίζω και βλέπω κι εγώ τον Φίλιππο.
Αναστενάζω.
"Μην με περιμένεις νωρίς" του λέω και ξαναγυρνάω στον Κώστα.
"Φυσικά. Καλά να περάσεις" ακούω πριν κλείσω την πόρτα.
▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪
Heyyy loves ❤
Άλλο ενα κεφάλαιο σήμερα 🎀
Γενικά θα συνεχίσω να ανεβαζω και τώρα που θα τελειωσουν οι διακοπες απλα μαλλον οχι τοσο συχνά.
Υπολογιζω 1-2 φορες την εβδομαδα 💜
Επισης μπορειτε να δειτε και τις αλλες μου ιστοριες 😉 Και στην ιστορια "Το μεταλλο στον μαγνητη του" υπαρχει μια περίπτωση να κανω δευτερο βιβλιο
Οσοι εχετε διαβασει το βιβλιο πείτε μου την γνωμη σας, οσοι οχι αν θελετε ριξτε μια ματια και πείτε μου, αν θα θελετε συνεχεια😘
Η οποια φυσικα θα αργήσει κάπως να ανέβει ❤
Τα λέμεεε💞
ESTÁS LEYENDO
How I chose to survive
RomanceΌλα άλλαξαν την μέρα που έφυγε εκείνη... Εγώ άλλαξα. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου όταν έμαθα πως η γυναίκα που με γέννησε, γιατί μάνα δεν μπορεί κανείς να την αποκαλέσει πλέον, μας παράτησε. Προσπάθησα και έγινα ό,τι χειρότερο μπορούσα. I turne...
