Φίλιππος P.O.V.
"Φίλιππε; Γιατί τρέχεις; Πού είναι η Αλέξα;" άρχισε να ρωτά ο Αντώνης, αλλά εγώ δεν είχα χρόνο να απαντήσω.
Έτρεξα σε έναν άνθρωπο από το προσωπικό.
"Βοήθεια! Μια κοπέλα έπεσε από το βουνό και...και δεν ξέρω πού είναι..έχει...έχει θαφτεί στο χιόνι" λέω και βάζω τα χέρια μου στο πρόσωπό μου ανήσυχα.
Ο άνθρωπος βγάζει κάτι και λέει κάτι κωδικούς στον ασύρματο.
Μου γνέφει και τρέχει μέσα.
Οι φίλοι της που βλέπουν τι συμβαίνει τρέχουν εδώ και ρωτάνε τον Αντώνη τι έγινε.
"Τι;" φωνάζει ένας από αυτούς και θυμός διαγράφεται καθαρά στο πρόσωπό του. Έρχεται μπροστά μου και με σπρώχνει θυμωμένα.
"Παλιομαλάκα. Πού είναι τώρα η Αλέξα εε; Πού;" λέει και συνεχίζει να με σπρώχνει.
"Γιάννη ήρεμα. Δεν είναι τώρα η ώρα για καβγάδες. Καλύτερα να ηρεμήσουμε και να δούμε τι θα γίνει με την Αλέξα" λέει η κοπέλα της παρέας.
Ο Γιάννης, όπως τον έλεγαν τελικά, απομακρύνθηκε και έμπλεξε τα χέρια του στα μαλλιά του ξεφυσώντας.
Εγώ έχω μείνει. Δεν ξέρω τι να κάνω...τι να πω...
Φοβάμαι πολύ. Δεν έχω ξαναφοβηθεί τόσο. Έκατσα κάτω και ακούμπησα το κεφάλι μου και την πλάτη μου στον τοίχο.
Περίμενα ανυπόμονα εδώ και κανένα δεκάλεπτο.
Το μόνο που έλεγαν αυτοί ήταν συνθήματα και κωδικούς.
Μετά από ένα τέταρτο από μακριά βλέπω τους διασώστες να κουβαλάνε ένα αναίσθητο σώμα.
Ωω Θεέ μου!!!
Αμέσως τρέχω προς το μέρος τους. Η Αλέξα είναι χλωμή. Την κουβαλάει στα χέρια του ένας από αυτούς.
"Χρειάζεται να ζεσταθεί. Ποιο είναι το δωμάτιό σας;" ρωτάει ένας.
"Το 198. Πάω να φέρω κάτι ζεστό" λέω και χάνομαι.
Ενημερώνω τους άλλους για να μην ανησυχούν και αφού παίρνω μια ζεστή σοκολάτα και θερμοφόρες πάω στο δωμάτιο.
Ευτυχώς έχει ξυπνήσει και κάθεται κουκουλωμένη στα σκεπάσματα τρέμοντας.
"Αλέξα..." πάω να πω μα σταματάω και κάθομαι δίπλα της.
"Δόξα τω Θεω είσαι καλα" λέω τελικά και την αγκαλιάζω σφιχτά.
Εκείνη χαμογελάει με το ζόρι.
Πιάνω την κούπα και της την δίνω. Τα δάχτυλά μου ακουμπούν τα παγωμένα δικά της.
Φέρνει την κούπα στα χείλη της. Πίνει δύο μεγάλες γουλιές και μου την δινει. Την αφήνω στο κομοδίνο και γυρίζω να την κοιτάξω ξανά.
Την βλέπω που τρέμει ακόμη και αναστενάζω. Σηκώνομαι όρθιος και την βλέπω να με κοιτάει περίεργα.
Σηκώνω τα σκεπάσματα και ξαπλώνω.
Την παίρνω στην αγκαλιά μου και μας σκεπάζω.
"Τι-τι κάνεις;" με ρωτάει.
"Ετσι θα ζεσταθείς πιο γρηγορά" απαντώ και αρχίζω να της χαϊδεύω τα μαλλιά. Στην αρχή αντιστέκεται, αλλά μετά κουλουριάζεται κοντά στο σώμα μου.
Σιγά σιγά σταματάει να τρέμει και ηρεμεί που την χαϊδεύω.
"Ευχαριστώ" ψελίζει απαλά.
Την φιλάω στο κεφάλι.
"Ξέρεις δεν ήμουν πάντα έτσι" μου λέει
"Εε;" την κοιτάω με απορία.
▪ ~ ▪ ~ ▪
ΠΑΣΧΑ!
Διακοπες...
Tελειααα
Τι κάνετε ?❤❤
Εγω χαλαρώνω 😊
Καλο μηνα κιολας 🔥
Αυτα....
See you 💘
YOU ARE READING
How I chose to survive
RomanceΌλα άλλαξαν την μέρα που έφυγε εκείνη... Εγώ άλλαξα. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου όταν έμαθα πως η γυναίκα που με γέννησε, γιατί μάνα δεν μπορεί κανείς να την αποκαλέσει πλέον, μας παράτησε. Προσπάθησα και έγινα ό,τι χειρότερο μπορούσα. I turne...
