How I chose to survive

(38)Revelation

~ Μια εβδομαδα αργοτερα ~

Γιαννης P.O.V.

Έχει περασει μια ολόκληρη εβδομαδα και η Αλέξα δεν εχει κουνηθει καθολου...

Ερχομαι καθε μερα και την βλέπω. Γαμώτο, δεν μπορω να την βλέπω ετσι.

Τώρα καθομαι στην καρέκλα δίπλα της.

"Γαμώτο σου Αλέξα. Άνοιξε τα μάτια σου. Κανε μια κινηση. Εχουμε τρελαθει. Εγω εχω τρελαθει...Εχω την ελπίδα πως μ'ακους γι'αυτό και θα σου πω καποια πραγματα. Λοιπον εεε...πριν φύγω απο την παλια μου ζωή, ξερεις...ήμουν ερωτευμενος μαζι σου. Είχα σκοπο να σου το πω, αλλά δισταζα και μετα έφυγα. Δεν είπα σε κανέναν που πάω. Μόνο σε σενα. Δεν πιστευα ποτε πως θα ερχοσουν ν αμε βρεις. Ομως λιγο καιρο αργοτερα χτύπησες την πόρτα της αποθήκης. Όταν σε ειδα σκαλωσα. Νόμιζα πως ηρθες για να τα βρουμε. Ομως επεσες στην αγκαλιά μου διαλυμμενη. Δεν μπορούσα να κανω αλλιως...ήθελα να σε βοηθησω. Σου εμαθα πώς να εισαι αναίσθητη, αδιάφορη και σκληρη. Μόνο ετσι δεν θα εσπαγες σε 1000 μικρα κομματια. Έτσι, πώς θα σου ζητουσα να νιωσεις κατι για μενα οταν σου ειπα να μην νιωθεις για κανέναν; Οποτε θελω απλα να ξερεις πως μου αρεσεις. Και θελω να πω...ως κατι παραπανω απο φιλη ή αδερφη. Δεν σου ζηταω τιποτα, ξερω ποσο αγαπάς τον Φίλιππο. Ήθελα μονο να ξερεις"

Εκμυστηρευομαι αυτο που νιώθω τόσο καιρο.

Νιώθω πως με ακουει...χαϊδευω τα μαλλια της και χαμογελάω.

Ύστερα φευγω απο το δωμάτιο.

Γινε καλα μικρή μου...

Όλοι σε εχουμε ανάγκη...