How I chose to survive

(7)Trap

2:30 π.μ. βρισκόμουν στο βανάκι μας όπου πήγαινε στη συνάντηση για να πάρουμε τις καραμέλες.

Νωρίτερα είχαμε επαναλάβει το σχέδιο.

Anddd I'mmm readyyy.

Με αφήνουν λίγο πιο πέρα και αρχίζω να περπατάω στο σημείο συνάντησης. Ένας άντρας είναι εκεί και περιμένει καπνίζοντας ένα τσιγάρο. Κοιτάει το ρολόι στο χέρι του.

"Έιι" λέω και γυρίζει. Ξαφνιάστηκε.

"Ουυυ δεν περίμενα να έρθει κοπέλα" λέει με ένα στραβό πονηρό χαμόγελο.

Παπάρα...

"Χέστηκα. Φέρε το πράγμα" του λέω επιθετικά. Χαμογελάει κάπως τρομακτικά...Σηκώνει τον δείκτη του και τον κουνάει δεξιά-αριστερά.

"Τς Τς Τς οχι τόσο γρήγορα χρυσό μου" λέει και τον κοιτάξω με απορία..

Τότε δύο χέρια με πιάνουν και με τραβάνε δυνατά προς τα πίσω. Εμφανίζονται άλλοι δύο άντρες και μια κοπέλα. Τους κοιτώ για λίγο..

Γαμώτο. Ήταν παγίδα.

Τα χαρακτηριστικά μου σκληραίνουν. Αρχίζει να γελάει. Παλιοπούστη, θα σε γαμήσω. Αυτό που δεν ξέρεις όμως είναι το τι είμαι ικανή να κάνω.

Χώνω μια κλωτσιά στα ευαίσθητα αυτού που με κρατούσε και σωριάζεται κάτω. Κρίμα...δεν έχει οικογένεια για σένα. Παλιομπάσταρδε.

Αρπάζω τη σακούλα με τα χαπάκια και χώνω μια αγκωνιά στον λαιμό του μαλάκα από πριν.

Και μετά;
Μετά αρχίζω να τρέχω σαν να μην υπάρχει αύριο. Τρώω μια μπουνιά στο μάγουλο από την σκύλα που είχαν κουβαλήσει μαζί τους. Αλλά συνεχίζω. Δεν με παίρνει να σταματήσω.

Και τότε ακούω κάποιον να οπλίζει. Σκατά, δεν σκέφτηκα τα όπλα. Τρέχω μια δεξιά μια αριστερά για να τους δυσκολέψω.

Όμως τα καταφέρνουν και με πυροβολούν στον ώμο. Ουρλιάζω και πέφτω κάτω. Όχι τώρα Αλέξα...

Ξανασηκώνομαι και προσπαθώ να αγνοήσω τον οξύ πόνο στον αριστερό μου ώμο. Βρίσκω ένα στενό και στρίβω. Με όση δύναμη μου έχει απομείνει μπαίνω κάτω από έναν κάδο.

Αν δεν ήμουν γρήγορη, τώρα θα ήμουν νεκρή.

Είναι η μόνη μου ευκαιρία. Ελπίζω να μην φαίνεται το αίμα που δεν λέει να σταματήσει να τρέχει. Σφίγγω το άλλο μου χέρι στον ώμο μου. Καταπνίγω την επιθυμία μου να αφήσω μια κραυγή πόνου. Ακούω βήματα..

"Οι μισοί από'δω, οι άλλοι από'κει. Θα το βρούμε το καριολάκι" ακούω τη φωνή του άντρα από πριν.

Και κάπως έτσι ακούω τις πατημασιές να απομακρύνονται. Περιμένω κανένα πεντάλεπτο και μετά βγαίνω από την κρυψώνα μου.

Μόνη. Πάλι καλά. Δεν ξέρω πόση ώρα θα αντέξω περπάτημα, αλλά κατευθύνομαι στο σπίτι. Με μια τσάντα ναρκωτικά στο χέρι. Για αυτά παραλίγο να πεθάνω. Προχωρώ σιωπηλή όσο δάκρυα τρέχουν απ'τα μάτια μου και αίμα να τρέχει από τον ώμο μου...

▪ ~ ▪ ~ ▪

Καλή Χρονιά ❤ Χαρούμενο το νέο έτος με υγεία και αγάπη 😍 Να κάνετε ό,τι θέλετε αυτήν την χρονιά και να ζήσετε όμορφες εμπειρίες 💜