Yalnız Olmak Güzeldi.

Bölüm 21; 'Gezmeceler ve Baran'ın Atasözü.'

Üzgünüm, saat 1'i geçti ama işte sizlere yetiştirdim. :D 

Bu bölüm biraz gezmeceli ve Tekirdağ'ın güzel bir kaç yerini öğrenmiş oldum bende. İnternetten araştırıp yaptım, hiç gezmedim Tekirdağ'ı. Okumakla, araştırmakla ne kadar olduysa yansıtmaya çalıştım. :D Buyrun yeni bölüm.

Multimedia; Baran'ın yamuk gülüşü ve atasözü. :D Bahsettiğim taşlar, kayalar. (Tam olarak bunlar vardı internette.) :D Şarkı; Bridgit Mendler - Ready or Not (Şarkıların bölümle alakası yoktur genellikle.) Bölüm ithafı; @biskimiski

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

13 Haziran 2014 – Cuma Devam

O gülüşünden sonra devam etti konuşmaya “Çok ilginç Çirkin. Yine beni takip ediyorsun galiba.” Dedi.

“Evet, ya ne demezsin! Beni sinirle evime bırakan sen değil miydin? Ne sırıtıyorsun be?!” diye çemkirdim.

“Diyorum ya senin sinirli halin hep gülmemi gerektirecek.”

“Hadi ya ciddi misin! Rahat bırak beni! Yap şu tatilini ve git buradan!”

“Ne kadar kalacaksınız burada?” diye sordu.

“Seni ne ilgilendirir ki? Hem bundan sa-na-ne!” diye çıkıştım.

“Atarlanma bana, Çirkin. Adam gibi bir soru sorduk. Cevabını ver.” Dedi.

“1 ay kadar.” Dedim kısaca.

“O zaman daha çok görüşeceğiz.” Dedi yine gülerek.

“Benden uzak, Allah’a yakın ol.” Dedim.

“Belki bir anlık sinirlerim bozulabilir ama ben pes etmem, Çirkin.”

“Göreceğiz Gereksiz Odun!”

“Daha çok görüşeceğiz, Çirkin. Görüşürüz.” Dedi ve bizim ters yönümüze doğru gitmeye devam etti. Bense içimden ‘Allah’ım ne olur evimize yakın bir yerde oturmasın.’ Diye dua etmekle yetindim.

16 Haziran 2014 – Pazartesi

Gözlerimi açtığımda tavan ile buluşturdum. Ağzımdan büyük bir esneme çıktı. Sabahları ağzım yırtılacakmış gibi hissetmekten nefret ediyordum. Komidinin üzerinden telefonumu alıp saate baktığımda ağzım açık kaldı. Saat  daha sabahın 8’iydi lan! Neyi acaba amacım? Neden bu kadar erken kalkmıştım? Neyse teyzemlere kahvaltı hazırlayabilirim.

Ve çok şükür sonunda evden hafta sonu boyunca hiç çıkmamıştım. Genellikle teyzeme yardım etmiş, Burakla bahçede takılmış, eniştemle şakalaşmıştık. Bir bakıma onlarda ailem gibilerdi. Eniştem, babam ile sorunlarını bize hiç yansıtmazdı. Ben onun kızıymışım falan diye beni hiç ayırmazdı. Babamda Burak’a karşı böyledir. Bizi asla mutsuz etmezler ve ayırmazlar. Tam tersi bizim yanımızda birbirlerini kontrol etmeye çalışıp, anlaşmaya çalışırlar. Ne kadar olursa yani. Ya da hiç konuşmazlardı.

Yataktan çıkıp, banyoya girdim ve rutin işlerimi halledip çıktım. Sonra mutfağa gittiğimde teyzem benden önce kalkmıştı.

“Aşk olsun teyze! Ben size sürpriz yapacaktım ama.” Dedim dudaklarımı büzüp.

“Gel yardım et o zaman eşek sıpası!” diyip güldü teyzem. Arada anneme benzemiyor değil bu kadın.

Teyzemin dediği kahvaltılıkların bir kaçını buzdolabından alıp, masaya yerleştirdim. Bu sırada teyzemle de sohbet ediyorduk. “Sana sormadık ama tatilini sadece evde geçirmek istemezsin diye düşünmüş enişten. Bugün işten izin aldı. Bizi gezdirecekmiş. Bende seni kaldırmaya gelecektim ama sen uyanmışsın.” Dedi teyzem gülümseyip.