sırlar ve tesadüfler

11: Malikanede olaylar

Yemekten sonra Leonard ve Carles bir odaya çekilmiş, Sofia kendi odasına gitmişti. 'Büyüleyici leydi' aniden ortadan kaybolmuştu ki bu Yvona'nın korkmasına sebeb olmuştu. O kadından gerçekten de korkuyordu. Bu düşüncelerle bebeği büyük yatağa bıraktı ve kocaman pencerenin önüne geçerek son baharı izledi. Kollarını birleştirmiş ve her ne kadar oda sıcacık olsa da dışarının etkisinden ürpermişti. Son bir kaç gün içinde neler yaşamıştı öyle.. Aniden çalan kapı dikkatini oraya yöneltmişti. İçeri kafasını sokan Catelin gülümseyerek izin isteyince Yvona kafasını olumlu sallayatak gülümsdi. Odaya giren Catelin'in üzerinde sadece ipek ve beden hatlarını belli edecek bir gecelik vardı. Yvona kizın beden hatlarını görünce neden öyle kıyafetler giyidiğini düşünmeye başladı. Hangi leydi böyle görünse açık ve iddialı elbiseler giyerdi. Kendisininkine benziyordu aslında ama Catelin ondan küçük olurdu ve bu da farkı ortaya çıkarıyordu.

Catelin:

-Galiba tek sıkılan ben değilim?

Yvona:

-Aslında sıkılmaya vakitim yok..

Catelin:

-Daha abim odaya gelmedi oysa ki?

Yvona kızarsa da pek belli etmemeğe çalıştı. Fakat Catelin anlayacağını anlamıştı. Yvona gozleriyle bebeği gösterince katline olumlu şekilde kafasını salladı.

Catelin:

-Anlıyorum.. Böyle giderse bu gece odandan canlı çıkmayacaksın?

Yvona tek kaşını kaldirarak Catelin'e bakınca Catelin kahkaha atarak Yvona'nın koluna girdi. Ufak Leydi de Catelin'in kahkahasına karşılık gülümserken Yvona bu muhteşem manzaranın keyfine dalmıştı.

Catelin:

-Ne de olsa bebek ve kocayla uğraşmak zor. En iyisi ben ufak leydimizi alayım?

Yvona tereddüt eden bakışlarla Catelin'e bakınca Catelin gülümsedi.

Catelin:

-Hadi ama.. Nolur.. Bak ban de yalnızım?

Yvona zorlada olsa kafasını salladı.

Yvona:

-Tamam öyle olsun.. Ama lütfen sıcak tut.. Bedeni hassasdır..

Catelin kahlaha attı.

Catelin:

-Ne kadar da duyarlı anneymiş bu böyle..

Catelin Yvona'yı kıdıklamaya başlayınca Yvona da ona eşlik ediyor ve tüm malikaneyi kahkaha sesleri büyülüyordu.

-

Leonard:

-Yarın ki mal teslimatinin doğru yapılmasına dikkat et.. Bir kaç adam yollarsın.

Carles kafasıyla onayladı.

Carles:

-Endişelenme Dük.. En sadık 3 adamımı yollayacağım.

İşleri bitince ayağa kalkan Carles'in masanın üzerindeki kitaba gözü takıldı.

Carles:

-CaWer bu yazarın fazlasıyla kitabını okuyordum savaştayken.. Bu yazarın kitaplarından ilham alıyordum.. Hâlâ da devam ediyorum. Demek sen de okuyorsun?

Leonard:

-Evet muazzam bir yazar. Keşke kim olduğunu öğrene bilsek fakat.. Gizli olması hoşuma gidiyor.

Carle ve Leonard konuşmasına devam ederken aniden tüm malikaneni bürüyen kahkaha sesleri ikisinin de dikkatini çekmişti.

Leonard:

-Yvona?

Carles:

-Catelin..?

