"Τι με τραβολογάς παιδάκι μου;" ρωτάω τον Φίλιππο που με τραβάει μαζί του σαν μικρό παιδί.
Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από τον παραλίγο θάνατό μου και από τη μέρα που αποφάσισα να αλλάξω.
"Αν σταματήσεις να παραπονιέσαι και κουνηθείς λίγο θα δεις"
Ξεφύσηξα αλλά άρχισα να περπατάω πιο γρήγορα.
Μετά από λίγο φτάσαμε. Είμαστε πάνω σε μια ταράτσα. Κοίταξα γύρω μου. Ήταν σκοτεινά εκτός από ένα μέρος λίγο πιο πέρα που βρίσκονταν τέσσερα φαναράκια στο πάτωμα.
Εκεί επίσης ήταν και μια κουβέρτα.
Όταν κοίταξα όλο αυτό το θέαμα γύρισα προς τον Φίλιππο ο οποίος με κοιτούσε με προσμονή.
"Σου αρέσει;" με ρώτησε.
"Είναι υπέροχο, αλλά γιατί όλο αυτό;" ρώτησα και ξάπλωσα σιγά σιγά στην κουβέρτα.
Ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια και ο καιρός ήταν ευνοϊκός. Χαλάρωσα και καθαρός αέρας γέμισε τα πνευμόνια μου.
"Γιατί θέλω να σου πω κάτι" μου λέει και ξαφνιασμένη γύρισα το κεφάλι μου προς το μέρος του.
"Τι είναι;"
Το φως του φεγγαριού έκανε τα μάτια του να γυαλίζουν.
"Κοίτα Αλέξα ξέρω πως μπορεί να το πάρεις άσχημα και δεν θέλω να-"
"Λέγε Φίλιππε" αναφωνώ πλέον ανήσυχη.
"Αλέξα δεν ξέρω αν..." συνεχίζει να κομπιάζει και γαμώτο θα μου πει να χωρίσουμε...
Το βλέπω να έρχεται. Εδώ είναι το τέλος μας. Απλά δεν...δεν είμαι έτοιμη ακόμη και...
Όχι Φίλιππε σε παρακαλώ μην με αφήνεις...
"Πες το Φίλιππε" του λέω δυνατά για να καταπνίξω τα δάκρυα που είναι έτοιμα να βγουν στην επιφάνεια.
"Σ'αγαπάω! Αυτό ήθελα να σου πω Αλέξα, σ'αγαπάω..." λέει φωναχτά.
Έχω κοκαλώσει στη θέση μου.
Εγώ νόμιζα πως θα με χωρίσει και αυτός μου είπε πως με αγαπάει.
Με κοιτάει λυπημένα που τόση ώρα δεν έχω πει τίποτα.
Επανέρχομαι στην πραγματικότητα.
Ψάχνω το χέρι του οσο εκείνος έχει κλειστά τα μάτια.
Μόλις το βρίσκω και το σφίγγω τα ανοίγει και με κοιτάει.
"Κι εγώ σ'αγαπώ Φίλιππε"
Τα μάτια του αστραύτουν και ένα χαμόγελο απλώνεται στα χείλη του.
Με πλησιάζει και με φιλάει απαλά. Όμως κανένας μας δεν θέλει να μείνει στο φιλί.
Ανεβαίνει πάνω μου και με φιλάει άγρια. Όταν τα χείλη του φτανουν στον λαιμό μου ανασαίνω βαριά πλέον.
Με χαϊδεύει σε όλο το σώμα και εγώ έχω γατζώσει τα νυχια μου στην πλατη του.
Τυλιγω τα ποδια μου στη μεση μου για να ενωθούμε.
Καταλαβαινω πως εχει ερεθιστεί. Πιάνει την άκρη της μπλουζας μου και μου την βγαζει.
Με χαζευει για λίγο μεχρι που ανασηκωνομαι για να του βγαλω κι εγω την μπλουζα του.
Αντιστρέφω τους ρολους και ανεβαίνω εγω απο πανω του
Το σώμα του ειναι γυμνασμένο και καλοσχηματισμένο. Γδερνω απαλά το στερνο του οσο τον δαγκώνω στον λαιμό χαράζοντας τα σημάδια μου.
Χαϊδευω τους κοιλιακους του και αφηνω υγρα φιλια μεχρι το παντελονι του.
Αναστενάζει και μπορω πολυ καλα πλεον να αισθανθώ ποσο ερεθισμένος ειναι.
Μεια κινηση βρίσκομαι παλι στο κάτω του.
Φιλαει την κοιλια μου.
Φέρνει τα χειλη του στο αυτι μου και λέει:
"Σε θελω" Τα χειλη του ακουμπούν το αυτι μου. Με κοιτάει και τον φιλαω παθιασμένα ως απάντηση.
Δεν αργησα να μεινω μονο με το εσωρουχο. Τα χερια του ειναι θαυματουργά.
Νιώθω τόσο ωραια που με ακουμπάνε. Ακουμπαει την περιοχη μου και κυρτώνω τη μεση μου.
Βγαζει το εσωρουχο και εγώ χωρις να μπορώ να περιμενω αλλο κατεβαζω το παντελονι του.
Με κοιτάει με πονηρο χαμογελο και με φιλάει στο λαιμο.
Μου προσφέρει την καλυτερη ηδονη και ακομη με τα χειλη του στον λαιμό μου τα χερια του με χαϊδευουν καθώς εχουμε γινει ένα.
Αυτός ο άνθρωπος με εφερε πίσω στη ζωή.
Το ηξερα ήδη καλα αλλα τωρα ειμαι 1000% σίγουρη.
Η αγάπη μπορει να σε αλλαξει.
▪ ~ ▪ ~ ▪
Χέλλοου
Λοιπονν
Ολα καλα ?
Δυο εβδομαδες έμειναν και μετα εξετασεις.
Και μετά καλοκαιρι!!!
Αχ ναιιι❤
Spoil: Ετοιμαζω νεο βιβλιο:)
Οταν τελειωσει αυτο λογικα θα αρχίσει να ανεβαίνει κι εκείνο!
Αυτα ❤
Να περνάτε καλα 😊
YOU ARE READING
How I chose to survive
RomanceΌλα άλλαξαν την μέρα που έφυγε εκείνη... Εγώ άλλαξα. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου όταν έμαθα πως η γυναίκα που με γέννησε, γιατί μάνα δεν μπορεί κανείς να την αποκαλέσει πλέον, μας παράτησε. Προσπάθησα και έγινα ό,τι χειρότερο μπορούσα. I turne...