Yalnız Olmak Güzeldi.

Bölüm 8; 'Buse bana yeter.'

Bölüm gecikmesi için üzgünüm. :)

Multimedia Buse.

Şarkının ise bölümle bir alakası yok. Öylesine konuldu. Boş kalmasın diye. :D Bu arada bu hikayeye mart ayında başlamış ve bir süre askıya almıştım. Ve Ceyda hala mart ayındaydı. O yüzden bir buçuk ay gibi bir atlama süresi var. Biraz bende sıkılmıştım yavaş ilerlemekten o yüzden. :D

İyi okumalar. :)

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

~

Cumartesi günü sabahı kalktığımda ufaklığımın yanında uyuyordum. Komidine uzanıp, telefonumu aldım. Saat daha 7.45’ti. Ve benim kesinlikle daha uykum vardı. Ama ben, Vırak’ın yanında iken kesinlikle çalışamazdım. Bu hafta zaten iyicene bok gibiydi. Birde çalışmazsam ve ilk sınavlardan çakarsam annem beni keserdi. Notlarım fena sayılmazdı ama bu hafta çalışmaya vakit bulamazdım. Erken kalkmak benim için şu an bir mucize sayılırdı. O yüzden koyul bakalım işe Ceyda!

Vırak’ı kollarımdan ayırıp, tuvalete doğru yol aldım. İhtiyaçlarımı giderdikten sonra mutfağa indim. Teyzem benden önce kalkmıştı. Bizim için bir şeyler hazırlıyordu.

“Günaydın canım. İstersen biraz daha uyu. Çok erken kalkmışsın.” Dedi.

“Günaydın teyzecim. Yok ya. Biraz ders çalışmam lazım. Annem benim çalışma yöntemimi sana da anlatmıştır. Okulda ders dinlemeyen kız hafta sonu konulara çalışıp tekrar yapıyor. İşte erken kalkmam bir mucize ve avantaj. Vırak varken hafta sonu ders çalışamam. O yüzden en iyisini yaptım kalkarak.” Dedim.

“Tamam canım. Sen istersen burada, mutfak masasında çalış. Enişten kalkar birazdan, televizyonu açar, salonda rahat edemezsin.” Dedi teyzem güzel bir gülümseme ile.

“Tamamdır o zaman.” Dedim gülümsemesine karşılık vererek.

Vırak ile birlikte kaldığımız odaya gidip sessizce çantamı alıp, odadan çıktım. Mutfağa geldiğimde çantamı karıştırdım ve gerekli olan defter, kitap ve kalemleri çıkardım. Çalışmak istemesem bile mecburdum buna.

Bir 5 dakika sonra teyzem önüme bir nescafe kupası koydu.

“Uykun açılsın diye şey ettim. Sabah sabah açılamazsın belki.” Dedi.

“Teşekkür ederim.” Dedim kahveden bir yudum alırken. Ve yine iğrenç konulara dönme vakti.

~

1 buçuk ay sonra – 16 Mayıs

Bir okul cuması daha. Sonunda okul bitmiş eve doğru gidiyorum Buse ile. Tabi o günden sonra Merve’nin dediklerini dinleyip, özür diledim. Yanıma ilk Buse gelmişti. O da özür dilemek içinmiş. Ve ondan sonra saçma şeyler yapıp, birbirimizi üzmedik. Ve sonuç olarak hala en yakın dostum Buse. Merve ile de biraz yakınız. Yani eskisinden aramız daha iyi ve daha fazla konuşuyoruz. Hatta çoğu günler birkaç tenefüsü sadece Buse ve bana ayırıyor. Genellikle yemek vakti uzun olduğundan o zamanlar oluyor. Aynı sınıftayız ama biraz daha fazla tanındığı için ve bizden daha yakın arkadaşları olduğu için onlarla daha çok vakit geçiriyor, bazen bize nasıl vakit ayırdığına şaşırıyorum. Çalışkan bir kız çünkü.

Buseye, teyzemlere gittiğim günü ona söylediğimde, çok kızdı. Ona haber vermeseymişim bile whatsApp’tan resim göndermemi istiyormuş. Tabi barıştığımız gün ona telefondan birkaç resim göstermiştim. Telefonumu elimden kaptığım tüm Vıraklı resimleri kendisine gönderdi. Fazla seviyor yiğenimi. Ve ben kıskanıyorum. Her neyse.