İkisinin de birbirine bakışması biraz sürdükten sonra Leonard karısını özlediğinin farkına vararak ayağa kalktı. Bu kadın bu gülüşleri kendisine de gösterse.. Hiç fena olmazdı mesela.. Tamam kabul ediyordu şu anda Yvona'nın yanındaki kız kardeşiydi. Ve Yvona'nı kız kardeşinden kıskanamazdı değil mi? Yoksa kıskanır mıydı? Hızla ayağa kalktı.

Leonard:

-Galiba aniden uykum geldi..

Carles sinsi bir şekilde sırıtarak kafası ile onayladı. Leonard çalışma odasından çıkınca o da Leonard'ın ardınca çıktı. Eline ufak bebek onlara taraf yürüyen Catelin'i fark edince ise resmen yıkıldı. Elinde bebek vardı. Yoksa? Yoksa.. Kimi kandırıyordu ki bal gibi de kıskanıyordu bu kadını.. Prens olarak peşinde yüzlerce leydi varken o hırçın, dediğimdedik, inatçı, hayallerinin peşinden koşan ve feci güzel bir leydinin peşinde dolanıyordu. Belki cismen değil ama kalben, ruhen, aklen.. Her konuda onunlaydı. Catelin abisini görünce duraksadı ve gülümsedi.. Carles'i de görmemiş değildi.

Catelin:

-Abi umarım bu gece leydimiz benimle kala bilir?

Leonard minnettar bakışlar atarak kafasını salladı.

Leonard:

-Tabi.. Halası olarak bunu yapmak istemen normal..

Carles 'hala' lafını duyumca içi baya bir rahatlamıştı. Demek ki Catelin'i kaybetmemişti. Bunun için her gün dua ediyordu. Onu unutmaması için. Oradan uzaklaşan Leonard bilmeden ikilinin hayırlı dualarını kazanmıştı. Carles kızı baştan aşağı süzdü. Güzelleşmişti. Baya hem de.. Şu anda giyidiği ince ipek gecelikse Carles'in sinirlenmesine sebeb oluyordu. Bu kız böyle malikanede nasıl geze biliyordu! Catelin de aynılıkla Carles'e bakıyordu. Daha da irileşmişti. Bunu savaşa borcluydu herhalde.. Catel'in savaş kelimesini düşününce yüzü yine aynı endişe ve kayğıyle doldu.. Bir süre sessizlikten sonra artık duramıyordu.

Catelin:

-Zor muydu?

Carles:

-Sensizlik mi? Evet..

Catelin tek kaşını kaldırarak kahkaha atmamak için zor duruyordu.

Catelin:

-Savaştan bahsediyordum aslında..

Carles ise kendine hakaret ediyordu. Yine düşmüştü hırçın leydinin kollarına..

Catelin:

-Benim içinde zordu.. Şey.. Sensizlik..

Carles Catelin'in odasının ner tarafta olduğunu biliyordu. Hem de ezbere. Öyle ki gözleri kapalı bile bula bilirdi. Kızın sözlerinden sonra yutkunarak kıza baktı. Hızla kolundan tutup odasına doğru götürmeye başladı. Aslında ondan olsa kucağına götürürdü fakat birisi görürse hiç hoş karşılanmazdı farkındaydı. Şimdilik bununla avuna bilirdi fakat şimdilik..

-

Yvona Catelin leydiyi götürdükten sonra kocaman loş ışıklı odada yalnız kalmıştı. Bu süre zarfında düşünmeye de fırsatı olmuştu. Ne yapıyorsun sen Yvona?! dedi kendine.. Ne yapıyordu.. Suç muydu Leonard'la evlenmek? Değildi herhalde.. Ama Yvona için suçtu tabiki de.. Daha rahibe olmasa da o işi yapmaktan ölesiye nefret etse de dışarıda kalmaktan iyiydi manastırda kalmak.. Ayrıca insanalra yardım etmekte.. Bu düşünceler gecesini sarmışken aniden açılan kapı kafasını gokyüzünden ayırıp arkaya dönmesini sağladı. Ve evet Leoanrd o oradaydı..

(Yorumlarınızı bekliyorum💕)