How I chose to survive

(9) Photograph

"Γυναίκες, περίεργα πλάσματα. Όσο σκληρές κι αν δείχνουν πάντα θα χάνονται σε μια μεγάλη αγκαλιά"

"Οχι! Κοίτα τη δουλειά σου, όκει;" απαντώ

Μέσα μου ευχόμουν να το άφηνε εδώ.

"Ναρκωτικά ειναι" λέει αυτή τη φορά με σιγουριά.

Αρπάζω τη σακούλα απ'το χέρι του.

"Πού έχεις μπλέξει Αλέξα;" ρωτάει εκνευρισμένος.

"Πουθενά! Τώρα παράτα με." του φωνάζω και βγαίνω από το δωμάτιο.

Πριν βγω αρπάζω μια μπλούζα πάνω απ'το κρεβάτι μου και την βάζω πνίγοντας μια κραυγή πόνου.

Τρέχω στις σκάλες και πηγαίνω προς την πόρτα.

"Πού στο καλό πας πάλι; Εδώ θα κάτσεις" φωνάζει.

"Όπου θέλω γαμώτο. Βούλωσε το και άσε με ήσυχη" του λέω και του κλείνω την πόρτα στα μούτρα.

Στον δρόμο πήγαινα γρήγορα. Χέστηκα για τις πληγές μου. Χτυπώ την πόρτα της αποθήκης και μου ανοίγει ο Κώστας.

Όταν με βλέπει γουρλώνει τα μάτια του και με αγκαλιάζει. Έρχονται και οι άλλοι δύο.

Γαμώτο όχι εκεί στον ώμο ρε πούστη..

"Μαλάκα μου, Αλέξα τι έπαθες;" λέει ανήσυχα η Χρύσα.

"Ήταν παγίδα" τους λέω καθώς προχωράω πιο μέσα.

Ο Γιάννης πετάει κάτι βρισιές και πιάνει κάτι παγάκια από τον καταψύκτη. Τα βάζεις σε μια πετσέτα και μου τα δίνει.

"Γαμώτο γαμώτο γαμώτο. Συγγνώμη Αλέξα. Δεν το περίμενα" λέει απολογητικά

"Το ξέρω" λέω και βάζω τα παγάκια στο μάγουλό μου.

Βγάζω τη σακούλα από την τσέπη μου

"Πάντως είμαι και γαμώ τις κλέφτρες" λέω και την πετάω πάνω στο τραπέζι.

Την κοιτάνε όλοι. Χαμογελάνε και μου ορμάνε.

"Κγχμ" αφήνω μια κραυγή πόνου.

"Τι έγινε;" ρωτάει η Χρύσα

"Με πυροβόλησαν" λέω

"Τους πούστηδες. Θα φάνε χώμα" λέει αγριεμένα ο Κώστας.

Μετά από λίγο πιάνω ένα χαπάκι. Το βάζω στο στόμα μου και το καπαπίνω. Εδώ θα κοιμηθώ σήμερα. Ελπίζω ο μαλάκας ο Φίλιππος να κρατήσει το στόμα του κλειστό.

Φίλιππος P.O.V.

Έφυγε..Χτυπημένη. Γαμώτο Φίλιππε, υποτείθεται την προσέχεις. Έμπλεξα τα χέρια μου στα μαλλιά μου. Αναστέναξα.

Ξέρω πως δεν είναι σωστό, αλλά δεν μου αφήνει άλλη επιλογή. Ανεβαίνω τις σκάλες και μπαίνω στο δωμάτιό της. Ψάχνω ντουλάπες, συρτάρια, κομοδίνα...τίποτα.

Μετά μου έρχεται μια ιδέα. Σκύβω κάτω από το κρεβάτι. Το περίμενα...

Μια βαλίτσα. Την τραβάω έξω και την ανοίγω. Δεν το πιστεύω αυτό...

Μπουκάλια με διάφορα ποτά, μπάφους  χάπια, σκόνη, τσιγάρα..

Ο,τι θες είχε μέσα...

Κάνω στην άκρη κάποια μπουκάλια. Πιάνω στα χέρια μου μια κορνίζα. Ήταν η οικογένεια της. Καθόντουσαν στον καναπέ. Φαινόταν μικρή. Είχε ένα τετάστιο χαμόγελο και φορούσε μια άσπρη μπλούζα με ένα τζιν.

Φαινόταν...φαινόταν ευτυχισμένη.

Χαμογέλασα στην ιδέα αυτής της Αλέξας. Γύρισα την εικόνα στην θέση της και έκλεισα τη βαλίτσα.

Την έβαλα στη θέση της.

Τελικά ίσως να υπάρχουν πολλά που να μην ξέρω...

Τι έχει γίνει;

▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪
Δεν θα αρέσει καθόλου στην Αλέξα που ο Φίλιππος έψαξε τα πράγματα της....

Όμως καλά έκανε ή οχι ?

Θα δείξει..

Λοιπόν, τι κάνετε; Όλα καλά;

Εγώ μια χαρά,  στεναχωριέμαι που θα αρχίσουν τα σχολεία την Δευτέρα...

Πφφφ τι να κάνουμε όμως...

Αυτά..

Τα λέμεεε ❤