How I chose to survive

(26)My girlfriend?

Χθες γυρίσαμε πίσω. Δεν μπορώ να πω πως το ταξίδι, δηλαδή αυτό το τριήμερο ήταν ξεκούραστο, αλλά με βοήθησε να καταλάβω κάποια πράγματα.

Γι'αυτό σήμερα θα καθαρίσω το δωμάτιό μου.

Με αυτό εννοώ πως θα ξεφορτωθώ όσα έχω σε αυτήν, την όχι πια κρυφή, βαλίτσα.

Στα παιδιά εξήγησα τι θα κάνω και να πω την αλήθεια, δεβ περίμενα να το πάρουν τόσο καλά.

Εννοώ πως τους είπα πως εχω σκοπό να αλλάξω και αυτό ίσως να μας απονακρύνει λίγο.

Εκείνοι μου είπαν πως θα είναι εδώ σε ό,τι χρειαστώ πάντα.

Έιναι πολύ καλά παιδιά. Δεν μπορεί να τους κρίνει κάποιος μόνο επειδή κάνουν άσχημα πράγματα. Έχουν καλή καρδιά και νοιάζονται. Εξάλλου όλοι έχουμε κάπου να ξεσπάμε. Όποιος τους κρίνει χωρίς να ξέρει είναι πολύ μαλάκας.

"Λοιπόν;" λέει ο Φίλιππος καθώς μπαίνει στο δωμάτιό μου.

Με φιλάει και κάθεται στην απέναντι πλευρά της βαλίτσας.

Την ανοίγω και ξεφυσάω.

Αδειάζω σιγά σιγά τα πράγματα σε μια σακούλα

Βλέπω το υγρό νε την σύριγγα. Δεν το χρησιμοποίησα ποτέ αλλά το είχα. Τα έβαλα όλα σε μια σακούλα. Θα τα έδινα στα παιδιά.

Σε μια άλλη σακούλα έβαλα τα ποτά και την έδεσα.

"Αλέξα δεν θέλω να το κάνεις όλο αυτό μόνο για μένα όμως..." λέει ξαφνικά ο Φίλιππος.

"Όχι! Θέλω να το κάνω μην ανησυχείς" του λέω και του χαμογελάω.

Το μάτι μου πέφτει στην φωτογραφία. Την έπιασα στα χέρια μου και το κοίταξα. Την έκρυψα στο συρτάρι.

"Μωρό μου, πάω να πετάξω τα ποτά και επιστρέφω σε 5 λεπτά" λέει ο Φίλιππος και φεύγει.

Κοιτάω ξανά τα πράγματα.

Γαμώτο αυτό που κάνω δεν είναι σωστό και το ξέρω αλλά παίρνω την σύριγγα και το υγρό και το κρύβω καλά σε ένα ντουλάπι.

Τότε μπαίνει ο Φίλιππος και του χαμογελάω.

Εκείνος με πλησιάζει και με αγκαλιάζει.

"Δεν ξέρεις πόσο χαρούμενο με την κίνηση αυτή, να τα πετάξεις αυτά."Με χάιδεψε στο μάγουλο απαλά.

Τον φιλάω διώχνοντας τις ενοχές που έχω.

Με ξαπλώνει στο κρεβάτι.

"Ξέρεις δεν σου έχω ζητήσει να γίνεις η κοπέλα μου επίσημα." λέει και σουφρώνει τα χείλη του.

Γελάω

"Μη γελάς! Είναι σοβαρό! Ξέρεις τι; Πρέπει να πάρω άδεια από τον αδερφό σου πρώτα!" λέει κι εγω αρχίζω να γελάω πιο δυνατά

"Μην τολμήσεις!" του λέω αφού τον βλέπω έτοιμο να φωνάξει.

Με κοιτάει με ένα πονηρό στραβό χαμόγελο.

"Αντώνηηηη!" φωνάζει

Χαμογελάει ικανοποιημένος και αρχίζει να με γαργαλάει.

"Τι με θέλατε;"λέει ο; Αντώνης καθώς στέκεται στην πόρτα.

Κοιτάω παρακλητικά τον Φίλιππο αλλά με αγνοεί και λέει:

"Αντώνη. Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή συζήτηση. Πες στην αδερφή σου να σοβαρευτεί λίγο για να συνεχίσουμε" λέει ο Φίλιππος, ενώ εγώ έχω λυθεί στα γέλια.

Ο Αντώνης κοιτάει με απορία,ενώ ο Φίλιππος προσπαθεί να διατηρήσει ένα σοβαρό ύφος.

"Κάθισε" συνεχίζει.

"Λοιπόν ας ξεκινήσουμε. Θέλω την άδεια σου. Με αφήνεις να κάνω την αδερφή σου κοπέλα μου;" λέει και μόλις ακούει αυτά τα λόγια ο Αντώνης, αρχίζει να γελάει κι αυτός.

Κυλιόμαστε στα πατώματα και οι δύο σαν πεντάχρονα.

"Εγώ φταίω που ρώτησα κιόλας! Ίδιος η αδερφή σου! Τι να πεις στο σόι τώρα;" λέει ο Φίλιππος και ξεφυσάει.

Εγώ τον Αντώνη και αφού με κοιτάει κι αυτός για λίγο, ξεσπάμε πάλι σε γέλια.

Ο Φίλιππος μας κοιτάει για λίγο και ύστερα φεύγει από το δωμάτιο ψεύτικα ενοχλημένος.

Πριν προλάβει να βγει από το δωμάτιο του ξεφεύγει ένα χαμόγελο...

▪ ~ ▪ ~ ▪
Heyyy
❤
Τι κάνετε ?
Εγώ ειμαι πολυ καλα 😻
Ελπιζω κι εσεις ❤
Κανει πολλη ζεστη απο τωρα αν και χθες έβρεξε...Weather what's going on?
Αυτο ήταν το κεφαλαιο 💜
Τα λεμεε