How I chose to survive

(5)Scars?

Φίλιππος P.O.V.

Περίμενα την Αλεξάνδρα να γυρίσει, αλλά με πήρε ο ύπνος όταν πια πέρασε η ώρα...κατά πολύ

7:00π.μ. ξύπνησα.

Θα πήγαινα τον Αντώνη στο σχολείο. Μόνο για σήμερα όμως, γιατί μου είπε πως πάει με τους φίλους του.

Πέρασα δίπλα από το δωμάτιο της Αλεξάνδρας και μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να ανοίξω να δω αν είναι μέσα. Το προσπέρασα...

Κατέβηκα στην κουζίνα και έφτιαξα καφέ. Άλειψα φέτες με βούτυρο και μέλι και κάθισα σε μια καρέκλα.

Μετά από λίγο ήρθε ο Αντώνης.

"Καλημέρα"είπε

Ανταπέδωσα. Τον ρώτησα αν ήθελε πρωινό, αλλά αρνήθηκε λέγοντας πως θα φάει καμιά τυρόπιτα στον δρόμο.

7:45π.μ. πήρα τα κλειδιά και φύγαμε. Όντως το σχολείο δεν ήταν πολύ μακριά.

Μετά από δέκα λεπτά μπήκα πάλι στο σπίτι.

Μάλιστα, τώρα τι θα κάνω;

Άκουσα πως εχουν γυμναστήριο στο υπόγειο, αλλά θα πήγαινα αργότερα. Έκανα βόλτες στο σπίτι και μετά έκατσα στον καναπέ.

Λες η Αλεξάνδρα να μην έχει γυρίσει; Η δουλειά μου είναι να την προστατεύω και εγώ δεν ξέρω αν είναι σπίτι ή όχι...

Ακούω ήχους στην κουζίνα.

Πηγαίνω επιφυλακτικά προς το μέρος και...η Αλεξάνδρα!

με πιτζάμες και μαλλιά πιασμένα άτσαλα ψηλά.

Φτιάχνει καφέ μάλλον...

"Καλημέρα" λέω κι εκείνη πετάγεται με αποτέλεσμα ο ζεστός καφέ να πέσει πάνω της

Ουρλιάζει και τρέχω δίπλα της. Με κοιτάζει άγρια...

"Συγνώμη δεν ήθελα να σε τρομάξω" λέω απολογητικά.

Πιάνω το χέρι της και τραβάω το μανίκι για να βοηθήσω.

Ξαφνιάζομαι...

Τι στο καλό; Χαρακιές είναι αυτά;

Την κοιτώ στα μάτια και τραβάει απότομα το χέρι της.

"Αλεξάνδρα-" πάω να πω αλλά με διακόπτει

"Παράτα με" μου φωνάζει και απομακρύνεται

"Όχι! Τι ήταν αυτά στο χέρι σου;" την ρωτάω

"Γαμώτο. Τίποτα δεν ήταν. Έπεσα χθες και χτύπησα. Τώρα άσε με ήσυχη"  λέει και φεύγει απο την κουζίνα.

Αυτά που είδα ήταν σίγουρα χαρακιές.

Βλάπτει τον εαυτό της; Μα γιατί; Αυτη η κοπέλα έχει τα πάντα...

▪~ ▪ ~ ▪ ~ ▪

Ο Φίλιππος μας δεν ξέρει τιποτα...δεν θα αργήσει να μαθει παντως...

Αυτά για σήμερα ❤❤