How I chose to survive

(16) She knows...

Κατά τις 10:00 μ.μ. γύρισα σπίτι. Ήμουν κουρασμένη οπότε απλά ξάπλωσα.

Έβαλα μια ταινία να δω.

Γενικά δεν μου αρέσει να πολυμιλάω. Προτιμώ να κάθομαι μόνη μου. Ο λόγος ποτέ δεν ήταν για μένα.

Γιατί οι άνθρωποι μόνο να λέμε ξερουμε. Το θέμα είναι να πράττουμε κιόλας.

Κι έτσι με πήρε ο ύπνος...

13:00 ξύπνησα. Αύριο το πρωί φεύγουμε. Τώρα δηλαδή πρέπει να πω και στον Φίλιππο ότι θα φύγω;

Δεν μου αρέσει να δίνω αναφορά σε κανέναν.

Έφαγα και έκατσα να δω τηλεόραση. Σήμερα θα έλειπε κάποιες ώρες. Θα του το πω όταν γυρίσει.

Ήμουν στο δωμάτιό μου όταν άκουσα κάποιον να ανοίγει την πόρτα.

Ήταν απόγευμα και έτσι έφτιαχνα την βαλίτσα μου.

"Αλέξα γύρισα, συγγνώμη που- Κάτσε τι κάνεις εκεί;" ρωτάει ο Φίλιππος αφού με βλέπει να μαζεύω.

"Θα πάω τριήμερο με τους φίλους μου" λέω ενώ αφήνω μια μπλούζα μέσα.

"Όχι! Δεν θα πας πουθενά!"

Τι είπες κύριος; Γυρίζω και τον κοιτάζω.

"Μάλλον δεν κατάλαβες καλά. Δεν σε ρωτούσα, στο ανακοίνωσα" είπα και τον κοίταξα με ένα ειρωνικό χαμόγελο στα μάτια.

"Όπως και να το είπες δεν θα πας Αλέξα" συνέχισε.

"Φίλιππε θα κάνω ό,τι είμαι ενήλικη!" του λέω αγανακτησμένη

"Ααα ναι και με ποιον θα πας δηλαδή με αυτόν τον Κώστα; Απορώ τι του βρίσκεις! Ααα όχι κάτσε είσαι το μωρό του..." λέει

"Πας καλά παιδί μου; Τι σε νοιάζει τι κάνω πια;" του φωνάζω

Αυτό ήταν σκηνή ζήλειας; Δεν υπάρχει περίπτωση.

"Σωστά δεν με νοιάζει! Δεν με νοιάζει τι κάνεις! Ο πατέρας σου όμως με προσέλαβε να σε προσέχω. Κι αυτό θα κάνω. Δεν πας πουθενά Αλέξα!" είπε φωναχτά και έβγαλε κάποια ρούχα από τη βαλίτσα μου.

"Φίλιππε σταμάτα! Θα κάνω ό,τι γουστάρω. Γι'αυτό σταμάτα να μου συμπεριφέρεσαι σαν να είμαι πέντε χρονών. Αυτή είμαι και δεν θα σε ακούσω!" φώναξα πλέον και είχα απίστευτα νεύρα.

"Είμαι μεγαλύτερος σου και έχω πάρει άδεια να σου επιβάλλω πράγματα. Δεν πρόκειται να σε άφησω να πας πουθενά. Ειδικά τώρα που ξέρω τι άνθρωπος είσαι που κρύβεις βαλίτσες με ναρκωτικά κάτω από το κρεβάτι σου!" λέει θυμωμένα και αυταρχικά.

Συγγνώμη τι; Πού στο διάολο το ξέρει αυτός αυτά;

Το πρόσωπό μου έγινε κόκκινο από τα νεύρα. Αυτός μόλις συνειδητοποιησε τι είπε κοκάλωσε.

"Μπορείς να μου εξηγήσεις πού στο διάολο τα ξέρεις εσύ αυτά Φίλιππε; Μπήκες και έψαξες το δωμάτιό μου; Τι στο καλό σκέφτεσαι μου λες; Δεν έχεις κανένα δικαίωμα! Μ'ακους; ΚΑΝΕΝΑ!"

"Αυτά που κάνεις δεν είναι σωστά Αλέξα..." λέει και ξεφυσάει.

"Στα τέτοια μου! Αυτή είμαι Φίλιππε! Ναρκομανής, αλκοολική...όλα αυτά...Αν δεν το έχει καταλάβει ακόμη το μυαλουδάκι σου δεν νοιάζομαι για τίποτα και για κανέναν. Χέστηκα για όλα. Και τώρα που ξέρεις την αλήθεια...και τώρα που νομίζεις πως με ξέρεις πήγαινε κάρφωσέ τα ολα στο αφεντικό σου." του επιτίθεμαι και φωνάζω όσο μου επιτρέπει η φωνή μου.

"Αλέξα μην λες τέτοια μπορω να σε-" αρχιζει αλλά τον σταματάω.

"Μπορείς τι; Να με βοηθήσεις, να με στηρίξεις; Μάλλον δεν το πιάνεις το νόημα Φίλιππε. Γι'αυτό θα σου το πω μια τελευταία φορά. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΒΟΗΘΕΙΑ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΝΕΝΑΝ. ΑΣΕ ΜΕ ΗΣΥΧΗ! του λέω και φεύγω από το δωμάτιό μου.

▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪
Heyyy

I'm back.

Εχω αρκετο καιρο να ανεβασω❤ Ελπίζω απο τωρα να γυρίσω στο κανονικο οπως είχα πει 1-2 φορες την εβδομαδα

Ελπιζω να είστε ολοι καλα 🎀